«SEKRET YAKUZY»

Spotkanie z mafią

-czekam przed budynkiem. Pospiesz się-to ostatnie słowa jakie usłyszałam, zanim facet się rozłączył.

Wybiegłam z biblioteki i rozejrzałam się uważnie na parkingu.

Wysoki mercedes, ciemne szyby i mężczyzna lustrujący mnie wzrokiem.

-wsiadaj- znajomy głos zapewnił, falę dreszczy na moim karku.

Wzdrygnęłam się na samą myśl o naszej rozmowie.

-czas leci- dodał stanowczo.

Niepewnie wsiadłam do samochodu, a Youhae wyglądał na poirytowanego zaistniałą sytuacją.

-Czego nie rozumiesz w naszej umowie?

-ja... Po prostu nie potrafię... nie mogę tego zrobić.

Gangster westchnął i zapalił papierosa.

-te dokumenty, to sterta giełdowych umów, które pomogą naszej firmie się rozrosnąć. Stawiasz zwykłe interesy ponad życie Yuty?

-skąd mogę wiedzieć czy te papiery nie zaszkodzą Taeyongowi?

-na umowach są podane adresy. Sama je sprawdź. To opustoszałe budynki, z których nikt już nie korzysta. W jaki sposób miałyby zaszkodzić twojemu chłopakowi?

-to po co wam potrzebne? Skoro nikt z nich nie korzysta.

-zadajesz zbyt wiele głupich pytań- parsknął, zaciągając się papierosem- a jak myślisz, po co takim ludziom jak ja, puste fabryki na obrzeżach miasta? To chyba oczywiste.

-zastanawia mnie jedno. Dlaczego akurat Taeyong?

Parsknął śmiechem- na prawdę mało o nim wiesz, skoro zadajesz mi takie pytanie.

-przecież nie jest jedyną osobą, która zna się na giełdzie- dodałam stanowczo.

-od kiedy zaczął współpracę z Yakuzą, ich finanse zwiększyły się czterokrotnie. Wszyscy chcieliby jego pomocy.

-to... Dlaczego sam go nie poprosisz o pomoc?

-mogę odpowiedzieć na każde twoje pytanie, ale przy następnej okazji Cię zabije.

Strach zacisnął mi gardło. Powiedział to tak obojętnie.

Nie obchodziła go waga ludzkiego życia.

Obserwował mnie jedynie z nie pohamowaną ciekawością, ale byłam zbyt wystraszona, żeby zareagować.

-nasza umowa wygaśnie w niedzielę.
Zrób to co uważasz za słuszne- odblokował drzwi swojego mercedesa.

Wyskoczyłam na zewnątrz jak poparzona. Słowa Youhae przekonały mnie do podjęcia stanowczych kroków.

-odwiedź swojego przyjaciela. Na pewno potrzebuje twojego wsparcia- dodał z uśmiechem, kiedy odjeżdżał.

Wyjęłam telefon~ trzy nieodebrane połączenia.

-słucham?

-hej, tu Lucas, dlaczego nie odbierasz!? Chcesz, żeby Taeyong mnie zaszlachtował??

-bo robię zakupy- wycedziłam kierując się przed siebie.

-co?! Jakie zakupy? Przecież jesteś w pracy.

-mam przerwę. Poszłam do sklepu.

-gdzie?! Jestem w drodze do biblioteki. Miałaś nie chodzić sama po mieście.

Rozłączyłam się.

Moja wymówka nie brzmiała sensownie, ale nie udało mi się wymyśleć nic lepszego na poczekaniu.