Η αγαπη ηρθε απο μακρια

Κεφάλαιο 60

<<Αλήθεια λες;>>,αναφώνησε ο Δημήτρης και πετάχτηκε σχεδόν απ'την καρέκλα του.

<<Ναι Δημήτρη, θέλει να σε δει.>>, επιβεβαίωσε τα λόγια της.

Μπορούσε να ακούσει σχεδόν το χαμόγελο στην φωνή της. Κι αυτά τα λόγια ήταν τα πιο όμορφα που είχε ακούσει στην ζωή του!

Ο γιος του! Το παιδί του! Ήθελε να τον συναντήσει!

<<Το καταλαβαίνω ότι σε εκπλήσσω. Όποτε μπορείς κι εσύ βέβαια,απ'τις δουλειές σου.>>, τον επανέφερε η φωνή της, που συνέχιζε να μιλά στο ακουστικό.

Ο Δημήτρης γέλασε.Γελασε για πρώτη φορά,τον τελευταίο καιρό! Για πρώτη φορά αισθάνονταν κάτι λίγο, από αυτό που οι άλλοι ονόμαζαν ''ευτυχία'', και που εκείνος δεν είχε ποτέ ολοκληρωτικά αισθανθεί. Μόνο τότε ,μαζί της,είχε λάβει κάποια δείγματα...

Και εκεινης;Εκείνης της κόπηκε η ανάσα! Πόσα της θύμισε αυτός ο ηχος; Της φαίνονταν σαν να ' χε μια ζωη να τον ακούσει! Και πόσο της είχε λείψει! Το βαθύ γέλιο του!

<<Αύριο! Αύριο κιόλας μπορώ!>>, απάντησε με σιγουριά. Το συντομότερο! Δεν μπορούσε να περιμένει περισσότερο! Μην άλλαζε γνώμη κι ο μικρός!

<<Εντάξει. Το απόγευμα σε βολεύει; Στο σπίτι σου;>>,τον ρώτησε.

Βέβαια και τον βόλευε! Μπορούσε ήδη να φανταστεί το παιδί του να κυκλοφορεί, να τρέχει μέσα στο σπίτι του,να βλέπουν μαζί ταινίες.
Μια σκέψη πέρασε, όμως, σαν αστραπή απ'το μυαλό του. Μα ναι! Άλλος ήταν ο κατάλληλος χώρος!

<<Καλύτερα να τον φέρεις στα αμπέλια του μπάρμπα μου ,του Δημήτρη!Ξέρεις την τοποθεσία;>>. Έκανε την πρόταση του. Αυτή που θεωρούσε την καλύτερη.

Η Άντα έμεινε για λίγο σιωπηλή. Φαίνονταν να το σκέφτεται. Ήταν σωστο; αναρωτήθηκε. Τι ήθελε να πετύχει μ'αυτό; Του το χρωστούσε όμως! Είχε έρθει ο καιρος να του δώσει την ευκαιρία να πάρει κι εκείνος αποφάσεις. Αποφάσεις που αφορούσαν το παιδί τους!

<<Ναι,ξέρω!>>,συμφώνησε εν τέλει. <<Κατά τις 5 είναι καλά;Να μην νυχτώσει.>>, πρόσθεσε.

Ο άνδρας δεν έφερε καμιά αντίρρηση. Και η συνάντηση κανονίστηκε. Η μεγάλη.
Και έκλεισαν τα ακουστικά τους.
Με το μυαλό τους ήδη εκεί, πλαθοντας με την φαντασία τους την πιθανή αυριανή εξέλιξη.

Είχαν μολις τελειώσει το μεσημεριανό γεύμα.
Ο Μιχάλης κάθονταν στο τραπέζι με το tablet διαβάζοντας, ποιός ξέρει τι, και η Άντα έπλενε τα πιάτα.