She become a passive villainess-not(trans)

Sure ,you're not

   ႀကီးမားက်ယ္​ျပန္​႔တဲ့ ေနာ႔စ္​ေတာအုပ္​ႀကီးေဘးမွာရွိေနတဲ့ တကၠသိုလ္​ပိုင္​ ၿခံေျမတခုကို ေရာက္​တဲ့အခါမွာေတာ့ အားလံုးဟာ အနားယူဖို႔ရာနွင္​့ အထုတ္​ေတြေျဖဖို႔ရာအတြက္​ သတ္​မွတ္​ထားတဲ့ အခန္​းကိုယ္​စီကို သြားၾကရတယ္​။
      ဒီေန႔တစ္​ရက္​လံုးဟာ သူ႔တု႔ိ ကိုယ္​ပိုင္​အခ်ိန္​ျဖစ္​သည္​။
    အခန္​းတစ္​ခန္​းမွာ လူနွစ္​ေယာက္​ သံုးေယာက္​စီ ခဲြေနၾကရမွာျဖစ္​တယ္​။ေအဒီရာဟာ အတိုဆံုးတုတ္​ေခ်ာင္​းကို မဲနႈိက္​မိတဲ့အတြက္​ သူမ အတူမေနခ်င္​ဆံုးေသာ အိုင္​းရစ္​နဲ႔ အခန္​းအတူက်ေလတယ္​။
      "ဟယ္​လို !မဂၤလာေန႔လည္​ခင္​းပါ သခင္​မေလး ဆလယ္​ဗားရစ္​။ကြၽန္​မက အိုင္​းရစ္​ ေအမယ္​ရီလစ္​စ္​ ကယ္​မီရာ လက္​တီဖိုလီရာပါ။အသင္​နဲ႔ ေတြ႕ရတဲ့အတြက္​ ၀မ္​းသာပါတယ္​။"အိုင္​းရစ္​က ျပတင္​းေပါက္​နားမွာ ထိုင္​ၿပီး လီဖာ ထုတ္ပိုးေပးလိုက္​တဲ့ လက္​ဖက္​ရည္​ကို ေသာက္​ေနတဲ့ ေအဒီရာကို ျမင္​ျမင္​ျခင္​းမွာဘဲ နႈတ္​ဆက္​ အရု္​ိအေသျပဳလာတယ္​။
      "ဟယ္​လို ငါက ေအဒီရာပါ။အသင္​့ကို ေတြ႕ရတာလည္​း ၀မ္​းသာပါတယ္​။"သူမက တံုးတိတိေျဖလိုက္​တယ္​။
     ေအဒီရာက ၿပံဳးျပဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္​ေသာ္​လည္​း အဲ့အၿပံဳးက ကို႔ယို႔ကားယားျဖစ္​ၿပီး ေအးစက္​စက္​နိုင္​လြန္​းတယ္​။ဒါေၾကာင္​့ သူမက ဟိုဟိုသည္​သည္​နဲ႔ ေကာ္​ဖီခြက္​ကို ေျမႇာက္​လိုက္​ၿပီး သူမမ်က္​နွာကို မျမင္​နိုင္​ေအာင္​ လုပ္​လိုက္​တယ္​။
     "ကြၽန္​မ သင္​နဲ႔ အခန္​းမ်ွသံုးခြင္​့ရတာ သိပ္​ကံေကာင္​းတာပါပဲ သခင္​မေလး ေအဒီရာ။အသင္​က ေတာ္​၀င္​မိန္​းကေလးေတြအားလံုးရဲ႕ စံျပပဲ။ကြၽန္​မကေတာ့ မစစ္​ေပမယ္​့ေပါ့"သူမက စကားေတြ အဆက္​မျပတ္​ေျပာလာၿပီး အဆံုးမွာေတာ့ ဝမ္​းနည္​းေနတဲ့ အသံေပါက္​ေနေလတယ္​။
