Say That You Love Me (Completed)

Chapter 29

After kong magbihis dumiretso na ako sa opisina ni Blaire. I opened the door of his office then I saw him sitting in the swivel chair while signing the papers on the table .

Tumikhim ako upang makuha saglit ang atensyon niya at hindi naman ako nabigo. He look at me seriously.

Humugot ako nang malalim na hininga bago binasag ang katahimikan."Ahm, bakit?"

He sighed."I just want to know something."he said and leaned his back into the swivel chair while crossed his arms. Lumapit ako upang mas magkaintindihan pa kami."And oh, have a sit first."turo niya sa upuang nasa harapan niya.

Umupo naman ako at nagtanong."Anong gusto mong malaman?"

Ilang minuto pa bago muli siyang nagsalita."About the twins.. I want to know more about them. If you don't mind."sagot niya at pinagpahinga ang mga siko sa ibabaw ng mesa at pinagsalikop ang mga kamay.

"Then magtanong ka."casual kong sabi.

A few minutes passed before he asked again.

He clear his throat first."What's food they are favorite?"

Bahagya pang napaawang ang bibig ko. Napatango ako at napangiti na lang bigla ng pumasok sa isip ko kung ano ang mga paboritong pagkain ng kambal.

"Gusto nila ang sinigang na baboy na pareho nilang paborito with garlic rice sa umaga."pagmamalaki ko.

Mataman niya akong tinitigan.

"And?"

"Pritong manok na may crispy fried at dapat nakahanda na ang hot sauce."that's my favorite too.

"What about colors?"

"Colors? Uhm, si Cahlix he likes black and gray while Scarlet she likes yellow."

"Movies?"

"They love both Mr. Bean and spongebob."

"Are they studying?"he asked. Marahan akong napailing.

"They are not yet..Pero balak ko na din silang i-enrol sa darating na pasukan."

"Where? At a cheap school?"sarkastikong tanong niya. Napatikom ang bagang ko. Iniinsulto ba niya ang paaralang pampubliko? Eh, ano naman ngayon kung sa public ko lang sila i-eenrol? Parehong school lang naman iyon ah! Ang pinagkaiba lang dito ay ang mga estudyanteng galing sa mga mayayaman na angkan.

Hindi ko naman pinalaki ang mga bata upang maging maarte sa mga nasa palagid nila. Pinalaki ko sila katulad ng pagpapalaki ng mga magulang ko sa amin. Yung kahit simpleng bagay lang ay marunong silang magpahalaga, hindi katulad nang mga matapobreng mayayaman.

"Don't worry, ako na ang bahala sa school na papasukan nila."aniya nang mapansing wala akong balak magsalita pero nagngingitngit na ako sa galit.

Mariin akong napapikit upang labanin ang galit na gusto kong ibuga sa kaniya.

Wala talaga siyang pagbabago.

"Aalis na ako."paalam ko, tatayo na sana ako nang pigilan niya ako at saka naman siya tumayo.

Kunot noo ko siyang tinitigan hanggang sa makarating siya sa aking harapan. Napasinghap ako nang maamoy ko nang mas malapit ang pabango niya. Sh*t! Is that still the perfume he uses? Wala ba siyang ibang pabangong ginagamit?

Napatalon bigla ako sa kinauupuan ko nang iangat niya ang baba ko. Gosh! Bakit ang lapit nang mukha niya? Wag niyang sabihin ngayon na ang—oh! Wag naman sana ngayon.

"You're shaking, huh.."His hot breath hit my face.

Hinawi ko ang kamay niyang nakahawak sa baba ko at hindi makatingin ng diretso sa kaniya.