Κεφάλαιο 65

5.1K 279 102
                                    

Δύο μέρες ακόμη.
Σαράντα οκτώ ώρες μετρούσε το ρολόι ώσπου να ξημερώσει η ημέρα του γάμου της.

Πόσο γρήγορα είχαν περάσει οι τελευταίες μέρες!
Κάπου ανάμεσα σε συγγενείς και προετοιμασίες,έφθανε η μεγάλη στιγμή.

Η Άντα νόμιζε πως από στιγμή σε στιγμή,θα ούρλιαζε!
Λεπτό δεν είχε μείνει μόνη.Ήρεμη.

Όλοι κάτι είχαν να πουν,κάποιος πάντα να επισκεφθεί,και πάντα κάποιος να ευχηθεί έστω και τηλεφωνικά.

Μόνο το βράδυ ησύχαζε. Όταν πια βρίσκονταν οι τρεις τους στο σπίτι, όπως παλιά...

Ή μάλλον όχι.
Ούτε κι αυτό είχε μείνει όπως παλιά...

Γιατί πριν ένα χρόνο, θα ανυπομονούσε να έρθει αυτή η μέρα. Θα την περίμενε με χαρά!
Και τώρα;

Τώρα...
Ένιωθε σαν σπουργίτι στο κλουβί...
Ένα αίσθημα εγκλωβισμού,την διακατείχε ολόκληρη!

Σαν να ' ταν σε ένα δωμάτιο αισθάνονταν και να 'ψάχνε την έξοδο...
Για να αντιληφθεί πως τελικά,αυτό δεν διέθετε ούτε πόρτες ούτε καν παράθυρα,για να αναπνεύσει!

Τον Μιχάλη,τον είχε πετύχει κάποιες στιγμές,να την κοιτά σκεπτικός.
Σαν να την ανέλυε με το βλέμμα του.

Τότε του άστραφτε,το πιο λαμπερό της χαμόγελο για να τον καθησυχάσει.

Τι έφταιγε κι εκείνος;

Ο μόνος που πραγματικά το διασκέδαζε ήταν ο Γιώργης,ο οποίος έβλεπε την κατάσταση σαν ένα πάρτι!
Παιδί είναι άλλωστε!

Με τον Δημήτρη,μια φορά είχαν μιλήσει στο τηλέφωνο. Για να συννενοηθούν για το πότε θα έβλεπε ξανά το παιδί.

<<Καλά! Βίο ανθόσπαρτο,λοιπόν!>>,ήταν η ειρωνική απάντηση του, όταν του είπε πως το καλύτερο θα ήταν να συναντηθούν μετά τον γάμο.
Ήθελε ο γιος της, να είναι παρών στις προετοιμασίες.

Της το είχε κλείσει κατάμουτρα. Και δεν κάλεσε από τότε. Πάνε μέρες.

Και η Άντα,ούτε που ξέρει πόση ώρα έμεινε με το ακουστικό στο αυτί, πάνω απ'την τερματισμένη κλήση.

<<Καρδιά μου,είσαι εντάξει;>>,ένιωσε τα χέρια του Μιχάλη γύρω της και την ζεστη του αγκαλιά,να κλείνει γύρω απ'το σώμα της.

Εκείνη γύρισε το κεφάλι και τον κοίταξε μ'ένα απαλό χαμόγελο.

<<Ναι,μια χαρά.>>,τον διαβεβαίωσε.

Ο άνδρας κράτησε τα μάτια του στα δικά της σταθερά,σαν να προσπαθούσε να δεί μέσα τους,την αλήθεια.
Φαίνονταν διστακτικός.

Η αγαπη ηρθε απο μακριαWhere stories live. Discover now