အခန္း (၁၅)
ဋီကာ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ညရွစ္နာရီ မထိုးေသးပါ။ အိမ္ထဲကို လွမ္းဝင္လိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ ဧၫ့္ခန္းထဲမွာ ထိုင္ေနၾကသူေတြက သူ႔ကိုလွမ္းေခၚၾကေတာ့သည္။
"ျပန္လာၿပီလား ဋီကာ ..."
"ဒီမွာ အသီးလာစားဦး သား ..."
ဧၫ့္ခန္းထဲမွာ အန္ကယ္ေလး အပါအဝင္ ေမေမေရာ ေဒၚလံုးလံုးပါ ရိွေနသည္။ စားပဲြအလယ္မွာလည္း လွီးစိတ္ထားေသာ အသီးအႏွံေတြကို ပန္းကန္ျပား ႏွစ္ခ်ပ္နဲ႔ ထၫ့္ထား၏။ ပန္းသီး ဖရဲသီးအျပင္ စပ်စ္သီးနဲ႔ ပန္းသစ္ေတာ္သီးလည္းပါသည္။
"မစားေတာ့ဘူး ေမေမ ...ကၽြန္ေတာ္ ေရခ်ိဳးၿပီး နားခ်င္လို႔ ..."
"ဪ ေအး ေအး ...ရံုးခန္းကေန အခုမျွပန္လာတာလား သားက..."
"မဟုတ္ဘူး ေမေမ တစ္ေနရာကို ဝင္ေနလို႔..."
"ဒါနဲ႔ သား ဝတ္ထားတဲ့ အက်ႌက မနက္က ဝတ္သြားတဲ့ဟာလည္း မဟုတ္ပါလား ..."
ေမေမက သူဝတ္ထားတဲ့ အက်ႌကို သတိထားမိသြားသည္။
"ဟယ္ ဟုတ္ပါရဲ့ ...ဒီတစ္ထည္က သားဆီမွာ အရင္က တီလံုး မျမင္ဖူးပါဘူး ...ဒီရက္ထဲမွာ အသစ္ထပ္ဝယ္ထားတာလား ..."
သူ႔အဝတ္အစားေတြကို ေန့စဉ္နဲ႔အမ်ွ ေလ်ွာ္ဖြတ္သိမ္းဆည္းေပးေနရတဲ့ ေဒၚလံုးလံုးပင္ မသိ။
"မင္း အက်ႌမဟုတ္ဘူး ထင္တယ္ ...ၾကၫ့္ရတာ fitting မျဖစ္သလိုပဲ ..."
ဋီကာနဲ႔ ကြက္တိမက်ဘဲ ျဖစ္ေနေသာ အက်ႌပံုစံကို အန္ကယ္ေလးကလည္း သတိထားမိသည္။
"ဟုတ္တယ္ ဒါ ကၽြန္ေတာ့္အက်ႌ မဟုတ္ဘူး ..."
ဋီကာက စကားေျပာရင္းနဲ႔ ထိုင္ေနတဲ့ သူေတြဆီ ေလ်ွာက္လာသည္။ ဆိုဖာခံုမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ရင္း စပ်စ္သီးတစ္လံုးကို ပါးစပ္ထဲ ေကာက္ထၫ့္ဝါးလိုက္ေသးသည္။
"ဒါဆို ဘယ္သူ႔ဟာလဲ ..."
"ကိုကို႔ အက်ႌပါ ေမေမ ..."
"ကိုေဆး အက်ႌကို မင္းက ဘာလို႔ဝတ္လာတာလဲ ..."
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ အန္ကယ္ေလးက နားမလည္သလို ၾကၫ့္ၿပီးေမးေနသည္။
ESTÁS LEYENDO
အချစ်တွေနဲ့ ဧည့်ခံလှည့်ပါ
Romance(U&Z) Boy Love အမုန်းတွေနဲ့ မဟုတ်ဘဲ ... အချစ်တွေနဲ့ ဧည့်ခံပေးပါ ...။ ဒါက နူးညံ့စွာ တောင်းဆိုခြင်း မဟုတ်ပေမဲ့ ရက်စက်စွာ အမိန့်ပေးခြင်းလည်း မမည်ပါဘူး။ (Started On - 4/September /2020) အမုန္းေတြနဲ႔ မဟုတ္ဘဲ ... အခ်စ္ေတြနဲ႔ ဧၫ့္ခံေပးပါ ...။ ဒါက ႏူးညံ့စြာ...