    သူမနဲ႔ ဘာဆိုဘာမွ မေျပာခ်င္​ေလဘူး။ေအဒီရာဟာ တိတ္​တိ္​တ္​ေလးပဲေနလိုက္​တယ္​။သူမက ထိုသူမေလးနဲ႔ သူငယ္​ခ်င္​းမလုပ္​ခ်င္​သလို ျပႆနာလည္​း မရွာလိုေလဘူး။
    "ျမင္​့ျမတ္​တဲ့ အသိုင္​းအဝိုင္​းေတြဟာ အျပင္​ကၾကည္​့ရင္​ ခမ္​းနားႀကီးၾကယ္​ၿပီး ညဏ္​ထက္​ျမက္​ကာ ႏူညံ့သိမ္​့ေမြ႕တယ္​လို႔ ထင္​ရေပမယ္​့လို႔ တကယ္​ေနၾကည္​့တဲ့ အခါမွာေတာ့ ဒီလို အသိုင္​းအ၀ိုင္​းၾကားမွာ ေနဖို႔ခက္​ခဲတယ္​ဆိုတာ ကြၽန္​မသိလာရတယ္​။"
     "Hey သခင္​မေလးေအဒီရာ သင္​ဘယ္​လိုလုပ္​ခဲ့တာလဲ။ကြၽန္​မအသင္​့လို က်က္​သေရရွိေအာင္​ ဘယ္​လို လုပ္​ရမလဲ။"သူမ သူမရဲ႕ ပယင္​းေရာင္​ေတာက္​ပေနတဲ့ မ်က္​လံုးေတြနဲ႔ ေမးလာတယ္​။ဒါက ေအဒီရာကို အခန္​းထဲကေန ထြက္​သြားေစခ်င္​ဖို႔ရာ ပိုမို အညးျဖည္​့ေနသလိုပါဘဲ။သူမက ထိုသူမေလးနဲ႔ နီးရာ မည္​့သည္​့ေနရာမွာမွ ေနလိုစိတ္​ရွိမေနေခ်ဘူး။
     သူမ ထိုသို႔ေနတိုင္​းမွာ သူမပခံုးေပၚမွာ အရင္​ဘ၀က သူမပစ္​လိုက္​တဲ့ ျမႇားဒဏ္​ရာေၾကာင္​့ နာက်င္​ရျခင္​းက ျပန္​ေပၚလာသလို ခံစားေနရတယ္​။
    "သခင္​မေလး လက္​တီဖိုလီရာ ကြၽန္​မကို ေမးေနစရာေတာင္​ လိုမယ္​မထင္​ဘူး။သင္​က ေတာ္​၀င္​အမူအက်င္​့ေတြနဲ႔ ပတ္​သတ္​ၿပီး ကာင္​းေကာင္​း သင္​ယူၿပီးၿပီထင္​တာပါပဲ။ဟုတ္​တယ္​မဟုတ္​လား။အဲ့လိုမွ မဟုတ္​ရင္​ အသင္​့ရဲ႕ သက္​ျပည္​့မွာ သက္​ျပည္​့အခမ္​းအနားပဲြကို တက္​ဖို႔ရာအတြက္​ အမတ္​ လက္​တီဖိုလီရာက ခြင္​့ျပဳပါ့မလဲ"
      အိုင္​းရစ္​ရဲ႕ အမူအရာဟာ လ်ွပ္​တျပတ္​ေျပာင္​းသြားၿပီး သူမက အလ်ွင္​အျမန္​ဘဲ ဖံုူအုပ္​နိုင္​လိုက္​တယ္​။ဒါေပမယ္​့ ေအဒီရာရဲ႕ စူးရွတဲ့ အၾကည္​့ေတြကေတာ့ ဒါကို ျမင္​ေလတယ္​။ေနာက္​ေတာ့ အိုင္​းရစ္​က ထြက္​ခါစ ေန၀န္​းေတြလို ေတာက္​ပေနတဲ့ အၿပံဳးေတြနဲ႔ ေျပာလာျပန္​တယ္​။
