“Ritüel harici yaşadığın ilk olay bu muydu?” dedi. Daha öncesinde Atakan’ın odasından sesler duyduğumu filan söyledim biraz düşündükten sonra… “Sana *** kabilesinden beş tanesini yollamışlar. Bunlar gerçekten güçlüdür ancak herkesin zayıf bir noktası vardır.” dedi. Sonra benden bazı malzemeler istedi. Malzemeleri buraya yazmıyorum; onları buldum getirdim. Malzemeleri adama verdim. Arka tarafta bir oda vardı; orta büyüklükte bir oda. Ancak penceresine tuğla ördürmüştü bu odanın, iç bunaltıcı ve zifiri karanlıktı.
Işığı açtı biz odaya girerken. Işığı açmasına rağmen o iç bunaltıcı atmosfer hakimiyetini kaybetmemişti. Belki de bunun sebebi daha önce burada sayısız kere gerçekleştirmiş olduğu ritüellerdi. O günahlar, tıpkı örümcek ağları gibi yuvalanmıştı bu odanın her bir köşesine… Genel hatlarıyla boştu oda lakin bir köşede duran masa, ilk etapta göze çarpan şeydi. Detaylı olarak odaya göz gezdirince; yönü duvara çevrilmiş, yerde duran büyük bir boy aynası, dört sandalye ve masanın üzerinde duran kağıt, kalem, mumlar, ve çukur bir tabak göze çarpıyordu.
Adam sandalyelerden birine oturmadan, ayak üstü; benim getirdiğim malzemeleri masanın üzerine koydu. Bunları ayrıştırıp tabağın içine koydu. Masanın üzerinde duran kağıtlardan birine yine masanın üzerindeki kalem vasıtası ile yazmaya başladı. Ben sadece izliyordum. Atakan’ın yaptığından çok daha ciddi bir ritüel olduğu bu kadar hazırlıktan belliydi. Sandalyelere oturmamızı söyledi. O dakikaya kadar “Ne olursa olsun!” diyen ve korkularımı bastırmış olan ben, artık iş bu noktaya gelince yaşadıklarıma, gördüklerime ve kabuslarıma rağmen içimdeki ürpertiye hakim olamıyordum.
BÖLÜM SONU
Devam Edecek
