Mayıs Sineğim Olur Musun? (DÜZENLENİYOR)

MSOM -32- ❝Ruhun Dirilişi❞

-BÖLÜMÜ OKUMAKTA SORUN YAŞAYANLAR İÇİN TEKRARDAN YAYINLANMIŞTIR!-

2 ay sonra, büyük bir özlemle hepinize merhaba. Sizi çok özledim. Umarım sizler de beni ve Barlas ile Ecrin'i özlemişsinizdir. Neden bu kadar geciktiğimi merak edenler için, ufak bir açıklama yapacağım.

Yaz tatilinde bol bol bölüm yazmayı planlıyordum. 31. Bölümü yayınladıktan hemen sonra, bölümü yazmaya başlamıştım. Sonra annemle yaz temizliğine girişince, iki hafta kadar hiç yazamadım. Derken bir ay kadar zaman geçti. Ben, bölümün 4000 kelimeden fazlasını yazdım. Bölüm taslağımı telefonumdaki notlara yazıyordum. Çünkü, bilgisayarım yok. Sonra yeni telefon aldığım için, eski telefonumu babama verdim. Yanlış bir şey varsa görür korkusuyla, telefonu fabrika ayarlarına döndürdüm. Bilin bakalım ne oldu? Notlarda yazılı olan bölüm taslaklarını sildim. Aptal gibi Wattpad'e kopyalamayı unutmuşum. Aklıma geldikçe sinirlerim tepeme çıkıyor... Her neyse, yazdığım yerleri baştan yazmak durumunda kaldım. Fakat bu da bir aydan fazla bir süremi aldı. İnanın, daha önceden yazdığım kısımları, tekrardan yazma durumunda kalmak kadar berbat bir şey yok. Birde ailevi sorunlarım vardı. Aynı zamanda aşk hayatımdaki imkânsızlıklar... Büyük bir depresyon evresi atlattım. Gerçi tam olarak atlatmış da sayılmam. Fakat şimdi daha iyiyim.

Nihayetinde 7000 kelimelik bir bölüm yazmayı başardım. Bu bölümü zor şartlar altında size sunuyorum. Kusurlarım varsa maruz görün. Umarım beğenirsiniz.❤

Bu bölümün ithafı, iki özel kişiye. Rümeysa ve Gizem. İkinizle de bu site aracılığıyla tanıştım. İyiki de tanımışım diyorum. İkinizin de yeri bende apayrı. Sizi çoook seviyorum. Umarım bu bölümü okurken keyif alırsınız. Bu bölüm, size özel. İkinizi de kocamaaan öpüyorum.❤😙

@ferumeysa99

@Gizemdemrcn

Bölüm Şarkısı: Miguel - Crazy in love

Uyarı: Bölümün çok küçük bir kısmında cinsel içerik mevcuttur.

Keyifli Okumalar.

~

32. Bölüm

▪Ecrin Karayel▪

Kapının önünde durduğumuzda, elimi Barlas'ın avcunun içinden çekip aldım. Omzuma astığım kol çantama uzanıp içini kurcalamaya başladım. Çantamın içinden evin anahtarını bulup çıkarttıktan sonra, anahtarla evimizin kapısını açtım. Kapıyı aralayıp Barlas'a içeri geçmesi için müsaade ettiğimde, hiçbir şey söylemeden içeri girdi. Onun ardından ben de içeriye adımımı attım ve kapıyı kapattım. Bakışlarım Barlas'ın gözlerini yakaladığında, bakışlarındaki kararsızlığı fark ettim. Şu an ne yapması gerektiğini kestiremiyor olmalıydı.

Öylece dikilip gözlerine bakmaya bir son verdim. Askılığa doğru yürüyüp omzumdaki çantamı askılığa astım. Üzerimdeki montu çıkartıp çantamın yanına astıktan sonra, bedenimi Barlas'tan yana çevirdim. İstifini bozmadan olduğu yerde duruyordu. Gözleri, tek bir kıpırdanışımı kaçırmak istemezmiş gibi üzerime çivilenmişti. Bakışlarında hiçbir hissiyat yoktu ve dudakları sükunete and içmişti. Dışardan sessiz görünse de, içinde çığlık seslerinin yankılandığını biliyordum. Kalbindeki yaraların arasına sızmış, o küçük çocuğun feryatlarını duyabiliyordum.

O çocuk, henüz altı yaşındaydı. O çocuk, hak etmediği acılarla baş etmek zorunda kalmıştı. O çocuk, büyüyemiyordu. O çocuk, unutamıyordu. O çocuğun, gülüşleri kayıptı. O çocuğun, ailesi topraktı. O çocuğun, ruhu şefkate açtı.