အခန္း (၂၆)
ကမ္းေျခဘက္မွာ လမ္းေလ်ွာက္ၿပီး ေမွာင္လာေတာ့ ဦးရာနဲ႔ေဆးတို႔ ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။ အခန္းကို အရင္မျပန္ျဖစ္ၾကဘဲ ရံုးခန္းကို ႏွစ္ေယာက္သား သြားျဖစ္သည္။ မနက္ျဖန္ညဆို သူတို႔ရန္ကုန္ကို ျပန္ၾကေတာ့မွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ လက္စသတ္စရာ အလုပ္ေတြကို ျပန္စစ္ၾကသည္။ ခဲြေဝထားတဲ့ တာဝန္ေတြကို ျပန္စိစစ္ၾကသည္။ အားလံုးၿပီးေတာ့ ညရွစ္နာရီထိုးေနေလၿပီ။
အလုပ္ေတြ ၿပီးေတာ့ ဦးရာကို ႏႈတ္ဆက္ကာ ေဆးတစ္ေယာက္တည္း သူ႔အခန္းရိွရာကို ျပန္လာခဲ့သည္။ ေဆးရဲ့ ဘန္ဂလိုအခန္းေရ႔ွမွာ ျမတ္ဋီကာတစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ေနတာ ျမင္လိုက္ရသည္။ ခံုတန္းတစ္ခုေပၚမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ျမတ္ဋီကာပံုစံက ေျခတံရွည္ ဒူးႏွစ္ဖက္ေပၚကို လက္တံေတာင္ဆစ္ေတြ ေထာက္တင္ထားၿပီး ေခါင္းက ေအာက္ကို ငံု႔ထားသည္။
"ဋီကာ ဒီမွာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ ...."
ေဆးအသံကို ၾကားေတာ့ ဋီကာ မ်က္ႏွာေမာ့လာသည္။ အၾကၫ့္ေတြက တည္ၿငိမ္လြန္းေနသည္။ မ်က္ႏွာအမူအရာကလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္း။
"ကိုကို႔ကို ေစာင့္ေနတာေလ ..."
"ဪ ..."
ေဆးက ဘာမွမျဖစ္သလိုမ်ိဳး ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေျပာလိုက္ရင္း အခန္းတံခါးကို သြားဖြင့္လိုက္သည္။ ဖြင့္ေနရင္းနဲ႔ ေဆးက ဋီကာ့ကို မၾကၫ့္ဘဲ ေျပာသည္။
"မင္းပ်င္းေနလို႔ စကားေျပာမလို႔လား ...အဲဒါဆိုရင္လည္း အခန္းျပန္ၿပီး အိပ္လိုက္ေတာ့ ငါပင္ပန္းေနလို႔ စကားထိုင္မေျပာခ်င္ဘူး ဒီည ...ခဏေနရင္ အိပ္ေတာ့မွာ ..."
ဋီကာက ညဘက္ေတြဆို မအိပ္ခင္ ညအေစာပိုင္းမွာ သူ႔ဆီလာၿပီး စကားေျပာတတ္သည္။ တစ္ခါတေလ ေဆး အလုပ္မ်ားလို႔ ပင္ပန္းရင္ေတာ့ မေျပာျဖစ္ၾကေပ။
"ပင္ပန္းရေအာင္ ဘာေတြလုပ္ေနရလို႔လဲ ..."
အသံက ေဆးရဲ့ အေနာက္နားကေန ကပ္ၿပီးထြက္လာသည္။ ဋီကာက သူ႔အေနာက္မွာ လာကပ္ရပ္ေနပါ၏။ လွၫ့္မၾကၫ့္ဘဲ တံခါးကို တြန္းဖြင့္၍ ေဆးက အခန္းထဲဝင္သြားၿပီး ...
"အလုပ္ လုပ္ေနရလို႔ေပါ့ကြ ..."
ဋီကာလည္း သူ႔အခန္းထဲကို အေနာက္ကေန လိုက္ဝင္လာၿပီး တံခါးကို ေလာ့ခ်လိုက္သည္။ ဒါကို ေဆးက သတိမထားမိေပ။ ညအိပ္ဝတ္ဖို႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး စပို႔ရွပ္ကို လဲလွယ္ရန္ အခုဝတ္ထားတဲ့ ၾကယ္သီးတပ္ ရွပ္အက်ႌကို ၾကယ္သီးျဖဳတ္ေနမိသည္။
YOU ARE READING
အချစ်တွေနဲ့ ဧည့်ခံလှည့်ပါ
Romance(U&Z) Boy Love အမုန်းတွေနဲ့ မဟုတ်ဘဲ ... အချစ်တွေနဲ့ ဧည့်ခံပေးပါ ...။ ဒါက နူးညံ့စွာ တောင်းဆိုခြင်း မဟုတ်ပေမဲ့ ရက်စက်စွာ အမိန့်ပေးခြင်းလည်း မမည်ပါဘူး။ (Started On - 4/September /2020) အမုန္းေတြနဲ႔ မဟုတ္ဘဲ ... အခ်စ္ေတြနဲ႔ ဧၫ့္ခံေပးပါ ...။ ဒါက ႏူးညံ့စြာ...
