Mayıs Sineğim Olur Musun? (DÜZENLENİYOR)

MSOM? -24- ❝Yara ve Ruh❞

Selam! Sonunda bitmek bilmeyen bölüm geldi. Ayy, yaz yaz öldüm. 8000 kelime nedir yahu? Zaten kurgu çok karmaşık ve uzun. Benim bütün kurguyu toparlamamı gerektiren bir bölümdü bu. Ehh birde hasta oldum. Acillerde sürüne sürüne kafamı adam akıllı toparlayamadım. Ama nihayet kafamı toparlayıp size upuzuuun bir bölüm yazabildim. Bol bol Barlas ve Ecrin okuyacaksınız, bilginize. Valla fazlasıyla duygu yüklü ve başından sonuna kadar Barlas'ın geçmişini konu alan bir bölüm oldu. Umarım beğenirsiniz.

Bu bölümü, uzun yıllardır tanımadığım ve rastgele Wattpad'de tanıştığım kuzenime ithaf ediyorum. Beyza'cığımaaa ♡ Seni geçte olsa bulabildiğim için çok mutluyum balım. Çoook seviliyorsunn ♥♥♥ Bu arada efsane bölümlerden birisinin ithafını istedin. Benim için en değerli bölüm bu ve sen de değerli bir insan olduğun için sana bu bölümü layık gördüm. Umarım bu bölüm senin için de değerli olur bebeğim. ♥

@BeyzaFetvaci

**Multimedya'da bölümle ilgili resimler var!**

-Keyifli Okumalar.

~

24. Bölüm

▪Ecrin Karayel▪

Geçirdiğim dehşet verici saatlerin ardından, hâlâ yaşıyor olmak mucizevi bir şeymiş gibi geliyordu. O ıssız sokaktan polisler ile birlikte çıktıktan sonra, yoldayken aklımı esir alan korkunç düşüncelerin ardından, bir anda girdiğim ağlama krizi sonrası halsiz düşüp bayılmıştım ve ayıldığımda kendimi hastahane odasında bulmuştum. Abim ve İrem endişeyle beni soru yağmuruna tuttuktan sonra, birde polislere olanlar hakkında ifade vermem gerekmişti. Şu an ise, hâlâ hastahane odasındaki yatağın üzerinde yatıyor ve abimin emri üzerine, serumun bitmesini bekliyordum.

Evet, bitmek üzere... Bitiyor... Ve nihayet bitti!

"Abi serum bitti." dedim, işaret parmağım ile serum torbasını işaret ederek. "Söz verdiğin gibi, artık Barlas'ın odasına gitmeme izin veriyorsun, değil mi?"

"Ne meraklı kızsın sen, fıstık." dedi ve oturduğu yerden kalkıp yanıma geldi. "Ayaklarının üzerine basabilecek misin? Biraz daha beklesen olmaz mı?"

Asla, bir saniye bile beklemem! Artık bu hastahane odasında boş boş oturarak, Barlas'ın geçmişini öğrenme süremi daha fazla erteleyemem!

"Olmaz! Ayağım ağrımıyor bile. Sadece birazcık burktum ve yürümemi fazla etkilemiyor, merak etme."

"Biraz daha dinlensen olmaz mı canımın içi? Bak ben hâlâ olanların etkisindeyim. Geceler boyunca kâbuslar göreceğim kesin. Şu an iyisin, farkındayım ama yine de her an sana bir şey olacak diye ödüm kopuyor. Polislerden olanları duyduğum an neler hissettiğimi bilmiyorsun. İliklerime kadar derin bir korku işledi ve bir yerin incinecek diye ölüp ölüp diriliyorum."

Abim çatallaşan sesiyle kurduğu cümlelerin ardından, avcunun içini yanağıma yaslayıp baş parmağı ile yanağımı okşadı. Sözleri yüreğimde derin bir sızı yaratmıştı ve gözlerimin yavaşça dolmasına neden olmuştu. Serumun takılı olduğu kolumu hafifçe kaldırıp elinin üzerine koydum ve boğazıma oturan yumruyu yutkunup güçlükle tebessüm ettim.

"Abi korkulacak bir şey yok. Bak, baş belası kardeşin yanıbaşında. Ben hiçbir yere gitmiyorum, benden kurtuluşun yok. Benim ne kadar inatçı olduğumu bilmiyor musun? Bu yüzden yüreğini ferah tut sen, bana hiçbir şey olmaz."

Gözlerine dolan gözyaşları içimi sızlatırken, boğuklaşan sesiyle konuştu. "B-Ben düşünmeden edemiyorum Ecrin. Ya Barlas tam zamanında yetişmeseydi, ya onlar sana kıysaydı... Bir daha seni görememe ihtimalini düşündükçe, aklım çıkıyor!"