Mayıs Sineğim Olur Musun? (DÜZENLENİYOR)

MSOM? -14- ❝Sen Başkasın❞

Öncelikle herkese iyi bayramlar. Nihayet internet bulup bölümümü yayınlayabiliyorum ya, şükürler olsun. Şu yoğun haftayı da atlatabildim ya, çok huzurluyum. Bölümümü çok geciktirmemeye çalıştım ama yine biraz gecikti. Haftada bir bölüm yayınlamaya niyetleniyorum ama yine de 10 günü buluyor yahu. Bölümleri çok uzun yazdığım için bir türlü erkenden yazıp yayınlayamıyorum. Bu yüzden yine ve yine üzgünüm. Bir türlü dikiş tutturamıyorum :(

Evet, yine bayağı uzun bir bölüm oldu... :)

Bu bölümü birtanecik okuruma ithaf etmek istiyorum. O tatlı yorumları ile beni gururlandırıyor ve her daim beni mutlu etmeyi başarabiliyor. Teşekkür ederim Burak, iyiki varsın ve seviliyorsun ♥

@theSilenceOfNight

**Multimedya'da Barlas var!**

-Keyifli Okumalar :)

▲▼▲▼

14. Bölüm

▪Ecrin Karayel▪

Saçlarımın üzerinde ahenkle süzülen parmaklar, âdeta her bir saç telimi itinayla okşuyordu. Sanki kalbimdeki yükü hafifletmek ister gibi, usul usul tarıyordu saçlarımı parmak uçlarıyla. Öyle huzurlu hissettiriyordu ki dokunuşları, sanki kalbime dokunacak olsa, kalbim tüm acılarımı avuçlarına bırakacaktı hemencecik ve oracıkta eski, yarasız hâline bürünecekti yüreğim. Alnıma bastırılan dudaklar gibi, yumuşacık olacaktı can evim...

"Hadi meleğim, uyan."

Gözlerimin önüne serilmiş göz kapaklarım, aralanmak için ürküyordu âdeta. Eğer aralanacak olursa, o görüntü baktığı her köşede önüne serilecekti sanki. Şu an kapalı olan göz kapaklarıma rağmen, hâlâ o resim hafızamda canlanabiliyorsa, ne kadarda yazıktı bana. Birbirine mühürlenmiş kirpiklerimi araladığımda, o görüntüyü bastıracak kadar güzel bir yüz çıktı karşıma.

"Günaydın, abiciğim."

"Günaydın uykucu. Dün ben okuldan geldiğimden beri uyuyorsun, bu ne uykusu böyle ?"

Abim, sabaha kadar uyuduğumu zannediyordu. Fakat ben, sadece o odama girdiğinde uyku numarası yapmakla yetinmiştim. Onun dışında gözlerimi bir kez olsun yummadım bile. O görüntüyü, hazmedebilmem için saatlerce ağlamam gerekiyordu ve ben de bu görevi başarıyla gerçekleştirmiştim. Sonrasında ise nasıl veya ne zaman uykuya daldığımdan bihaberdim. Yalnızca, o kadar güzel bir günün, berbat bir şekilde noktalandığından haberdardım işte...

"Dizimin ağrısından duramadım, ben de erkenden yatıverdim abiciğim. Hem iyi olmuştur sizin için de, biraz kafa dinlemiş oldunuz."

"Valla evin tadı tuzu yoktu sensiz. Bu arada dizin şimdi nasıl ?"

Dizimi hafifçe bükmeye çalıştım. "Şimdi biraz daha iyi, düne göre. Ama yine de dizimi bükmekte zorluk çekiyorum. Bugün de adam akıllı yürüyemeyeceğim anlaşılan."

"Bir tanem, keşke önemli derslerim olmasaydı. İnan ki burada, senin yanında kalırdım ve sana öyle güzel bakardım ki, hiçbir şeyin kalmazdı. Dün yanında olamadığım için de ayrıca özür dilerim."

"Sorun değil abi, Barlas bana dün şaşırtıcı dozda insan gibi davrandı ve seni aratmayacak kadar iyi baktı. Ayrıca, zaten seni derslerinden alıkoyacak olsaydım, inan ki çok kötü hissederdim."

Başını yüzüme doğru yaklaştırıp burnumun üzerine minik bir öpücük kondurdu. "Bu iyi niyetine aşığım, kardeşim. Hadi şimdi seni kucaklayıp aşağıya indireyim. Sonra hemen çıkmam gerek, ilk derse geç kalmayayım."