Yine aynı şeyleri yaptık. Okumaya tırsıyordum gördüklerimden sonra ama içimi rahatlatmaya çalışıyordum. Nasılsa dört gündür rahattım. Demek ki artık gittiler diye düşündüm. Sadece bunun garantisi için yapmamız gerekiyordu. Özellikle dört gün bekledik. Kendimi iyi gösterdim anne ve babama ki birazcık beni yalnız bıraksınlar da Atakan’la yalnız kalıp rahat rahat yapalım ritueli diye.
O gece komşuya ziyarete gittiler. Biz de akşam ezanı okunduktan yarım saat sonra başladık. Çünkü hiç güneş ışığı kalmamalıydı. Aynayı hazırladık, mumları yaktık, ışığı kapattık. Yine sadece mum ışığıyla başladık okumaya. Bir müddet kağıttan okudum. Sol elimde, yakıp aynanın üzerine atacağım şeyler vardı …. Aynı şekilde devam ettim. Bir müddet sonra, geçenki gibi hafiften bir rüzgar cıktı. Ben de gelmişler mi diye aynaya bakıyordum. Bu sefer hiç gölge yoktu ama onu hissedebiliyordum; gelmişti. Bir tanesi kurtulmuştu ama nefretini yüzlerce kat çoğaltarak gelmişti. “Kendini tanıt!” dedim. Bu sefer ilk diyişimde cevabını verdi “Ben … kabilesinden oğlu …” dedi. “Ne istiyorsun bizden?é dedim yine cevabı aynıydı “Katil!” dedi.
Sol elimde tuttuklarımı yakıp, aynanın üzerine fırlatmak istedim. Daha doğrusu fırlatamadım. Onu yok etmek, bir insanı yok etmekle aynı seviyede idi. Gerçekten katil olacaktım bunu yapsaydım. Atakan, kolu kırık halde karşımda duruyor, sadece izliyordu. Katil değildim, en çok koyan haksız yere bunları yaşamış olmamdı. Tek suçlu olduğum nokta, sahildeki kızla birkaç gece geçirmemdi. “Seni öldürmek istemiyorum. Rahat bırak bizi, ey dumansız ateşin oğlu!” dedim.
BÖLÜM SONU
Devam Edecek
