တေနကုန္ပင္ပန္းလာတ့ဲအရွိန္နဲ႔မို႔ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္
ျခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ..မနက္က် ဗိုက္အဆာ
လြန္းလို႔ လန္႔နိုးလာတ့ဲအထိပဲ။ မေန႔က တေန
ကုန္ ဘာမွမစားရေသးဘူးေလ။ကုတင္ေပၚက
ဆင္းေတာ့..ဒယ္ေဆာင္းကေရခ်ိဳးခန္းထဲကေန
ထြက္လာတယ္။သူ႔မ်က္ႏွာကိုလွမ္းျမင္သြားျပီး
အလန္႔တၾကားနဲ႔..
“ ဂ်ီယံုး မင္းဘာျဖစ္ထားတာလဲ..ဘယ္သူလုပ္
လိုက္တာလဲ..ငါ့ကိုေျပာစမ္း..”
“ အာ..စိတ္ေလွ်ာ့ သားရီးရာ..ေအးေဆးပါ..”
“ ဘာကို ေအးေဆးရမွာတုန္း..ဒီေလာက္စုတ္
ျပတ္သတ္ထြက္ေနတာကို မင္း ဘယ္မွာ သြား
ျပီး ရန္ျဖစ္လာတာလဲ “
အရင္က ရန္အတူတူျဖစ္ေနၾကဆုိေတာ့..သူ
တေယာက္တည္းျဖစ္လာတာကို ဒယ္ေဆာင္း
က မေက်နပ္သလို စူပုတ္ပုတ္လုပ္ေနေလျပီ။
အ့ဲေကာင္ကို အခ်ိန္ေတြအၾကာၾကီးခင္လာရ
တာကလည္း အ့ဲဒါေတြေၾကာင့္ပဲ။ ဘယ္ေတာ့
မွ သူ႔ကိုထားပစ္ခ့ဲတာမ်ိဳးမရွိဘူး။အျမဲတမ္း ဆိုး
အတူေကာင္းဖက္ေနလာခ့ဲေပးတာ။ ဆရာၾကီး
လိုလို ဘာလိုလိုနဲ႔ဆံုးမခ်င္..ပြစိပြစိေျပာခ်င္ေပ
မယ့္ ဒယ္ေဆာင္းက သူ႔အတြက္ဆိုေနာက္မွာ
ခ်န္ျပီးေနခ့ဲမယ့္လူမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာ
တယ္။
အခုလည္း အေၾကာင္းစံုကိုဖြင့္မေျပာဘူးဆိုရင္
တကယ္စိတ္ဆိုးေတာ့မယ့္ပံုၾကီး။
“ ဘာျဖစ္သြားတာလဲ..အ့ဲမ်က္ခြက္က..မင္း
ေယာက္ဖ ငါက အလတ္ၾကီးရွိေသးတယ္..”
“ ဘယ္ႏွေယာက္နဲ႔ျဖစ္ခ့ဲလို႔ ေခြးလိုႏြားလို ခံ
လာရတာတုန္း..”
“ တေယာက္ခ်င္းစီပါကြာ..အေပၚကေန မိုးၿပီး
အသားကုန္ပစ္ေကြ်းခံလာခ့ဲရတာ..ငါ့မွာ သြား
ေတြေတာင္ကြ်တ္ကုန္ျပီလားလို႔ ေအာက္ေမ့ရ
တယ္..”
ရယ္ခ်င္စိတ္ကို မနည္းေအာင့္အီးကာ..မ်က္ႏွာ
အေသနဲ႔စကားေျပာေနရတာ ေတာ္ေတာ္ခက္
တာပဲ။ သူကသာ အတြင္းက်ိတ္ အူျမဴးေနတာ
ဟိုေကာင္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုစိတ္တို
ေနျပီ။ ႐ွဴး႐ွဴး႐ွား႐ွားနဲ႔..
“ ျပန္မလုပ္ဘူးလား မင္းက..လက္ေတြက ႏူ
ေနလို႔လား..”
“ ျပန္လုပ္ဖို႔ေနေနသာသာပါကြာ..ေမာ္ေတာင္
မၾကည့္ရဲခ့ဲပါဘူး..”
