Η αγαπη ηρθε απο μακρια

Κεφάλαιο 32

Ο Μιχάλης άφησε το ακουστικό ανακουφισμένος.Μόλις είχε λυθεί και το πρόβλημα με τα μπαλόνια για το πάρτι του μικρού.Είχε κλείσει την διακόσμηση πολλές μέρες πριν ώστε να μην προκύψει κάποια δυσάρεστη έκπληξη,που όμως εν τέλει συνέβη. Του είχαν τηλεφωνήσει σήμερα το πρωί για να του ανακοινώσουν πως δεν διάθεταν τελικά αυτά που είχε ζητήσει.Έτσι αναγκάστηκε τελευταία στιγμή και με πολλά παρακάλια να τα βρεί σε άλλη εταιρεία και να κανονίσει να του τα φέρουν παραμονή Πρωτοχρονιάς,δηλαδή αύριο!

Τα είχε μελετήσει όλα πολύ!Είχε οργανώσει τα πάντα μόνος του,ζητώντας από την Άντα να το σχεδιάσει αυτός φέτος.Εκείνη βέβαια τον κοιτούσε συνέχεια μέσα στο άγχος ,όμως,ο Μιχάλης τα είχε όντως οργανώσει όλα άψογα!

Άνοιξε βιαστικά το δεύτερο συρτάρι του γραφείου του και έβγαλε τον καφέ μεγάλο φάκελο.Τον άνοιξε και άρχισε να διαβάζει απ΄την αρχή όλα τα έγγραφα που είχε συγκεντρώσει. Χαμογέλασε ευχαριστημένος!Ήταν όλα εδώ!

Επιτέλους!Καιρό τώρα το πάλεύε μόνος,πριν ακόμη έρθουν από την Αμερική,κρυφά από την Άντα, για να της κάνει έκπληξη! Ο φάκελος για την αρχή της υιοθεσίας παιδιού ήταν πλέον έτοιμος.

Η χαρά του ήταν πια απερίγραπτη! Δύο χρόνια τώρα συγκέντρωνε όλα τα δικαιολογητικά,τις επιστολές,τις διαβεβαιώσεις που θα τους έδιναν την ευκαιρία να αγαπήσουν και να μεγαλώσουν ένα παιδί ακόμη!

Η Άντα και ο Γίωργης είχαν γίνει όλη του η ζωή,όμως πάντα ήθελαν να μεγαλώσουν ακόμη περισσότερο την οικογένεια τους. Κάθε φορά που κοίταζε στα μάτια του γιού του,έβλεπε ένα όνειρο του να πραγματοποιείται.Εκείνο της πατρότητας.

Τα πρώτα χρόνια έτρεμε μήπως εμφανιστεί ο βιολογικός του πατέρας και απαιτήσει μια θέση στην ζωή τους.Όμως τα χρόνια περνούσαν,ο μικρός μεγάλωνε,τον φώναζε <<μπαμπά>> και ο πατέρας του δεν έρχονταν να τους χτυπήσει την πόρτα,όπως φοβόταν. Επιβεβαιώνονταν έτσι και τα λόγια της Άντας πως μια μέρα ,χωρίς εξήγηση,εκείνος εξαφανίστηκε απ΄την ζωή της.Ησύχαζε κι αυτός.

Χαρούμενος με την πορεία των σκέψεων του,φόρεσε την ιατρική του ρόμπα και βγήκε στο θάλαμο του νοσοκομείου για τον απογευματινό έλεγχο των ασθενών του.

Η Άντα με τον Γιώργη βρίσκονταν μπροστά στην βιτρίνα του <<Βενέτη>> και διάλεγαν την φετινή τους βασιλόπιτα.Ο γιός της προτιμούσε φέτος μία, με γέμιση σοκολάτα και το χαμογελαστό πρόσωπο του ΑΪ Βασίλη φτιαγμένο με γλάσσο.