     "ေသခ်ာတာေပါ့ သခင္​မေလးေအဒီရာ။အေဖက ေတာ္​အမူအက်င္​့ေလ့လာသင္​ယူျခင္​းနဲ႔ ပတ္​သတ္​ၿပီးသိပ္​ကို စည္​းကမ္​းတင္​းက်ပ္​ထားတာ။ဟ...ဟ။အဲ့အခ်ိန္​တုန္​းကဆိုရင္​ ျပည္​့နွက္​ေနတဲ့ အခ်ိန္​ဇယားေတြေၾကာင္​့ ကြၽန္​မလည္​ေနက် ေနရာေတြကိုေတာင္​ မသြားနိုင္​ခဲ့ဘူး။အာ  သင္​သိလား  သခင္​မေလး ေအဒီရာ--------"
     "ေနာက္​တခု ကိုယ္​့ထက္​ျမင္​့တဲ့သူေတြကို သူတို႔နာမည္​ေတြတပ္​ၿပီး ေခၚတာက ရုိင္​းျပရာ သေဘာေရာက္​တယ္​ဆိုတာလည္​း သင္​သိၿပီးသားလို႔ ထင္​တယ္​"သူမက တတ္​နိုင္​သမ်ွ ႏူးညံ့စြာ ေမးလိုက္​တယ္​။ေအဒီရာက ေမာက္​မာၿပီး  နိုင္​လိုမင္​းထက္​ျပဳမူေနတဲ့ ပံုစံ ျဖစ္​မေနခ်င္​ေလဘူး။
    "ဟုတ္​...ဟုတ္​ကဲ့"အိုင္​းရစ္​က စကားအျဖတ္​ခံလိုက္​ရျခင္​းနဲ႔အတူ အရွက္​ရသလို ခံစားလိုက္​ရၿပီး ျပန္​ေျဖလာတယ္​။
    "သင္​က ေတာ္​၀င္​တစ္​ေယာက္​အေနနဲ႔ ငယ္​ငယ္​ကတည္​းက မႀကီးျပင္​းခဲ့ရတာကို ငါနားလည္​ပါတယ္​။ဒါေပမယ္​့ တျခားသူေတြကို ေခၚဆိုတဲ့ေနရာမွာေတာ့ ဂရုစိုက္​ဖို႔ ငါမွာခ်င္​တယ္​။လူတိုင္​းက ငါ့လို သက္​ညႇာၾကင္​နာေနမွာ မဟုတ္​ဘူးေလ"ဒီတခါမွာေတာ့ သုမက ခ်ိဳသာစြာၿပံဳးၿပီးေျပာလိုက္​တယ္​။
     သူမက ထိုသူမေလးကို လံုး၀သေဘာမက်ဘူး ဆိုရင္​ေတာင္​ သူမေထာက္​ျပနိင္​တဲ့ အမွားတခုအတြက္​ ဒုကၡေရာက္​မွာကိုေတာ့ ၾကည္​့မေနခ်င္​ေပ။ၿပီးေတာ့ သူမက ေတာ္​၀င္​မိန္​းကေလးေတြရဲ႕ စံျပမဟုတ္​လား။အာ့ေၾကာင္​့ အခန္​းေဖာ္​ျဖစ္​ေနသည္​ကိုေတာင္​မွ သခင္​မေလး ေအဒီရာဟာ သူမအခန္​းေဖာ္​ရဲ႕ အမွညးကို ျပင္​ဆင္​မေပးဘူးဆိုၿပီး နာမည္​အပ်က္​မခံနိုင္​ေပ။
     ငါသူမကို ေထာင္​ေခ်ာက္​ဆင္​ခ်င္​တာ မဟုတ္​ေၾကာင္​း ငါႀကိမ္​ဆိုနိုင္​ပါတယ္​။
    သူမ ဂါ၀န္​အနားစကို က်စ္​ေနေအာင္​ ဆုပ္​ကိုင္​ထားရင္​းကပဲ အိုင္​းရစ္​က ၿပံဳးျပၿပီး နာခံစြာ ေခါင္​းၿငိမ္​့လိုက္​တယ္​။
     သင္​က တကယ္​မလြယ္​ဘူးပဲ huh  ေအဒီရာ?
