Ancak kısa süre sonra tekrar penceren ses gelmiş. Gitmiş pencerenin önüne. Açmış camı; kimse yok. Sonra camı kapatmış. Banyoya elini yüzünü yıkamaya gitmiş. Aynaya bakarken alnında bir şey görmüş. Bunun birkaç saniyelik bir şey olduğunu söylüyordu. Arapça bir şey yazıyormuş. Kül gibi siyah bir şeyden yazılmış. Gözünü kapatıp açtığında hiçbir şey yazmıyormuş. Büyük bir korkuyla banyodan odaya kendini zor atmış.
“Girdiğimde pencere açıktı.” diyor, “Kendim açık bırakmadığıma da eminim.” diyor. O gece sabaha kadar oturmuş, sigara içmiş. O gün staj yaptığı yere gitmiş. Akşama kadar, o gece olanları düşünmüş. Akşam mecburen geri eve gelmiş. Kapıyı açıp, içeri girmiş. Koltuğunda biri oturuyormuş. “Gözlerimi kapatıp açtım; yine gitmedi.” diyor. Koltukta oturan kişi yüzünü buna dönmüş. Kendisini görmüş “Ama o anın korkunç halini tarif edemem.” diyordu.
Bir süre kendine bakmış ancak gördüğü şerlinin gözleri alev gibi yanıyormuş. Ayakları da tersmiş. “Öyle iğrenç bir şey ki saniyelik ama çok uzun geliyor.” diyor. Çığlık atmış. Komşular filan gelmiş yardıma. “Halüsinasyon görmüşsündür.” filan demişler. Rahatlatmaya çalışmışlar ama adam rahatlar mı bu durumda. Komşuları bir müddet yanında durduktan sonra, geceyarısı; herkes evine gitmiş. Ancak boş öğüt vermişler Akife. Onun o anda ihtiyacı olan; sabaha kadar yanında olacağı birileri imiş. Ancak komşuları gittikten sonra tekrar başlamış korku dolu anları.
BÖLÜM SONU
Devam Edecek
