Salona gidip oturduk. Babam ve Akife, aynı şeyi benim üniversite okuduğum şehirdeki yatak odamda da bulduğumu söyledim. Anlamını bilmiyorduk ancak iyi bir şey olmadığı aşikardı. Peki Atakan neden bunu bize yapıyordu? Akif onu evden kovduktan sonra hiç eve girmemişti. Bunu ne zaman oraya koymuştu? Demek ki Akif’e de iyi davranıyor ancak arkasından iş çeviriyordu. Yani onu evden kovmadan oraya koymuştu.
Atakan’ın, bana olanların en büyük suçlusu olduğunu düşünüyordum ki bu düşüncemde haklıydım. Belki onların çocuklarını öldüren bile ben değildim. Benim üzerime suçu atan da Atakan olabilirdi. Bu düşünceleri sakin bir zamanda düşünmek için kafamdan kovup, sadede geldim. Akif’e, Atakan’ın nelerden bahsettiğini sordum. Bir kitaptan bahsetmiş Akif’e. Tahminime göre bana verdiği kitaptı bu. Kitabı bulması gerektiğinden, isterse Akif’in de onlara katılabileceğinden bahsetmiş.
Benim kötülük yaptığımı, kendisine ihanet ettiğimi söylemiş. Bunlar, Akif’in dudaklarından döküldükçe şaşkınlığım artıyordu zira ben ona bilerek ve isteyerek hiçbir zaman kötülük yapmamıştım. “Nereye gidebileceği hakkında hiçbir fikrin var mı?” dedim. Akif “Nerede olduğunu bilmiyorum?” dedi. Ancak onu bulmadan bunlardan kurtulmam imkansız gibi bir şeydi. Akif’e, boynumdaki; hocanın bana vermiş olduğu muskayı çıkarıp verdim. “En azından sana yaklaşamazlar.” dedim. Çay için teşekkür edip, babamla beraber çıktık Atakan’ı aramaya.
BÖLÜM SONU
Devam Edecek
