Η αγαπη ηρθε απο μακρια

Κεφάλαιο 23

Το σώμα της Φρίντας  έσταζε πια απ΄τον ιδρώτα και η ίδια αισθάνονταν τα μέλη της να έχουν παραλύσει. Σηκώθηκε από το όργανο γυμναστικής σχεδόν σερνάμενη .

Είχε αρκετό καιρό να έρθει στο γυμναστήριο και αυτό φαίνονταν στις αντοχές της.Έβγαλε από την τσάντα της , την πετσέτα και σκούπισε το πρόσωπο και τον λαιμό της με βιαστικές κινήσεις.

Ήδη ονειρεύονταν το ντους που θα απολάμβανε στο σπίτι της , συνοδευόμενο από ένα ποτήρι σαγκριά , συλλογίστηκε και χαμογέλασε ήδη ικανοποιημένη.

Ετοιμάστηκε και παίρνοντας την τσάντα στον ώμο της, κατευθύνθηκε προς την έξοδο. Στρέφοντας, όμως, ανεπαίσθητα το βλέμμα της στα δεξιά, αντίκρισε ένα γνώριμο πρόσωπο.

Ο Άρης βρίσκονταν στα βάρη και εκτελούσε τις δικές του ασκήσεις.Πρέπει κι εκείνος να είχε αρκετή ώρα στον χώρο καθώς το δέρμα του γυάλιζε απ΄τον ιδρώτα και τα μαλλιά του είχαν κολλήσει στο μέτωπο του μουσκεμένα.

Δεν τον είχε ξαναδεί στο γυμναστήριο της. Άρα είτε δεν συνέπιπταν ως τώρα οι ώρες τους ή είχε γραφτεί προσφάτως.

Χωρίς να το θέλει,στάθηκε λίγο και τον επεξεργάστηκε.Αυτός ο άντρας , έπρεπε να το παραδεχτεί, ήταν ένα αξιοπαρατήρητο θέαμα. Το κορμί και το πρόσωπο του ,αναδείκνυαν μια αγριότητα, που κάποιες γυναίκες μπορεί να έβρισκαν και διεγερτική.

Τόσο σκατόψυχος να μην ήταν...σκέφτηκε ξάφνου θυμωμένη. 

Κι εκείνος , όμως , σαν να αισθάνθηκε πως κάποιος τον παρακολουθούσε έστρεψε τη ματιά του σε εκείνη . Έσταζε ειρωνεία το ύφος του.

<<Γάιδαρε!>> πέταξε ανεπαίσθητα εκείνη και έκανε αμέσως μεταβολή.

Την είχε τσατίσει πάλι το γουρούνι!

Η Άντα πριν λίγο,είχε γυρίσει στο σπίτι από τα δικαστήρια.Της είχε τύχει μια δύσκολη υπόθεση ενδοοικογενειακής βίας, που αφορούσε άσκηση βίας, σωματικής και λεκτικής, σε μητέρα και παιδί.

Κι αν εκατό φορές καταδίκαζε τις υποθέσεις με θύματα γυναίκες, χίλιες όταν κοιτούσε στα μάτια αυτού του μικρού κοριτσιού ,που την αντίκριζε με φόβο και κρύβονταν πίσω από την μητέρα του.Δεν θα ησύχαζε μέχρι αυτό το τέρας, να κατέληγε εκεί και για όσο του έπρεπε,να περνούσε δηλαδή την υπόλοιπη ζωή του μέσα στα κάγκελα του κελιού του.

Ήταν φορτισμένη ψυχολογικά, γι΄αυτό και ο Μιχάλης είχε φροντίσει να βγει με τον μικρό βόλτα, αφήνοντας της φαγητό στον φούρνο , με το σημείωμα :<<Μην ξεχάσεις πάλι να φας!Σ΄αγαπώ!>>

Τώρα, εκείνη απολάμβανε το γεύμα της μπροστά στην τηλεόραση, περιμένοντας τους από στιγμή σε στιγμή να επιστρέψουν. Είχε απλώσει στο τραπεζάκι του σαλονιού και το επιτραπέζιο <<Γκρινιάρης>> που τόσο πολύ άρεσε στον Γιώργη της, προσπαθώντας να αναπληρώσει τον χρόνο που δεν περνούσαν μαζί.

Ήταν τόσο απορροφημένη στα νέα που τρόμαξε όταν δονήθηκε το κινητό της, ειδοποιώντας την για το νέο μήνυμα που είχε.

Ο αριθμός ,τής ήταν άγνωστος , όμως , το περιεχόμενο δεν της άφηνε αμφιβολία για τον αποστολέα.

<<Θέλω να σε δώ.>> 

Ούτε μπορούσε κανείς να φανταστεί πόση ταραχή της δημιούργησαν αυτές οι τέσσερις απλές φαινομενικά λέξεις.

Ένας ήταν, όμως , ο τρόπος να γλιτώσει.Και είχε πάρει την απόφαση της.

Σε έξι μήνες , το μέγιστο, παντρεύονταν!