Mayıs Sineğim Olur Musun? (DÜZENLENİYOR)

MSOM? -3- ❝Ev Arkadaşı❞

**Multimedyada Ecrin var.

İyi Okumalar :)

-

3. Bölüm

▪Ecrin Karayel▪

Şu an ne yapacağımı şaşırmış bir vaziyette 6. katın ortasında dikiliyordum. Az önce, abimin evi sandığım dairenin kapısı yüzüme çarpılmıştı. Bana oldukça yabancı gelen iki dairenin arasında sıkışmış gibi hissediyordum.

Bulunduğum katın ve dairenin doğru olduğundan emindim; fakat apartmandan emin değildim. Belki de bu civarlarda birden fazla Açelya apartmanı vardı. Büyük ihtimalle yanlış apartmanda olmalıydım.

Evet, kesinlikle.

Topuklarımın üstünde dönerek asansöre doğru ilerledim. Birkaç adımla asansörün önünde durduğumda, asansörün yukarı çıkmakta olduğunu fark ettim. Asansörün gelmesini beklerken yine düşüncelerim beynime istilâ etmişti.

Geçen hafta abimi aradığımda telefonu bu adam açmıştı. Bu konuda hiç şüphem yoktu; çünkü ses tonu başkasıyla karıştırılmayacak kadar farklıydı. Bu durumda, abim onunla arkadaştı. Yoksa abimle bu adamın arasındaki arkadaşlık, sandığımdan çok daha fazla mı samimiydi? Abimin yedek anahtarını kendine saklayıp evine dilediği zaman girip çıkabileceği kadar...

Asansörün kapıları iki yana açıldığında düşüncelerimi def ettim. Başımı kaldırıp bavuluma tutundum. Birden gözümün önünde beliren tanıdık yüz heyecanla tenimin karıncalanmasına neden oldu.

"Abi!"

Bağırmamın ardından abim başını kaldırıp yeşile çalan maviliklerini gözlerime çevirdi. Yüzüne bir tebessüm yerleştirdikten sonra, asansörü terk edip beni tek hamlede kollarının arasına aldı. Sarılışına saniyesinde karşılık verdiğimde, burnunu saçlarıma dayadı. Kokumu içine çekerken kollarımı daha da sıkılaştırıp başımı gömdüğüm boynuna derin bir öpücük kondurdum.

"Seni özledim sarı cadı."

Sesindeki sıcacık tını, kalbime ılık bir su gibi aktı. Onu deli gibi özlemiştim. Ona sımsıkı sarılmaya bir an olsun son vermek istemiyordum.

"Ben de seni çok özledim."

Söylediklerim üzerine bir adım geri çekilip yüzümü avuçladı. Gözlerimin içine uzunca bakıp yanaklarıma derin birer öpücük kondurdu. Ardından bir yanağımı hafifçe ısırdı. Normalde olsa, o şımarık hallerime bürünüp bağırır çağırır ve elimle yanaklarımı silerdim; fakat onun ısırığını bile özlemiştim..

"Daha da güzelleşmişsin." dedi.

Dudaklarımın arasından küçük bir kıkırdama döküldü. Bu iltifat beni her zamanki gibi mutlu etmişti. Abimden ufacık bir iltifat dahi alsam, mutluluktan havalara uçuyordum; çünkü o kimseye yaranmak için yalandan güzel sözler sarf etmezdi. Gerçekten karşısındakini nasıl görüyorsa, öyle söylerdi.

"Sahiden mi ?"

Başını aşağı yukarı salladıktan sonra, elini yüzümden uzaklaştırıp beni baştan aşağı süzdü. Gözleri şortuma takıldığında, yüzündeki sırıtış yavaş yavaş silindi. Kalın kaşları, gözlerini kısmak için can atıyordu sanki. Birden çatılan kaşları üzerine alt dudağımı ısırdım.

Her zamanki kıskanç tavırlarından birisiydi işte...

"Bir gün sana birisi bakacak olsun da, gözlerini oyup eline vereyim. Onu istiyorsun herhalde." dedi.