The Only Girl Of Section 5

Chapter 73

CJ's POV:

"Do you know where they are?" Tanong ko dahil halos 15 minutes na kaming nasa daan. Nag-aalala ako para sa mga kumag na 'yun dahil baka kung anong gawin nung mga lalaking 'yun sakanila. Tatanga-tanga pa naman yung mga kumag na 'yun. Choz.

"Yes." Simpleng sagot niya. Kanina pa siya tahimik at hindi nagsasalita.

Kaya nga tahimik siya diba kasi hindi siya nagsasalita. Huwag pairalin ang kabobohan.

Hindi nakakatulong mga pisting bulate!

Kanina pa din ako naiilang sa pabalik-balik na tingin niya saakin. Titingin saakin, tapos sa daan, tapos sa akin ulit.

"We're here." Aniya at pinatay ang makina. Tumingin ako sa paligid ngunit wala akong nakitang kahit ano. Ni anino ng mga kumag ay wala. Luh?

"Ice?" May pagbabantang tawag ko ngunit paglingon ko ay nasa labas na siya at nakatingin lang saakin. Ay g*go!

"You're staying here. Buo silang babalik dito kasama ko." Aniya at ni-lock ang pintuan. Nagmamadali akong lumipat sa driver's seat at sinubukang buksan. Shuta!

"What the f*ck Ice?! It's me who they want! Now let me out!" Galit na bulyaw ko. Alam kong sumisigaw din siya sa kabila dahil hindi kami magkakarinigan. Mas-suffocate ako dito hoy!

"Exactly why I'm leaving you here! Hindi ka mas-suffocate. Hindi naman ako tanga para iwan ka diyan knowing na maaari kang mamatay diyan." Aniya at dahan-dahang umatras. Tiningnan ko siya ng pagkasama-sama ngunit hindi ko napigilan ang paglandas ng luha sa mukha ko.

"You're a f*cking jerk Ice." Binuo ko ang boses ko dahil alam kong hindi ito ang oras para ngumawa ako dito.

"And this jerk cares for you. Kaya dito ka lang. Huwag kang makulit." Sabi niya at tuluyang iniwan ako sa mainit at medyo madilim na sasakyang ito.

Naupo ako ng maayos at kinalma ang sarili ko. Niligid ko ang paningin ko. Kailangan kong makahanap ng pwedeng lusutan or mabuksan ko, makalabas lang ako dito.

Tumawid ako papunta sa backseat at sinubukang buksan din yung back door.

"AHHHH!" I shouted in frustration. I don't like it here. It reminds me of the basement in the witch's house.

"No. Please. No." Memories started flashing in my brain. My traumas, the pain, the memories I tried to lock away. D*mn it!

The corners of my eyes started to heat up. Frustration, confusion, pain, nervous, panic, all the emotions mixed up together, making me cry.

I held both sides of my head and shut my eyes tightly. Please, go away!

"F*CK!" I shouted. I opened my eyes and flew my fist towards the window. I punched it hard until I got tired. And then I realized,

It's open. I broke the window.

I opened it from the outside. I almost shout in victory because it opened. Patakbo akong lumabas ng kotse at itinukod ang dalawang palad ko sa aking tuhod. Mabigat ang bawat paghinga ko. Unti-unti na ding nawawala ang mga imahe sa utak ko.

"Hey!" Dahan-dahan akong tumayo at humarap sa pasigaw na tumawag saakin.

"Oh? Problema mo?" Inis na tanong ko at namulsa. May mga sinenyasan siya bago humarap ulit saakin.

"You're Montefalco, right? Sumama ka samin." Aniya. As if on cue, his crew went out and surrounded me. I chuckled and lipped my lower lip before smirking.