The Game Of Badgirls And Playboys

Chapter 76- F*ck

Miss A:

Hey! Maraming salamat sa pagsupport ng story ko! And a BIG THANK YOU! Kasi kahit bitin (lagi) ako mag update nandyan pa rin kayo para magantay hahahahaha! So ayun lang!

Dedicated to everyone!
I love you guys!
So much!

Ley POV

I love you...

Three words that makes my heart skip a beat...

Three words that comes from my love...

Di ko aakalain na sa pangalawang pagkakataon masasabi ko ulit ang mga katagang iyan. Sa pangalawang pagkakataon mararanasan ko ulit ang mahalin. Sa pangalawang pagkakataon masasabi ko ulit yung mga pangbanat na words. Yung mga cheessy words.

Love is full of mysteries...

Mga misterio na kaakibat ay lungkot at saya. At naranasan ko ang unang misterio. At iyon ang sakit. Sakit na dulot ng "akala". Akala ko sya na. Akala ko forever na. Akala ko ok na. Ngunit akala lang pala yun.

Di ko akalain na lahat ng yun ay isang "akala lang". Nasaktan. At nangako sa sarili na "hindi na ulit ako magmamahal..."

Pero isang araw nabago lahat yun. Dumating ka. Nung una ay plano ang lahat. Sinasabi sa sarili na "wag kang mahuhulog kung ayaw mo matalo. Laro lang to."

Pero di ko inaasahan na darating araw na magmamahal ulit ako. At ito na ang pagpasok ng ikalawang misterio. Ang saya. Saya dahil naramdaman ko ang tunay na pagmamahal. Yung hindi "akala". Yung tunay at puro. Ok na sana masaya na ako sa kung anong nangyayari sa buhay ko kaso di mo talaga masasabi kung kelan darating ang pangyayari na ayaw na ayaw mong mangyari.

Yung pangyayari na mamamaalam ka.
Yung kailangan ko na lisanin ang buhay na kasama ko ang mga kaibigan at pamilya ko. Lalong lalo na ang taong mahalaga at mahal ko.

Kaso. Tao lang ako. Di ko ito maiiwasan. Sadyang hadlang si tadhana. Siguro ito ang tanging paraan nya para iparating sa akin na "tama na. Masaya ka na. Kailangan mo na umalis."

Aalis ba ako ako? O manantili?

Tanong na ang hirap sagutin. Manatili ba ako dahil hinihintay nila ako o aalis ba ako dahil pagod na ako?

Cyrus POV

Nilibas ako nila Steven. Iyak pa rin ako ng iyak.

"Bro kumalma ka nga!" Inis na sabi ni Ej. Di ko sya pinakinggan sa halip inalis ko ang salamin ko yumuko at hinawakan ang mga tuhod saka patuloy na umiyak.

Please Ley. Don't leave me. Di ko alam ang gagawin ko pag nawala ka. Please. Wag mo akong iiwan. Mahal na mahal kita.

"Bro kumalma ka na. Kailangan ka ni Ley. Kailangan mo magpakatatag." Sabi naman ni James.

Pinunasan ko ang luha ko. Umayos ng tuwid at tumango sa sinabi ni James.

Pumasok ulit kami sa loob at nakita na namin ng parents ni Ley.

Umiiyak ang mama ni Ley at halatang mo naman sa papa nya ang sobrang pagaalala. Ilang saglit lang at lumabas na ang doktor.