" မင္း မေန႔ညက ေတာ္ေတာ္မူးသြားတယ္.."
ဒယ္ေဆာင္းက ေက်ာင္းသြားဖို႔ျပင္ဆင္ေနရင္း
ဂ်ီယံုးကို အရိပ္အကဲခတ္ေနတယ္။ သူ႔စိတ္ထဲ
မွာ ေနာက္ဆံတင္းေနတာက..သူ သိတ့ဲ ဂ်ီယံုး
ကဘယ္တုန္းကမွ ဒီေလာက္တည္ၿငိမ္ေနတာ
မ်ိဳး မ႐ွိခ့ဲဖူးဘူး။
" အင္း..မေသာက္တာၾကာလို႔ ထင္တယ္.."
" မေန႔ညက ေျပာတာေတြကို မွတ္မိလား.."
ႏႈတ္ခမ္းေလးတြန္႔ခ်ိဳးရံု ျပံဳးတ့ဲအျပံဳးရဲ႕ေနာက္မွာ
႐ွက္ေနတာမ်ိဴးမဟုတ္ပဲ..ဘာကိုမွဂ႐ုမစိုက္ခ်င္
ေတာ့ သေယာင္ေယာင္..သူေျပာခ့ဲတာေတြကို
တခြန္းမွမေမ့ေပမယ့္..ဝန္လည္းဝန္မခံခ်င္ဘူး။
" မူးလို႔ေျပာတာပဲကြာ..စိတ္ထဲမထားပါနဲ႔.."
" မူးလို႔ေျပာတ့ဲစကားမ်ိဳးေတြ မဟုတ္လို႔ေပါ့ကြ
ကိုယ္ေတာ္ေလးနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး.."
" ငါ အခုပဲ သူ႔ဆီသြားမလို႔.."
စကားျဖတ္ေျပာၿပီး အခန္းထဲကေန ခပ္ျမန္ျမန္
ထြက္ႏိုင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနလိုက္တယ္။
" ဘာလဲ..ဖြင့္ေျပာေတာ့မွာလား "
" အင္း..အ့ဲလိုသေဘာပဲ.."
" မင္း တကယ္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ..ဂ်ီယံုး.."
ဒယ္ေဆာင္းက သူ႔လြယ္အိတ္ႀကိဳးကို ေဆာင့္
ဆြဲလိုက္ေပမယ့္..အားမပါဘူး။ သူ႔အတြက္နဲ႔
ဘာေတြေတြးၿပီးစိတ္ပူေပးေနမွန္းမသိေပမယ့္
စိတ္မပါပဲ ႏွစ္သိမ့္တာမ်ိဴးေတြ မလုပ္တတ္တာ
သူ႔အက်င့္ေလ။
" ဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ.."
" မင္းပံုစံက တခုခုျဖစ္ေနသလိုမို႔ေလ.."
" ငါ ျဖစ္ေနတာေတြကိုေျပာေတာ့ေရာ..မင္းက
နားလည္ေပးမွာမို႔လို႔လား..အေပၚယံ ၾကည့္ၿပီး
ငါ တကယ္ဘာျဖစ္ေနခ့ဲသလဲဆိုတာ ဘယ္လို
ပဲ ေျပာျပေျပာျပ..မင္း တကယ္နားေထာင္ေပး
ခ့ဲလို႔လား.."
" Why so seroius bro..အေျခအေနေတြကို
လက္ခံေပးဖို႔ေျပာမိတာနဲ႔ မင္းက ငါ့ကုိစိတ္ဆိုး
ေနၿပီလား..ဘာလဲ ကိုယ္ေတာ္ေလးေၾကာင့္မို႔
ေကြးရတာကို ႐ွက္ေနတာလား.."
ရယ္သံေတြက ေနရခက္လိုက္တာ..
သူ ဒယ္ေဆာင္းရဲ႕မ်က္ႏွာကို တည့္တည့္စိုက္
ၾကည့္လိုက္မိတယ္။ အရင္လို စေနာက္ေနက်
မို႔ ေျပာတယ္ဆိုတာ သိေပမယ့္..ဒီကိစၥႀကီးက
သူ႔အတြက္ တုန္လႈပ္ေနေစတုန္းပဲ။
