Η αγαπη ηρθε απο μακρια

Κεφάλαιο 53

Η μέρα ήρθε με αργούς ρυθμούς.Η Άντα κοιμόταν δίπλα στο κρεβάτι του παιδιού,στην μια καρέκλα, και ο Δημήτρης καθόταν ξάγρυπνος στην άλλη.Δεύτερη μέρα είχε ξημερώσει για εκείνους, στο νοσοκομείο.

Δεν είχε κλείσει μάτι όλη νύχτα.Φοβόταν να το κάνει.Λες και νόμιζε,πως αν άφηνε τον εαυτό του για μια στιγμή να ξεκουραστεί,θα εξαφανίζονταν από μπροστά του.Και την Άντα μόλις τις πρώτες πρωινές ώρες,την πήρε ο ύπνος.Πρέπει να΄χε πάρει να χαράζει,όταν την είδε να γέρνει το κεφάλι στην πλάτη της καρέκλας της,με το χέρι της να κρατά,πάντα του γιου της.

Ήθελε από ώρα να πάρει έναν καφέ,μα δεν κουνιόταν απ΄την θέση του.Δεν ήθελε να τους αφήσει μόνους.

Η Άντα μόλις είχε αρχίσει να ανοίγει τα μάτια της.Τον είδε απέναντι,να την κοιτάζει.

<<Καλημέρα.>>,είπε πρώτη εκείνη απαλά.

<<Καλημέρα.>>,ανταπέδωσε κι ο Δημήτρης.

Του έριξε μια βιαστική ματιά.Τα μάτια του ήταν κόκκινα απ΄την αϋπνία και τα ρούχα του τσαλακωμένα.

Ο Δημήτρης σηκώθηκε όρθιος,τεντώνοντας το σώμα του ελαφρά,για να ξεμουδιάσει.<<Θα πάω να πάρω καφέ.Θέλεις να σου φέρω;>>,προθυμοποιήθηκε,αναγνωρίζοντας την εξάντληση στην εικόνα της.

<<Όχι,σ΄ευχαριστώ.>>,απάντησε ευγενικά,κάνοντας τον να νεύσει το κεφάλι και να κατευθυνθεί προς την πόρτα.Η όλη κατάσταση ,είχε εξομαλύνει κάπως, τα πράγματα μεταξύ τους.Ήταν τόσο καταρρακωμένοι με την κατάσταση,που δεν είχαν την ενέργεια ώστε να τσακωθούν ή να κατηγορήσουν ο ένας τον άλλο.

Έβαλε το μπουφάν του και βγήκε στον διάδρομο.Μόλις είχε βγεί,απ΄το δωμάτιο,όταν είδε στην απέναντι πλευρά ,τον Άρη.Και εκείνος,σαν τον είδε, πάγωσε.

Η έκπληξη του Δημήτρη ήταν εμφανής.Δεν το περίμενε να τον αντικρίσει ξανά τόσο σύντομα!Η συγχώρεση ήταν αρετή,μιά που ο Άρης Παυλόπουλος δεν διέθετε,όπως είχε πολλές φορές αποδείξει!Είχε έρθει όμως για τον Γιώργη,κι αυτό του το αναγνώριζε. Απέστρεψε το βλέμμα του, από πάνω του και συνέχισε ευθεία τον δρόμο του,φθάνοντας δίπλα του.Έκανε να τον προσπεράσει,μα η φωνή του,σταμάτησε τον δρόμο του.

<<Γιαννακάκη!>>,τον φώναξε ο Άρης,κάνοντας τον να γυρίσει το κεφάλι προς το μέρος του.<<Όταν όλα αυτά τελειώσουν,έχουμε να κάνουμε μια κουβέντα οι δυό μας!>>.

Ο Δημήτρης,κούνησε το κεφάλι του καταφατικά.<<Όποτε θες,την κάνουμε!>>,και συνέχισε τον δρόμο του.