Akif, içeri hiç geçmeden direkt mutfağa gitti. Çay koyuyordu tahminime göre. “Gerek yoktu.” diye içeriden bağırmamıza rağmen ısrar etti. Çayı ocağa koyup geldi, oturdu karşımıza. Ve başladı anlatmaya…
Atakan evden eşyaları getirip, bir müddet Akif’in yanında kalmış. Bu kaldığı müddet boyunca, benle ilgili ve uğraştığı şeylerle ilgili birçok şey anlatmış Akif’e. Akif, onun aklını kaçırdığını düşünmüş. Atakan dışarı çıktığı bir gün Akif, Atakan’ın bütün eşyalarını kapının önüne koyup; içeriden, perdenin arkasına sinip izlemeye koyulmuş. Atakan gelmiş, dışarıdan Akif’i görmesi imkansız olduğu halde, bunun olduğu tarafa bakıp, bir müddet gözlerini dikmiş ve “Biliyorum Akif.” demiş. Sonra anlamadığı bir şeyler söyleyip eşyalarını alıp gitmiş.
Asıl olaylar bunu dışarı attıktan sonra başlamış. Akif bunları anlatırken gözleri dolu dolu oldu. O sırada ocaktaki çayı almaya gitti. Çaydanlığı getirip, ince belli bardaklara çaylarımızı koydu. Çaylarımızı yudumlarken, ilk olarak kendi yaşadığı şeyleri, sonra Atakan’ın benim hakkımda söylediklerini anlatmaya başladı. Atakan’ı kovduğunun gecesinde yatmaya yatağa gitmiş. Pencereden bir tıkırtı duymuş. Bakmış pencereye; kimse yok. Pek bu tür şeylere kafa yormadığı için üstünde durmadan tekrar uyumaya koyulmuş.
BÖLÜM SONU
Devam Edecek
