Η αγαπη ηρθε απο μακρια

Κεφάλαιο 47

Είχε φτάσει το Σάββατο βράδυ και ήταν ήδη η τρίτη ημέρα μετά την αρχή της διορίας της.

Άλλη μία εβδομάδα μου έμεινε...συλλογίζονταν αγχωμένη.

Φυσούσε και ξεφυσούσε συνεχώς.Το άγχος πια είχε γίνει ψυχοσωματικό.Είχε φθάσει σε σημείο να πονά από αυτό.Δεν μπορούσε να φάει,ούτε να κοιμηθεί απ΄το κόμπο που είχε δεθεί το στομάχι της και αισθάνονταν έναν διαρκή πόνο.

Σήμερα έπρεπε να οπλιστεί με όσο θάρρος είχε και να βγάλει μιλιά.Όταν ο Γιώργης της ζήτησε να φιλοξενηθεί απόψε στο σπίτι ενός συμμαθητή του,εκείνη το πήρε σαν σημάδι. Αύριο τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά και θα τον πήγαινε το πρωί για ψώνια.

Απόψε,όμως,κάτι άλλο προηγούνταν!Θα μιλούσε στον Μιχάλη!Θα του τα έλεγε όλα. Και ο,τι βρέξει ας κατεβάσει...κατέληγε απεγνωσμένη.

Δεν ήξερε πως θα αντιδρούσε ο γλυκός της ο Μιχάλης σ΄αυτές τις αποκαλύψεις.Ήταν πάντα τόσο χαμηλών τόνων και τόσο ήρεμος,όμως το ψέμα ήταν ψέμα,όπως και να το έκανες.

Μόνο παρακαλούσε τον Θεό να μην την εγκατέλειπε κι εκείνος!Αυτό δεν θα το άντεχε!Να είναι εκείνη μόνη,απέναντι όλων...

<<Αχ,απόψε ξεκούραση!>>αναφώνησε ο Μιχάλης που κάθονταν απέναντι της,στο τραπέζι του σαλονιού.

Είχαν μόλις παραγγείλει από ένα ιταλικό κατάστημα και η μακαρονάδα ήταν σερβιρισμένη και αχνιστή στα πιάτα τους.Η μυρωδιά της σάλτσας και του βασιλικού μοσχοβολούσε όλο τον χώρο και τα ποτήρια τους ήταν γεμάτα με λευκό κρασί.

Θα μπορούσε εύκολα η εικόνα να χαρακτηριστεί ρομαντικό δείπνο για δύο,όμως δεν ήταν.Οι σφιγμένοι ώμοι της κοπέλας ήταν λες και κάποιος την ανάγκαζε να βρίσκεται εκεί.

<<Μμμμ>>μουρμούρισε μόνο και πιάνοντας το ποτήρι με το κρασί,το τελείωσε με μια γουλιά.Η συζήτηση που επρόκειτο να ανοίξει, το απαιτούσε.

Ο Μιχάλης δεν σχολίασε κάτι παραπάνω.Αναγνώριζε τα σημάδια.Ήταν αρκετά χρόνια μαζί ώστε να αναγνωρίζει πότε η σύντροφος του,ήθελε τον χρόνο της.

Η επιβεβαίωση των υποψιών του,όμως,ήταν εκεί.Κάτι συνέβαινε!

Τα πιάτα τους είχαν σχεδόν τελειώσει,χωρίς συζήτηση.Εκείνη γύριζε συνεχώς στο μυαλό της το τι να πει,πως να το ξεκινήσει.

Ακούμπησε κάτω το για τρίτη φορά άδειο ποτήρι της και τον κοίταξε στα μάτια.

<<Μιχάλη,θέλω να συζητήσουμε κάτι.>>έκανε τον πρόλογο της.