The Only Girl Of Section 5

𝙲𝚑𝚊𝚙𝚝𝚎𝚛 𝟸𝟸

CJ's POV:

Parang ayoko na ulit pumasok. Sana may bagyo para suspended klase huhu.

Asa ka. Sabi sa balita kagabi magiging maaraw today.

Etong mga uod na toh sarap palayasin eh.

I stood up and do my morning rituals. After that lumabas an ako at bumaba. Kumain lang saglit at hinintay sina Ikay at EZ. Pagkatapos ay umalis na.

Masyado bang mabilis? Yaan niyo na nagmamadali si Author. May lakad ata.

(A/N: Ano yun Cyan Jade? May sinasabi ka?)

Pagdating ko sa campus pinagtitinginan ako ng mga tao. Hindi ko nalang sila pinansin. Nagulat ako nang may lumapit saakin na bata at binigyan ako ng 2 pirasong yellow rose.

"Ate pinapabigay po." Sabi niya. Sa tingin ko mga nasa 5th or 4th grade palang siya.

"Kanino galing bebe?" Tanong ko.

'Secret." She said and giggled. Nangbabye siya at patakbong umalis. Tiningnan ko naman ang yellow rose na hawak ko. 2 lang ang meaning neto eh. Sa pagkakaalam ko ah. Yun ay friendship and apology.

Nagpatuloy ako sa paglalakad nang may lumapit nanaman saakin na bata at binigyan ulit ako ng bulaklak. Kagaya nang nauna, hindi rin niya sinabi kung sino ang nagpapabigay.

Hanggang sa marating ko ang building namin, naka-ipon ako ng 15 yellow roses.

Nakarinig ako ng pag-strum ng gitara. Automatic na napa-angat ang tingin ko.

"Can you forgive me again?" Pagkanta ni Ice sa first sentence ng kanta. I know this song. Nung bata ako lagi ko tong naririnig kay Dad. It's entitled Forgive me by Evanescence.

"I don't know what I said, But I didn't mean to hurt you." Pagkanta niya muli.

"I heard the words come out. I felt that I would die. It hurt so much to hurt you." Ipinasa ni Ice kay Mykel and mikropono.

"Then you look at me. You're not shouting anymore. You're silently broken." Pagkatapos niya ay ipinasa niya kay Kyle yung mic. Madaming nakikiusiyoso. May mga nagvi-video, may kinikilig at kung ano-ano pa.

"I'd give anything now to kill those words for you. Each time I say something I regret I cry "I don't want to lose you." But somehow, I know that you will never leave me, yeah." Pagkatapos nun ay sabay sabay na silang kumanta.

"Cause you were made for me. Somehow I'll make you see. How happy you make me."

"I can't live this life. Without you by my side. I need you to survive."

"So stay with me. You look in my eyes and I'm screaming inside that I'm sorry."

"And you forgive me again. You're my one true friend. And I never meant to hurt you."

Pagtapos ng kanta ay nanatili ang tingin nila saakin.

Shock is not enough to describe what I'm feeling right now. Hooooo.

"We're sorry. Really." Sabi agad ni Kyle.

"Gusto ka lang naming pag-trip-an. Hindi naman inakalang may mangyayari sa cafeteria." Sabi naman ni Klarenz.

Sabay sabay silang tumingin sa pinuno nila. Sa lahat ng nag-sorry, siya lang yung hindi ngumiti. In fact, hindi siya mukhang sincere.

Kasi mararamdaman mo yun.