အခန္း (၂၉)
တစ္ေန့လံုးမွာ ညေနေရာက္ဖို႔အေရး ဋီကာတစ္ေယာက္ ရငၡုန္စြာ ေစာင့္ေမ်ွာ္ေနခဲ့ရသည္။ အလုပ္ေတြကို အျမန္လက္စသတ္ၿပီးေနာက္ ေတာ္ဝင္ျမန္မာေရ႔ွကို အခ်ိန္မွီ အေျပးေရာက္သြားခဲ့သည္။ ေမွာင္စျပဳခ်ိန္ထိ မွတ္တိုင္မွာ ရပ္ေစာင့္ေနတာေတာင္ ကိုေဆးကို သူမျမင္ေသးေပ။ ဖုန္းဆက္ေခၚေတာ့လည္း စက္ပိတ္ထားသည္ဟုသာ ေျဖၾကားေန၏။ အခ်ိန္ၾကာလာေတာ့ ထပ္မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ဟိုတယ္ထဲကို တစ္ေခါက္ထပ္ၿပီး ေျပးရျပန္သည္။ ဒီေတာ့မွ သူသိလိုက္ရသည္။ ကိုေဆး ဒီေန့ အလုပ္မဆင္းပါ။ ေနမေကာင္း၍ ခြင့္တိုင္ထားသည္တဲ့ေလ။
မနက္က ဖုန္းဆက္တုန္းကေတာင္ ေသခ်ာေပါက္ အလုပ္ဆင္းဖို႔အေၾကာင္း ေျပာေနေသးသည္ မဟုတ္လား။ ဖုန္းပါ စက္ပိတ္ထားတာမို႔ တကယ္ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာလားဟု ထင္မိၿပီး စိတ္ေတြ ပူလာမိသည္။ ေနမေကာင္း၍ အလုပ္မဆင္းျဖစ္ရင္ေတာင္မွ သူ႔ကို မက္ေဆ့ေလးေတာ့ ပို႔ေပးသင့္သည္။ အခုက်တာ့ ရုတ္တရက္ႀကီး ဘာအဆက္အသြယ္မွ မရ။ လူက ပိုစိုးရိမ္လာရေတာ့သည္။ ေနာက္ဆံုး မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ အိမ္အထိ လိုက္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ရသည္။
ကိုေဆးတို႔ ရပ္ကြက္ေလးထဲကို သူေရာက္သြားေတာ့ အခ်ိန္က ညခုႏွစ္နာရီ မထိုးေသးပါ။ အိမ္ေရ႔ွထိ ကားကို ေမာင္းဝင္သြားလိုက္ၿပီး သူေရာက္လာသည္။ ရပ္ကြက္ထဲမွ လူအခ်ိဳ႕က သူ႔ကားကို စူးစမ္းသလိုမ်ိဳး ၾကၫ့္ေနၾကတာကိုလည္း ႄကံုရေသးသည္။ ကိုေဆးရဲ့ အိမ္ၿခံဝင္းေလးထဲကို သူေျခခ်မိေတာ့ အၾကည္ေလးက အိမ္အေပါက္ဝကေန လာရပ္ၾကၫ့္တာနဲ႔ တိုးသည္။
"ကိုႀကီး ျမတ္ဋီကာ ..."
အၾကည္ေလးက သူ႔ကို ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းေသာ ညီမေလးတစ္ေယာက္ အသြင္အျပင္နဲ႔ ႃပံုးရႊင္စြာ ႀကိဳဆိုသည္။
"ညီမေလး ေနေကာင္းလား ..."
အၾကည္ေလးရဲ့ ေခါင္းေလးကို ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ ခပ္ဖြဖြအုပ္ကိုင္လိုက္ရင္း သူေမးလိုက္သည္။
"ဟုတ္ ..."
"ညီမေလး ကိုႀကီးေရာ ..."
"ကိုႀကီးက အိပ္ေနတယ္ ေနမေကာင္းလို႔ ..."
YOU ARE READING
အချစ်တွေနဲ့ ဧည့်ခံလှည့်ပါ
Romance(U&Z) Boy Love အမုန်းတွေနဲ့ မဟုတ်ဘဲ ... အချစ်တွေနဲ့ ဧည့်ခံပေးပါ ...။ ဒါက နူးညံ့စွာ တောင်းဆိုခြင်း မဟုတ်ပေမဲ့ ရက်စက်စွာ အမိန့်ပေးခြင်းလည်း မမည်ပါဘူး။ (Started On - 4/September /2020) အမုန္းေတြနဲ႔ မဟုတ္ဘဲ ... အခ်စ္ေတြနဲ႔ ဧၫ့္ခံေပးပါ ...။ ဒါက ႏူးညံ့စြာ...