<<Αυτή θα μας βάλετε!>>είπε η Άντα στον υπάλληλο και κατευθύνθηκε στο ταμείο για να πληρώσει.

Η πλάτη της ήταν γυρισμένη στην είσοδο και δεν έβλεπε ,έτσι,ποιός έμπαινε.

<<Ένα καπουτσίνο διπλό σκέτο.>>άκουσε ξαφνικά μέσα στο κατάστημα την μπάσα φωνή του Δημήτρη και γύρισε ξαφνιασμένη.

Ο άνδρας στέκονταν από την άλλη πλευρά του πάγκου και περίμενε να φτιάξουν τον καφέ του.

Και εκείνος,όμως,την είχε ήδη παρατηρήσει και είχε καρφώσει άγρια το βλέμμα του στο δικό της.

Φαίνονταν τόσο θυμωμένος,που την έκανε να αναρωτηθεί τι  πήγε τόσο άσχημα στην μέρα του.

Δίπλα του περίμενε ο Μανούσος,που παρήγγειλε με την σειρά του.

Όταν ο τελευταίος την πρόσεξε χαμογέλασε ευγενικά:<<Χρόνια πολλά!Καλές γιορτές!>>:ευχήθηκε.

Πριν προλάβει ακόμη να απαντήσει η Άντα,μίλησε ο Γιώργης που είχε αναγνωρίσει τους άντρες,μετά τις συναντήσεις τους.

<<Καλησπέρα!Χρόνια πολλά!>>: είπε ο μικρός και το επανέλαβε και η μητέρα του.

Ο Μανούσος χαμογέλασε ζεστά στο παιδί και ο Δημήτρης,με μεγάλη προσπάθεια απάλυνε το βλέμμα του,αποφεύγοντας όμως να ξανακοιτάξει προς την μεριά της Άντας.

<<Τι κάνεις αγόρι μου;>>ρώτησε τώρα ο Μανούσος 

<<Μια χαρά!Ήρθαμε για την βασιλόπιτα!>>απάντησε με την παιδική αφέλεια, που έχουν ακόμη σ΄αυτές τις ηλικίες.

Ο Δημήτρης ασυναίσθητα χαμογέλασε.Του θύμιζε τον εαυτό του παιδί,και πόσο χαίρονταν τις διαδικασίες αυτών των ημερών.

<<Και τι γεύση διάλεξες;>>μίλησε για πρώτη φορά ο Δημήτρης, απ΄την ώρα που συναντήθηκαν μέσα στον φούρνο.

<<Γέμιση σοκολάτα!Μου αρέσει πολύ!Έχω και την αλλεργία στην καρύδα οπότε...>>συμπλήρωσε,σηκώνοντας αβέβαια τους ώμους του το παιδί.

<<Την καλύτερη επιλογή έκανες!Δεν χάνεις και τίποτα απ΄την καρύδα!Την ίδια αλλεργία έχεις με τον αδερφό μου!>>είπε τώρα ο Μανούσος κλείνοντας του το μάτι,συνωμοτικά.

Ο Δημήτρης κοίταξε το παιδί διερευνητικά! Ε αυτό πια ήταν τραγελαφικό! Ποιός διάολος έσπασε το ποδάρι του και είχε το παιδί της πρώην του την ίδια αλλεργία μ΄εκείνον;  Αυτό πήγαινε πια πολύ!

Ο Θεός γελούσε μαζί του!

Πιο φουρκισμένος έγινε απ΄όταν ήρθε!Το διαβολογύναικο! Κι εδώ πάλι μπροστά του βρέθηκε ! Γιατί τον τυραννούσε;

Τις σκέψεις του διέκοψε ο υπάλληλος,που παρέδωσε την τσάντα στην Άντα. Εκείνη ψέλλισε στα γρήγορα ένα <<καλή χρονιά>> .Έπιασε το παιδί από τους ώμους και με βιασύνη απομακρύνθηκε απ΄το σημείο, σαν να την κυνηγούσαν οι δαίμονες της κολάσεως.