Η αγαπη ηρθε απο μακρια

Κεφάλαιο 58

Η επόμενη ημέρα ήταν αρκετά ήρεμη,υπερβολικά ίσως,μετά την αποκάλυψη τους.Ο μικρός δεν είχε αντιδράσει καθόλου.

Σηκώθηκε νωρίς το πρωί,έφαγε το πρωινό του,διάβασε.Ήταν ένα συνηθισμένο Σαββατοκύριακο.Με τους γονείς του,δεν είχε αλλάξει τίποτα.Συζητούσε,τους μιλούσε και γελούσε με την ψυχή του όταν κάθισαν όλοι μαζί για να παίξουν ένα επιτραπέζιο.

Όμως δεν ήταν όσο χαλαρός έδειχνε.Η Άντα το κατάλαβε αμέσως.Υπήρχε μια αμηχανία απέναντι τους,σαν να κόμπιαζε,να μην ήταν σίγουρος πως να φερθεί.

Το παιδάκι της, ήταν μπερδεμένο,το έβλεπε,όμως δεν μπορούσε να το βοηθήσει.Κάποια στιγμή μάλιστα,λίγο μετά το μεσημεριανό,τον έπιασε να κοιτά με προσήλωση μια φωτογραφία του με τον Μιχάλη,ψάχνοντας,ποιός ξέρει τι...

Έκανε να πάει προς το μέρος του,μα ο Μιχάλης την τράβηξε απ΄το χέρι.

<<Άφησε τον.Θα έρθει σε εμάς μόνος του...>>,την συμβούλευσε,σφίγγοντας την στην αγκαλιά του.

Ένας Θεός ήξερε πόσο το εύχονταν,η μέρα όμως,πέρασε κι εκείνο δεν είχε πει λέξη.Ούτε γι΄αυτά που του είχαν πεί,ούτε για τον Δημήτρη...

Κι εκείνος!Σε αναμμένα κάρβουνα θα κάθονταν...Έπρεπε να τον ενημερώσει,πως ο Γιώργης ήξερε...

Πρωί πρωί την ίδια μέρα,χτύπησε η Χαρούλα την πόρτα του γιου της.

Ο Δημήτρης ήταν ήδη ξύπνιος.Κοίταξε απ΄το μάτι της πόρτας και άφησε έναν βαθύ αναστεναγμό όταν αντίκρισε την επισκέπτρια του.

<<Τι κάνεις εδώ μάνα;>>,την ρώτησε δίχως περιστροφές.Γιατί,άλλωστε,να έχαναν χρόνο;Την άποψη της, ήδη την ήξερε.

Η Χαρούλα κοίταξε τον γιο της.Ήταν αξύριστος και φαίνονταν άυπνος. Εμ βέβαια!Παιδί του φόρτωσε η κυρία,όχι σακί με στάρι!σκέφτηκε με κακία.

Χάιδεψε απαλά το μάγουλο του.<<Έτσι καλημερίζεις εσύ την μητέρα σου;>>,τον μάλωσε απαλά και πέρασε μέσα στο σπίτι.

Στρογγυλοκάθισε στην πολυθρόνα και τον κάλεσε με ένα νεύμα να καθίσει απέναντι της.

<<Κουρασμένος φαίνεσαι.>>,σχολίασε.Ο Δημήτρης έκλεισε την πόρτα πίσω τους, με θόρυβο.

Ήταν κουρασμένος!Ήταν γεγονός αυτό!Όμως ήταν κούραση ψυχολογική.Γιατί δεν τον άφηναν πια όλοι ήσυχο;

Προτίμησε την θέση αντικριστά της.Γνώριζε πως η μάνα του, δρούσε συμβιβαστικά.Με σκοπό είχε έρθει ως εκεί!