“Gözlerime bak!” dedi. Gözlerine baktım. “Hiç iletişime geçmeyi denedin mi? Doğru söyle!” dedi. “Evet.” dedim. “Sana yazdığım şeyi takıyor musun?” dedi. “Hayır.” dedim. “Onun yerine bunu mu takıyorsun?” dedi. “Evet.” dedim. Bana o anda bir tokat attı. Hiç unutama; öyle bir tokadı, ilk defa yemiştim hayatımda. Babam bayağı şaşırmıştı hocanın bana tokat atmasına ancak hiç bir şey demedi.
“Sen ne halde olduğunu biliyor musun?!” dedi hoca. Hiçbir şey demeden yere bakıyordum. “Yüzüme bak!” dedi. Baktım yüzüne. “Ne halde olduğunu biliyor musun?” dedi tekrardan. “Hayır.” dedim kısık bir sesle. “Gel buraya.” diye gelinini işaret etti. Sonra da gelinini işaret ederek “Bak gözlerinin içine!” dedi. Kadının yüzünü kaldırıp bakmasıyla ilk şoku yaşadım! Gözleri alev gibiydi. Gözlerini görmemle yere bakmam bir oldu. Ayakları da tersti.
Bu kadının onlardan olduğunu anlamıştım. “Babana bak!” dedi. Baktım. “Sor bakalım babana, odada kaç kişiyiz?” diye. Sordum; “Üç kişiyiz oğlum. Sen, ben, bir de hoca var.” dedi. Artık gözlerimden yaşlar akıyordu. Hoca “Korkma! Sadece durumunu bilmen için bunu yaptım.” dedi. Meğer biz oraya gittiğimizde, kapıyı çalınca, hoca “Girin.” diyormuş, kendimiz giriyormuşuz. Ancak öyle bir durumdaymışım ki kapıyı o kadının açtığını zannediyormuşum.
BÖLÜM SONU
Devam Edecek