  သူမ ေခါင္​းၿငိမ္​့ျပတာကို ေတြ႕ၿပီးတဲ့ ေနာက္​မွာေတာ့ ေအဒီရညဟာ ျပတင္​းေပါက္​ဘက္​ကိုပဲ ထပ္​မံ မ်က္​နွာမူလိုက္​တယ္​။အဲ့အခ်ိန္​မွာဘဲ သုမမ်က္​၀န္​းထဲမွာ တာ၀န္​က်ဆရာနဲ႔ စကားေျပာေနတဲ့ ေငြျဖဴေရာင္​ဆံပင္​ေတြကို ေတြ႕လိုက္​ရတယ္​။
    သူမက ဒီကိုမေရာက္​ခင္​ ရထာလံုးထဲမွာ သူနဲ႔ စကားေျပာခဲ့တာေတြကို ေတြးမိၿပီး ၿပံဳးလိုက္​မိတယ္​။
---------
    "ဒါနဲ႔ ေကဆီ ရွင္​က ဘာလို႔ ကြၽန္​မတို႔နဲ႔အတူ ျဖစ္​ေနရတာလဲ။ရွင္​က ကြၽန္​မတို႔ထပ္​ တစ္​နွစ္​ႀကီးတယ္​ေလ။ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္​းေကာင္​စီမွာလည္​း အလုပ္​ေတြ ရွိေသးတယ္​မို႔လား"
    "ကိုယ္​ အကုန္​လုပ္​ၿပီးသြားၿပီ"
     "ဒါဆို ရွင္​က အလုပ္​ေတြကို ႀကိဳၿပီးၿပီးေအာင္​ လုပ္​ထားခဲ့တာေပါ့ေလ။ကြၽန္​မကို အေဖာ္​ျပဳေပးနိုက္​ဖို႔အတြက္​ေလ။"
    "အင္​း"
  ေကဆီက ထရီတန္​နဲ႔ပတ္​သတ္​လာရင္​ ထိုမ်ွထိျဖစ္​မွန္​း သူမ မထင္​ထားခဲ့ဘူး။
    "ရွင္​က ထရီတန္​နဲ႔ ပတ္​သတ္​ၿပီး ဂရုမစိုက္​ဘူးထင္​ေနတာ။ရွင္​က ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္​သတ္​ၿပီး စိတ္​ထဲမထားဘူးထင္​ေနတာ။တကယ္​ေတာ့ ရွင္​့စိတ္​ထဲမွာ ႀကိဳၿပီး အႀကံအစည္​ေတြ ထုတ္​ထားတာပဲ။ခုမွ ေပၚလာေတာ့တာပဲ huh?"
    ေအဒီရာဟာ သူ႔အမူအရာကို ေလ့လာရင္​း စေနာက္​လိုက္​တယ္​။သူမက သူရွက္​သြားရင္​ ျဖစ္​လာတတ္​တဲ့ ပါးျပင္​နီနီေတြကို ေတြ႕ခ်င္​မိတယ္​။
    ဒါေပမယ္​့ ကံမေကာင္​းစြာဘဲ ေကဆီဟာ လြယ္​လြယ္​နဲ႔ စိတ္​ယ္ိုင္​မသြားဘဲ ျပန္​ေျဖလာခဲ့တယ္​။
    "ကိုယ္​ မၿကံစည္​ပါဘူး"
     "ဒါေပါ့ ရွင္​ မႀကံစည္​ဘူးေပါ့။ဒါေၾကညင္​့ ရွင္​့အလုပ္​ေတြကို ႀကိဳလုပ္​ထားတာေတာင္​ ရထာလံုးတခုကို အခ်ိန္​မွီ မစီစဥ္​နိုင္​ဘဲ ကြၽန္​မနဲ႔အတူ စီးေနရတာေပါ့ေလ။အင္​းေပါ့ ရွင္​ မႀကံစည္​ပါဘူးေပါ့ေလ။"
   ဒီတခါမွာေတာ့ သူမက ပစ္​မွတ္​ကိုထိသြားခဲ့ေလၿပီ။သူ႔ရဲ႕ ေျပာင္​းလဲသြားတဲ့ အမူအရာေၾကာင္​့ သူမ ရယ္​လိုက္​မိတယ္​။
---------------
