Doktoruna gittim “Şizofren olmasından şüpheleniyoruz. Ancak, bir hocaya götürmek isterseniz, buna da saygı duyarım.” dedi. Kaç yıl tıp okumuş adam dahi bunu diyorsa ortada bir şeyler vardır diye düşündüm. “Baba, gidelim hadi; eşyaları alalım.” dedim. Eve gittik. Ev sahibi çay bahçesinde anahtarı babama vermişti. Giderken bırakacaktık tekrar. Eve girdik, önce benim odama girip eşyalarımı topladık, sonra Atakan’ın odasına girdim. “Baba, Atakan’ın odasında da bazı eşyalarım var. Sen dışarıda bekle. Onları da alayım, sonra gideriz.” dedim. “Tamam oğlum. Bekliyorum seni.” dedi.
Tekbaşıma girdim odasına. Ayna vardı odasında dikdörtgen şeklinde. Onu ters çevirmiş. Anlam veremedim neden ters çevirdiğine. Aynayı kendime doğru çevirdim. Üzerine Arapça bir şeyler yazmış. Tekrar; aldığım gibi ters çevirdim aynayı. Yatağının altına eğildim; en arka tarafta kitap gözüküyordu. Aldım kitabı elime. Bayağı eski bir kitaptı. Bazı sayfalar birbirine yapışıktı. Sayfalar birbirlerine ip ile bağlıydı, sarımsı bir rengi vardı.
Üzerinde dediği şekil ve isim yazıyordu ancak normal boyutlu kitaplara göre büyük bir ebatı vardı. Kolyeyi kitabın arasında buldum. Açtım içini. Atakan’ın resmi duruyordu hala. Çıkardım resmi kolyeden. Masanın üzerinde bulduğum çakmakla yaktım hemen oracıkta. Sonra kolyeyi cebime koydum. Kitabı da elime aldım çıkıyorken. Aynanın bana doğru çevrili olduğunu gördüm… Yani Arapça yazılı taraf bana doğru dönmüştü…
BÖLÜM SONU
Devam Edecek
