Η αγαπη ηρθε απο μακρια

Κεφάλαιο 71

Οι κατηγορίες απαγγέλθηκαν γρήγορα. Και ήταν όλες σαφείς.

Φόνος εκ προ μελέτης.
Ηθική αυτουργία.

Αυτά ενημέρωσαν οι αστυνομικοί την Χαρούλα πως θα αντιμετώπιζε,όσο εκείνη κάθονταν παγωμένη και αμίλητη κοιτάζοντας έξω απ'το θολό παράθυρο,τον χώρο που θα πρέπει να στέκονταν πια ο γιος της περιμένοντας.

Όχι για να την βοηθήσει,όπως θα ήλπιζε κάθε μάνα,μα για να την καταδικάσει.

Δεν τον άφηνε να κοιμηθεί το προηγούμενο βράδυ η συνείδηση του,σαν έφτασε στο σπίτι η Άντα τρέμοντας και κλαίγοντας,σε κατάσταση σοκ.

Πρωί πρωί,λοιπόν,είχαν πάρει μαζί το δρόμο για το αστυνομικό τμήμα. Μονόδρομος ήταν η τιμωρία!

Οι λόγοι πολλοί... Πολλοί και πονεμένοι...
Ποιό θύμα άραγε να πόναγε λιγότερο;

Και η δικαιοσύνη; Για ποιόν να εκδικούνταν πρώτα;

Για τον Μιχάλη;Που έφυγε νωρίς.
Για την Άντα; Που τον έχασε. Και εκείνον!
Για τον γιο του; Που ακόμη ξύπναγε με δάκρυα κάποια βράδια,φωνάζοντας το όνομα του πατέρα του.

Δύο βραδιά,τους είχε ξυπνήσει αξημέρωτα,απ'τα κλάματα και τις κραυγές του.
Στην εκκλησία πια κοντά,δεν πέρναγε. Κι όταν πέρναγε,δεν την κοιτούσε.

Του θύμιζε τον πατέρα του. Νεκρό. Εκεί μέσα.

Ακόμη και τώρα...Στον χώρο αναμονής αισθάνονταν το χέρι της Άντας να τρέμει μες στο δικό του.

Ανοιχτή πληγή θα έμενε αυτή η απωλεια!

Δεν πρέπει να περασε πολλή ώρα και η πόρτα άνοιξε ξανά.
Αμέσως πετάχτηκαν επάνω.

Πρώτα ξεπρόβαλε ένας αστυνομικός. Κι έπειτα η Χαρούλα,με τα χέρια δεμένα.
Τα μάτια της χαμηλωμένα στο πάτωμα.

Δεν πρόλαβαν να ρωτήσουν τίποτα. Γρήγορα βήματα ακούστηκαν στον διαδρόμο. Και έπειτα η φωνή του πατέρα του.

<<Τι γίνεται εδώ κύριε όργανο; Είμαι ο άντρας της! >>,απαίτησε να μάθει μόλις έφτασε μπροστά τους,μπαίνοντας μπροστά απ'το σώμα της γυναικας του,σαν να για να τους εμποδίσει, να την προστατεύσει...

Εκείνη; Απ'τους άλλους; Οξύμωρο πράγμα από μόνο του...

<<Για ποιο λόγο την τραβάτε;>>.

Ο αστυνομικός τον κοίταξε με απόλυτη σοβαρότητα.
<<Τηλεφωνήστε σας παρακαλώ σε έναν δικηγόρο. Είναι αναφαίρετο δικαίωμα της κυρίας. >>, τον συμβούλευσε και πιάνοντας την πάλι απ'το χέρι, την ώθησε για να συνεχίσουν τον δρόμο τους.