Once Upon A Time
Part 15
ဆြန္းရီနဲ႔ ဟိုတပ္မွဴးေခါင္းေဆာင္ဂ်ပုေကာင္တို႔
အေဆာင္ျပင္ထြက္သြားတာ ေတာ္ေတာ္ေလး
ၾကာေနျပီ။ဘာေတြမ်ားျဖစ္ေနၾကလဲေတာ့မသိ
ဘူး။ ခြၽဲစစ္သူႀကီးနဲ႔သြားေတြ႔တာဆိုေတာ့ ဘာ
မွေတာ့ မျဖစ္ေလာက္ပါဘူး။
အေဆာင္ထဲမွာလည္း ရံေရႊေတာ္ႏွစ္ေယာက္
က သူ႔ကိုေမာ့ေတာင္မၾကည့္။ ေရေသာက္ခ်ိန္
တန္ရင္ ေရခပ္ေပးတယ္။ ေရေႏြးေသာက္ခ်ိန္
တန္ရင္ ေရေႏြးခပ္ေပးတယ္။ စားစရာ အခ်ိဳပြဲ
ေတြဆိုတာ ကလည္း အစီအရီပဲ။ တကယ့္ကို
လိုေလေသးမရွိပါပဲ။ ပံုမွန္ဆိုရင္..ဒီလွတပတ
ေလးေတြနဲ႔ ပေရာပရည္လုပ္ခ်င္ စိတ္ရွိမွာမွန္
ေပမယ့္..အခုေတာ့ သူ႔မွာေနာက္ဆံတင္းေနရ
တာမို႔ သိပ္ေတာင္အဖက္မလုပ္မိဘူး။
ေစာင့္ေနရတာ ၾကာလာေတာ့ ေစာင့္ေနရင္းနဲ႔
ဂ်ီယံုးတေယာက္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေျခမကိုင္မိ
လက္မကိုင္မိျဖစ္လို႔လာေတာ့တာေပါ့။ဒီအၾကံ
ကို အစကတည္းက ဘုရင္ကလက္မခံခ်င္ဘူး
မို႔လား..ေတာ္ၾကာေန ဆြန္းရီတို႔ကိုပုန္ကန္ခ်င္
ပါတယ္ဆိုတ့ဲ စြပ္စြဲခ်က္ေနတ့ဲ အျပစ္ေပးလိုက္
ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ အ့ဲဘုရင္ေတြဆိုတာက
ေသြးသားရင္းခ်ာေတြကိုေတာင္မွ..သူတို႔လက္
ထဲက အာဏာကိုလုခ်င္တယ္ထင္ရင္ လက္စ
တံုးတတ္ၾကေသးတာမလား။
အခုကိစၥကလည္း သူ႔လက္ေအာက္မွာရွိေန
တ့ဲ ျပည္နယ္ေတြကို ကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ေပး
ခိုင္းရမွာဆိုေတာ့..စကားေလးတခြန္းမွားတာနဲ႔
ပိုးစိုးပက္စက္ေတြ အဓိပၸါယ္ေကာက္လြဲသြား
ႏိုင္တယ္ အရင္တခါကလည္းျငင္းထားျပီးသား
ကို အခုတခါထပ္ေျပာၾကမယ္ဆိုေတာ့ အင္း..
ေသာက္တလြဲမျဖစ္ပါေစနဲ႔လို႔ပဲ ဆုေတာင္းရ
မွာပဲ။
ငါ ေပးလိုက္တ့ဲအၾကံကမွားမ်ားမွားသြားျပီလား
လခြမ္းပဲ အ့ဲလိုမွမလုပ္ရင္လည္း သူတို႔အကုန္
လံုး က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲမွာပိတ္မိေနေတာ့မွာေလ။
တကယ္လို႔ ဆြန္းရီကိုသာ ဖမ္းထားရင္..
ေဟး၀မ္ဆီကိုသြားျပီး အကူအညီေတာင္းသင့္
ေတာင္းရမွာပဲ။ ငါလူးမ မေအေဘး ဘုရင္
အသိတရားရစမ္း..အကုန္လံုးကို လက္၀ါးၾကီး
အုပ္ခ်င္မေနနဲ႔ အာဏာဆိုတာေသရင္ပါမသြား
ဘူး ေသာက္နလပိန္းတံုးအဖိုးၾကီးရဲ့။
