“ ဂ်ီေယာင္းရာ..မူးနဲ႔ေလခြာ..အရက္သမား
သိကၡာက်တယ္ဟ..”
“ အမ္းဘာ..ငါက မူးပါ၀ူး..ဒယ္ေဆာင္းရ..”
မမူးဘူးလို႔သာေျပာေနတာ။
ေခါင္းကငိုက္စိုက္ႏွစ္ေကာင္သား..
တေယာက္လည္ပင္း တေယာက္ဖက္ကာ..
ပလက္ေဖာင္းအတိုင္း ယိုင္တိယိုင္တိုးနဲ႔
အေဆာင္ကိုျပန္လာၾကတယ္။
အေရွ႕တလွမ္းတိုး..အေနာက္သံုးလွမ္းဆုတ္
သိုင္းကြက္နဲ႔..ဒယီးဒယိုင္ေတြကို ျဖစ္လို႔။
တေယာက္ကိုတေယာက္ထိန္းရင္း..ေလွ်ာက္
ရင္း..လဲက်မလိုျဖစ္လိုက္တိုင္း..
“ ဂ်ီေယာင္း..မူးနဲ႔လို႔ဆိုေန..”
“ မူးနဲ႔ဆို..မူးပါ၀ူးဆိုေနမွ..”
အာေလးလွ်ာေလးအသံေတြနဲ႔..အျပန္အလွန္
ကညဳေနၾကေသးတာ..
ည ၁၁ နာရီ..
လူသူသိပ္မရွိတ့ဲ အေဆာင္လမ္းၾကားေလးထဲ
မွာ..မူးျပဲကြဲေနတ့ဲ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္။
ဓာတ္တိုင္တခုေအာက္ေရာက္တိုင္း..
မီးေရာင္ေအာက္မွာ..
တေယာက္မ်က္ခြက္ေတာင္ တေယာက္
မျမင္ရပဲ..အျပန္အလွန္ စိုက္ၾကည့္ရင္း
ၾကည္ညိဳေနၾကေသးတာ။
“ ငါ့သူငယ္ခ်င္းၾကီးက ခ်စ္ဖို႔သိပ္ေကာင္း..ငါ့
အ
တိုင္းဖဲ..ေခ်ာမွေခ်ာ..”
“ မင္းလည္းသိပ္သိပ္ေခ်ာ..ၾကည့္ေနရင္း ထိုင္
ေတာင္ကန္ေတာ့ခ်င္လာျပီ..”
“ အာ့ဆို..မင္းအမ ငါ့ကိုေပး..ငါ့ညီမေလး မင္း
ယူလိုက္ေလ..”
“ ဟာ..မရပါ၀ူး..ငါ့အမကို မင္းယူျပီး..မင္း
ညီမေလးကို ငါ့ေပးလိုက္ပါ..”
“ အ့ဲလိုက် ဘယ္ေကာင္းပါ့မလဲ..ဂ်ီေယာင္းရာ
မင္းနစ္နာေနမွာေပါ့..ငါ့ညီမေလးမင္းယူလိုက္
ပါကြာေနာ္..မင္းအမပဲ ငါ့ျပန္ေပး..”
“ ဂယ္လား..ငါက ငါ့အမ ေပးခ်င္တာပါဆုိေန
မွကြာ..အားနာစ်ာႀကီး..”
“ ေအးကြာ..အားနာစ်ာၾကီးဟ..အာ့မို႔ေျပာတာ
ငါ့ညီမေလးေတာ့ ျပန္ယူလိုက္ပါကြာေနာ္..”
