"Nasıl yani, hani bundan sonra düzelecekti her şey, hani artık normal insanlar gibi sevgili yapacaktım, normal insanlar gibi uyuyacaktım, anam babam günler sonra rahat edecekti, kandırdın mı lan beni?!" dedim. "Hayır. Yazanları yaptım ancak bilmek için tekrar uygulayacağız. Gelen olmazsa bil ki başardık." dedi. Annemle babama, ailesinin Atakan'ı böyle görmemesini, görürlerse endişe edeceklerini söyledim. Yani onlara, Atakan'ın bir müddet bizde kalması gerektiğini söyledim.
Ben tepki verirler sanırken aksine; sevindiler. Yanımda bir arkadaşımın olması, normalleştiğimin göstergesiydi onlar için. Lakin her şey bu şerefsizin yüzünden olmuştu. Benim de planlarım vardı. İlk defa burada itiraf edeyorum; kurtulduktan sonra öldürmeyi düşünüyordum ama buna gerek kalmadı sonrasında her neyse... Bizim evdeydik. Bu olaydan tam dört gün sonraydı. Bu süre zarfında tekrar çağırmayı denemedik, bu dört gün içinde de hiç kabus görmemiştim.
O gece artık tekrar çağıracaktık ancak bu sefer ben yönetecektim çünkü kolu kırıktı adamın. Gece her şeyi hazırladık. Aynı şeyleri yapacaktık. Atakan'ın yerine ben geçtim. Bana bir şey ezberletti. "İlk başlarda kâğıttan oku. Ancak bir müddet sonra hızlanman gerekecek. İşte o zaman kağıda bakamayacaksın ve ezberinden okuman gerekecek." dedi. Okulda iki şiir ezberlememiş, andımızı dahi bilmeyen ben, köpek gibi ezberledim bir sayfa yazıyı kelimesi kelimesine...
BÖLÜM SONU
Devam Edecek
