Η αγαπη ηρθε απο μακρια

Κεφάλαιο 72

Το καλοκαίρι έφθασε γρήγορα σχεδόν.Γρήγορα, μα με μια νέα πραγματικότητα για όλους.
Μια πραγματικότητα που φαίνονταν πιο φωτεινή και πιο πολύχρωμη από ποτέ.

Σύννεφα υπήρχαν γκριζα. Μα με ενα γκιρζο απαλό,που δεν προμήνυε καιρο άστατο.Ίσως δεν εξατμίζονταν και πότε,μα τα δύσκολα είχαν πια περάσει!

Η πιο μεγάλη αχτίδα φωτός στην ζωή όλων,ήταν ο Γιώργης.
Με την παιδική του αφέλεια,την εξυπνάδα,την άδολη αγάπη του,τους έκανε όλους να ξεχνιούνται.

Και ειδικά στον Δημήτρη,που είχε επηρεαστεί περισσότερο απ'όλους. Του έκανε μάλιστα και το μεγαλύτερο και πιο ανέλπιστο δώρο! Εκείνο που είχε πια πάψει να ελπίζει πως θα έρχονταν.
Που είχε μάθει να ζει με την έλλειψη του.

Του το έφερε τις πρώτες μέρες του Ιουνίου,μαζί με τους άριστους βαθμούς του.

Μαζί πήγαν,οι δύο τους, την τελευταία σχολική ημέρα στην συγκέντρωση γονέων,για να πάρουν το δελτίο προόδου του μικρού.
Ντυμένοι στα ίδια χρώματα. Γαλάζιο και λευκό.

Σαν έφτασε και η δική τους σειρά,μπήκαν μαζί στην τάξη. Η δασκάλα,μια νόστιμη τριανταπεντάρα,κοίταξε τον άντρα με θαυμασμό.

Έψαξε ,με τρεμάμενα χέρια σχεδόν, στα χαρτιά της για να βρει τον έλεγχο του παιδιού,ρίχνοντας κλέφτες ματιές στον Δημήτρη που στέκονταν δίπλα του χαμογελαστός. Και υπερήφανος.

<<Λοιπόν... Για να δούμε Γιώργη... Βλέπω κάποιες μικρές δυσκολίες στα φιλολογικά,κατά τ'άλλα όμως είμαστε μια χαρά! Κι αυτά απ'του χρόνου,θα τα φτιάξουμε!>>,τον ενθάρρυνε,χαιδεύοντας τα κατάξανθα μαλλάκια του.

Ο Δημήτρης τον έσφιξε απ'την πλάτη. <<Μπράβο στο αγόρι μου!>>,του έδωσε τα εύσημα,κάνοντας το χαμόγελο του παιδιού να πλατύνει.

Η δασκάλα βρήκε την ευκαιρία της.
Σήκωσε τη ματιά της δήθεν ντροπαλή στην δική του.
<<Ο θείος του είστε;>>,γλύκανε κι άλλο την φωνή της.
Ήταν ακόμη πρωτοδιορισμένη στον τόπο. Δεν γνώριζε όσα, όλο σχεδόν, το υπόλοιπο νησί. Και απέδωσε την ομοιότητα σ'αυτού του βαθμού την συγγενεια. Έτσι την βόλευε άλλωστε!

Ο Δημήτρης γέλασε απαλά και χαρούμενα,έτοιμος να δωσει την απάντηση του.

<<Είναι ο μπαμπάς μου,κυρία Ιωάννα!>>,τους έκοψε το παιδί πριν προλάβει κάνεις άλλος να πει οτιδήποτε.

Απλά και παιδικά!
Ήταν ο μπαμπάς του!
Ο μπαμπάς του!
Ναι ήταν!
Ένας μπαμπάς,που επάξια του ανήκε πια αυτός ο τίτλος!