TOZLANMIŞ Kalpler - Tamamlandı-

~Benim İçin~

Savaş'dan

Efe abi kutuyu açtığında şok geçirmiştim. Sandığın içinden bir sürü defter ve fotoğraf çıkmıştı. Fotoğrafları birçoğunu elime alıp baktım. İçinde benim küçüklük fotoğraflarım bile vardı, tabi yanımda da bir kız çocuğu. Büyük ihtimal Yudumdur. Komadan sonra hafızamı kaybettiğim için küçüklüğümden hiçbirşey hatırlamıyorum.

Fotoğrafları sandığa koyup elime ilk gelen defteri aldım ve okumaya başladım.

20 Kasım 2009

Bugün uyandı o. Benim varlığını 2 yıl önce öğrendiğim küçük kardeşim komadan çıktı. Ona o kadar çok söylemek istiyorum ki Ablası olduğumu ama doktorun uyarısı yüzünden bunu asla söyleyemeyeceğim sanırım. Üvey Kardeş olsak da ben onu uzaktan hep izleyeceğim ona birşey olmasına Asla izin vermem. Asla!

Bu sayfayı okuyunca biraz sayfa atlayıp başka gözüme çarpan bir sayfa okudum.

5 Şubat 2010

20 Kasım 2009 tarihinde ona birşey olmasına asla izin vermeyeceğim yazmıştım ama onu uzaktan bile göremiyorum. Hergün ya ona birşey olduysa korkusuyla uyuyamıyorum. Onu izleyip takip etmek istiyorum. Her saat, her Dakika, her saniye ama bunu yaparsam üvey babamın ve eşini benim öldürdüğümü öğrenir. Hayır buna izin veremem, benden nefret etmesine izin vermem. Sonsuza dek onu görmeyecek olsam bile onu takip edemem. Her ne olursa olsun, yıllarca onu göremezsem de kardeş olduğumuzu söylemedende ölürüm.

Gözümden bir yaş aktığında ağladımı yeni fark ettim. Başka bir sayfa çevirip okudum.

5 Nisan 2010

Bugün küçük kardeşimin doğum günü. Beraber kutlayamadığımız doğum günün kutlu olsun. Nice yıllara, hep mutlu ol. Eğer benim varlığımı bilseydin beraber doğum gününü kutlardık dimi ama kader napalım. Kader bizim ayrı durmamızı istiyor, başka kardeşler gibi birlikte olamıyoruz. Umarım bu gerçeği öğrenirsin ama beni de bırakma, ablan olduğumu öğrenince tamam mı? Senden tek istediğim bu.

Defteri kapatıp yanaklarımdan akan gözyaşlarını sildim. Birisi bana gelip sarılınca bende ona sarıldım. Büyük ihtimal Gül abla sarılmıştı. Çünkü saçı uzundu. Benden ayrılınca bana sarılanın Gece olduğunu görünce şaşırmıştım. Onunda gözleri benim gibi yaşlarla doluydu. Bir tek o değil, herkes aynıydı.

Sayfası açık bir defter gözüme çarptı. Okumak istemiyordum ama içimden bir dürtü okumam için yalvarıyordu. Dayanamadım ve okumaya başladım.

25 Eylül 2018

8 yıl sonra. Tamıtamına 8 yıl sonra küçük kardeşimi görmüştüm. Kuzen demesi canımı çok yakmıştı ama yapacak birşey yok. Ezel ve Geceyi önceden tanıyordum. Ama tanımıyormuş gibi yaptım. Kardeşim ailesini aramasına yardım edeceğini söylediğinde Karahan çifti ve Işıksaçan çiftinin yanına gidip fotoğraflarını gösterdim. Büyük olduğu için tanıyamadılar ama eminim bunların aradığı kızlar onlar. Eğer bu işi kardeşime bırakırsam daha ablası olduğunu öğrenmeden bu dünyadan göçer. O yüzden o öğrenmeden herşeyi ben öğreneceğim.

Defteri direk kapatıp sandığın içine attım. Efe abi derin bir nefes alarak konuştu.

"bakın bunları size gösterdiğimiz kimseye söylemeyin. Özellikle Yudum'a. Sadece sizin onu kötü tanımamanızı istiyorum. Bu yüzden buraya getirdim. Şimdi burdan çıkalım. Yarın kefalet davası açacağım umarım kabul ederler "dedi ve gizli odadan çıktık.

Herkes evine gitmişti. Ben ve Barlas uzun bir süre Gül ablanın evindeyiz. Eve gelince yatağa uzanıp olanları düşünmeye başladım. Herşeyi benim için yapmış. Yarın onu görmeye gideceğim. Hem de büyük bir sürprizle. Gözlerim yorgunluğa dayanamayıp kapandı.