Η αγαπη ηρθε απο μακρια

Κεφάλαιο 30

Τα Χριστούγεννα ζύγωναν με γρήγορους ρυθμούς και το ημερολόγιο έδειχνε πια 12 Δεκεμβρίου. Το πρωινό εκείνο του Σαββάτου,η Άντα αξημέρωτα σχεδόν κατέβηκε στην αποθήκη και ανέβασε επάνω τις κούτες με τα χριστουγεννιάτικα στολίδια,που είχαν μεταφέρει από το σπίτι τους στην Νέα Υόρκη. 

Της έλειπε λίγο η πόλη που την είχε φιλοξενήσει τόσα χρόνια.Κι ο Γιωργής το αγαπούσε πια το νησί,όμως, τις προάλλες που πρόβαλλαν οι ειδήσεις την Νέα Υόρκη χιονισμένη,σχολίασε:<<Θυμάσαι τι όμορφο που ήταν μαμά το Central Park, τέτοιον καιρό πέρυσι;>>.Ο αδερφός της,τότε,αγκάλιασε το ανιψάκι του και του υποσχέθηκε να πάνε ένα ταξίδι εκεί το συντομότερο.

Μόνο ο καημένος ο Μιχάλης δεν παραπονιόταν.Μόνο την διαβεβαίωσε,πως αν εκείνη το αποφάσιζε,έτοιμος ήταν για να επιστρέψουν οποιαδήποτε στιγμή.Λες και θα του ήταν εύκολο να αφήσει την φήμη του γιατρού που έχτιζε τόσο καιρό στην Κρήτη και να γυρίσει πάλι πίσω...

Μαζί με τον Μιχάλη,έστησαν το φυσικό έλατο που αγόρασαν την προηγούμενη μέρα και περίμεναν το παιδί τους να ξυπνήσει.

<<Θα στολίσουμε;>>φώναξε ο Γιώργης ενθουσιασμένος ,πριν πει οτιδήποτε άλλο,με το που μπήκε στο σαλόνι.

Ο Μιχάλης έτρεξε και τον σήκωσε στην αγκαλιά του,κάνοντας τον να αφήσει μια χαρούμενη τσιρίδα.

<<Ναι αγόρι μου!Φάε το πρωινό σου και ξεκινάμε!>>είπε και πηγαίνοντας στο laptop του,που είχε ανοιχτό διαβάζοντας τα νέα για ένα συνέδριο που είχε γίνει πρόσφατα,έβαλε το <<All i want for Christmas>> που ήχησε με την μελωδία του σε όλο το σπίτι.

Τραγουδώντας και χορεύοντας πέρασε η ώρα,μέχρι που κλήθηκε ο Μιχάλης στο νοσοκομείο για ένα έκτακτο περιστατικό.

Λίγο αργότερα χτύπησε και το κουδούνι της πόρτας.

Η θεία Ρηνιώ με τον Άρη έκαναν την εμφάνιση τους με δύο κουτιά στα χέρια.

<<Και του χρόνου!>>αναφώνησε η γυναίκα βλέποντας το σπίτι στα γιορτινά του.<<Αυτά είναι καλιτσούνια,που αρέσουν στον κούκλο μας>>είπε δίνοντας το κουτί με το παραδοσιακό φαγητό που μόλις είχε φτιάξει.

<<Και βέβαια προφιτερόλ!>>συμπλήρωσε ο Άρης,αφού με τον Γιώργη μοιράζονταν την ίδια αγάπη για την σοκολάτα.

<<Ευχαριστώ πολύ!>>είπε ο μικρός και έδειξε το κουτί με το καλιτσούνια <<Αυτά τα κρατάω για το μεσημέρι!>> και κάνοντας νόημα στο Άρης,του δήλωσε κοιτώντας το προφιτερόλ<<Θείε,έλα να πάρουμε κουτάλια!>>