Chapter 85

982 31 12
                                    

CJ's POV:

"Wag sabi kayo maingay eh!" Suway ko sakanila at binato sila ng unan. Sinamaan ko sila ng tingin nang sabay sabay silang tumawa dahil nasapul sa mukha si Mykell na pasimuno sa harutan nila.

"Tanga kasi maglaro neto ni Kyle parang di nag grade 2. Litong lito sa multiplication!" Halos hindi ko maintindihan si Dev dahil tumatawa siya habang nagsasalita. Honestly, mukha siyang natatae.

"Tang—gagi pala kayo eh. Magpapa multiply kayo ng nasa hundredths tapos mental pa. Sinong hindi malilito." Depensa ni Kyle na nakasimangot dahil sa pang-aalaska nila.

"Hindi wala. Ang sabihin mo, talo ka lang ng bata." Asar ni Luis at nagtawanan ulit sila. Napairap na lamang ako dahil kahit anong saway ko ay hindi talaga sila nagpapaawat. Nagtataka nga ako kung bakit wala paring kumakatok sa kwarto ko gayong kanina pa sila nag-iingay. Pero hindi ko iyon masyadong inintindi dahil hindi parin ako nakaka move on sa nakita ko kanina.

"Oh, ikaw bakit tulala ka? Miss na miss mo nanaman si Ice?" Nagsimula silang asarin ako kaya sinamaan ko ng tingin si Leo.

"Baka iniisip ang future nila together." Gatong ni Mykell. Nung itinaas ko ang kamay ko ay kanya-kanya silang layo.

Asus. Eh miss mo naman talaga. Diba? Diba?

Buset na nga bulate. Pahingi nga ng acetone at nang matanggal ko na itong mga 'to sa utak ko.

"Mga g*go." Bulong ko at tumayo. I hissed at the stabbing pain I feel behind me but was followed by goosebumps when that disgusting image flashed in my mind. I shrugged the thought off and continued fixing the first aid kit. Maayos ko iyong isinalansan sa ibabaw ng table at muling naupo.

"So...about kanina..." Nilingon ko si Clover at itinaas ang kilay ko. "Yung nakita daw ni AZ, totoo ba? You have a tattoo on your back?"

I averted my gaze and bit the inside of my cheek. I'm debating with myself whether I let them know or I should just keep them in the dark. Pero bandang huli ay malalaman at malalaman din naman nila, lalo na't lagi ko silang kasama.

"Uhm...sort of? It's—It's not a tattoo, but I do have something...back there..." I whispered. Mukhang narinig nila iyon dahil bigla silang nagseryoso at umayos ng upo para mapakinggan ako ng mabuti. Bumuntong hininga ako at humarap sakanila. Umayos din ako ng upo at tiningnan silang lahat.

Well, here goes nothing.

"It's carved. Deep in my flesh. Sinadyang iukit. Like a brand. Reminding me of whose property I am." Panimula ako. Parang bumabaliktad ang sikmura ko dahil nananatili ang imaheng iyon sa utak ko at parang naka program na iyon para lagi kong maalala. "It's hideous. And big. Really. And the fact that I can't remember when and where that happened, or who did it scares me."

"Why?"

"Because it makes me realize that I don't really know who I am. Where I came from, and sh*t I don't even know kung lahat ng information tungkol sakin na alam ko ay totoo. It's making me doubt my whole existence." I said and gave them a sad smile. "And that alone is a valid reason why you guys shouldn't risk your lives for me. What if I'm not who you think I am? What if—"

"I though we already had this talk before?" Lahat kami ay napatingin kay Renz nang magsalita siya. Hindi siya nakatingin saakin, kundi sa kamay niya. Bumuntong hininga siya abgo muling nagsalita. "Section 5 doesn't care who you are, where you came from, if you're from a messed up family."

"You don't know who you are? Then we'll help you introduce yourself to you. You don't know your background information? We'll look it up for you. We have our hackers, you have gadgets they can use. Ate, pamilya tayo, hindi ba? Of course we'll risk our lives for you, kasi that's how important you are. To us, to everyone around you. Section 5 is not complete without our ray of sunshine. And YOU are the one who gives us light everytime we're stuck in the dark. So don't tell us that we shouldn't protect you."

The Only Girl Of Section 5Where stories live. Discover now