Η αγαπη ηρθε απο μακρια

Κεφάλαιο 44

Ο Δημήτρης με την Φρίντα κοίταζαν τον Μανούσο κοκαλωμένοι κυριολεκτικώς.Στα βλέμματα τους διέκρινες την απορία,το μπέρδεμα και την ερώτηση.

Πρώτη φάνηκε να συνέρχεται η Φρίντα.Κοίταξε τον ξάδελφο της σαν να ήταν τρελός.<<Τι εννοείς;>>ρώτησε σαν χαζή.

Ο Μανούσος έδειχνε όμως να τα έχει τετρακόσια.Έκανε μια ανυπόμονη κίνηση με τα χέρια.<<Τι να εννοώ ρε Φρίντα;Ότι το παιδί δεν είναι του Μιχάλη.>>επανέλαβε σαν να τους ανακοίνωνε τα νέα για τον καιρό.

Η Φρίντα έσμιξε τα φρύδια.Αυτό ήταν αδύνατο!Ο Μιχάλης χαρακτήριζε το παιδί, ''γιο''του.Και η Άντα;Αν ίσχυε αυτό,δεν θα της έλεγε κάτι;

<<Μανούσο,ζουρλάθηκες;Τι είναι αυτά που λες;>>προσπάθησε να βγάλει άκρη.

Ο Μανούσος ξεφύσηξε σαν κουρασμένος.Η Φρίντα επέμεινε.<<Ωραία,ας το δεχτώ!Και εσύ από που το ΄μαθες;>>

Ο ξάδερφος της,ακούμπησε τα χέρια του στο τραπέζι μπροστά του.<<Άκουσα τον Μιχάλη, χωρίς να το θέλω,προχθές στο νοσοκομείο.Το συζητούσε με έναν συνάδελφο του...>>κοίταξε τους δύο ακροατές του, στα μάτια σοβαρά.Και συνέχισε,έχοντας την αναπόσπαστη προσοχή τους.<<Του έλεγε πως αγαπάει το παιδί ακόμη περισσότερο και αισθάνεται μεγαλύτερη ευθύνη,επειδή ακριβώς δεν είναι βιολογικό του παιδί...Άρα ο Γιώργης δεν είναι γιος του...>>κατέληξε τώρα αργά,σαν να μιλούσε με ανθρώπους με πρόβλημα κατανόησης.

Η Φρίντα είχε μείνει αμίλητη στην θέση της.Και η Άντα;Γιατί σ΄κείνη δεν είχε αποκαλύψει τίποτα;Στην κολλητή της;Αισθάνθηκε βαριά την προδοσία μέσα της.

<<Ούτε σε εσένα είχε πει τίποτα...>>συμπέρανε ο Μανούσος κρίνοντας από την έκφραση της.<<Να την εγκατέλειψε ο πατέρας,ποιός ξέρει...;>>αναρωτήθηκε τώρα εκείνος,ανασηκώνοντας τους ώμους.

Ο Δημήτρης τόση ώρα δεν είχε βγάλει κουβέντα.Αν τον κοίταζε κανείς,θα αναρωτιόνταν και αν ανέπνεε. Το βλέμμα του είχε μείνει στυλωμένο στην γαβάθα με την σαλάτα.

Που ήταν τότε,ο βιολογικός πατέρας;τριβέλιζε συνέχεια η σκέψη το μυαλό του.

Κι έπειτα σαν αστραπή,είχε περάσει απ΄το μυαλό του η ηλικία του μικρού.Μόλις είχε μπει στα 13! Είχε πάει η Φρίντα στα γενέθλια του,κι έτσι αυτό το θυμόταν καλά!

Ο αριθμός γύρναγε ξανά και ξανά στο μυαλό του.Τόσα χρόνια ακριβώς είχε και η Άντα όταν έφυγε,ή μάλλον όταν την έδιωξαν,όπως του είχε ξεκαθαρίσει, για την Αμερική.