     "ဒါနဲ႔ ကြၽန္​မ သြားလိုက္​ပါဦးမယ္​ သခင္​မေလး လက္​တီဖိုလီရာ။ကြၽန္​မမွာ လုပ္​စရာအနည္​းငယ္​ရွိေနလို႔ပါ"သူမက ေျပာလိုက္​ၿပီး ထိုသူမေလးကို ျဖတ္​လာစဥ္​မွာ ေခါင္​းတခ်က္​ၿငိမ္​့ကာ နႈတ္​ဆက္​ခဲ့ၿပီး အခန္​းထဲက ထြက္​လာလိုက္​တယ္​။
    အခန္​းထဲမွာ တစ္​ေယာက္​တည္​းက်န္​ခဲ့တဲ့ အိုက္​းရစ္​ကေတာ့ ေအဒီရာထြက္​သြားရာ တံခါးေပါက္​ဆီကို အံႀကိတ္​ကာႀကည္​့လိုက္​တယ္​။
    "ရွင္​က မင္​းသားရဲ႕ ၾကင္​ယာေတာ္​ျဖစ္​ေနတာေၾကာင္​့ပဲ........ဘယ္​လိုပဲေနေန ဒါက သိပ္​ၾကာမွာ မဟုတ္​ပါဘူး"သူမက တိုးတိုးေလးေရ႐ြတ္​လိုက္​တယ္​။
    ေအဒီရာဘက္​မွာေတာ့ သူမအခန္​းထဲက ထြက္​လာၿပီးခ်ိန္​မွာေတာင္​ ေကဆီမီရာဟာ ဆရာနဲ႔ စကားေျပာေနဆဲဆိုတာကို ေတြ႕လိုက္​ရတယ္​။သူေျပာတဲ့စကားတိုင္​းမွာ ဆရာက ရယ္​ေမာေနခဲ့တယ္​။
        ေအဒီရာဟာ ေကဆီရဲ႕ အမူအရာကို ၾကည္​့ကာ ၿပံဳးၿပီး သက္​ျပင္​းခ်လိုက္​မိတယ္​။
   အနည္​းဆံုးေတာ့ ရွင္​သိတဲ့ သူေတြနဲ႔ စကားေျပာတဲ့ခါ ၿပံဳးျပသင္​့တယ္​ဆိုတာ ရွင္​သိသင္​့တယ္​။
     သူမက ေတြးလိုက္​ၿပီး သူ႔ကို မေနွာက္​ယွက္​လိုတာေၾကာင္​့ တျခာလမ္​းကို သြားဖို႔ လုပ္​လိုက္​တဲ့အခါမွာေတာ့ သူက သူမကို ျမင္​သြားၿပီး သူတို႔ မ်က္​လံုးျခင္​းဆံုမိသြားတယ္​။သူမက ၿပံဳးၿပီး နႈတ္​ဆက္​တဲ့အေနနဲ႔ လက္​ေ၀ွ႔ယမ္​းျပလိုက္​တယ္​။
     ေကဆီမီရာဟာ ဆရာ႕ကို စကားအနည္​းငယ္​ေျပာၿပီး ဦးၫႊတ္​နႈတ္​ဆက္​ကာ သူမဆီကို ေလ်ွာက္​လာတယ္​။
    "ကြၽန္​မ ေနွာင္​့ယွက္​သလိုျဖစ္​သြားလား။ဒါနဲ႔ ပတ္​သ္တ္​ၿပီးေတာင္​းပန္​ပါတယ္​။ပေရာ္​ဖက္​ဆာေဟာ္​ကင္​းကိုေတာ့ အားနာစရာပဲ။"
     "မျဖစ္​ပါဘူး"
     "ရွင္​တို႔ ဘာအေၾကာင္​းေတြမ်ား ေျပာေနၾကတာလဲ။ရွင္​လို ေရခဲတံုးႀကီးနဲ႔ ေျပာေနတာေတာင္​ သူ႔ပံုစံက ေပ်ာ္​႐ႊင္​ေနပံုရတယ္​။တခါတေလက် ရွင္​ အမူအရာတစ္​ခ်က္​မေျပာင္​းဘဲ တျခားသူေတြ ရွင္​့စကားကို နားေထာင္​လာနိုက္​ေအာင္​ ဘယ္​လိုမ်ားေျပာနိုင္​လဲ သိခ်င္​မိတယ္​"
    "အနည္​းဆံုးေတာ့ ရွင္​ေပ်ာ္​စရာေတြ ေျပာတဲ့အခါ ရွင္​ၿအံဳးသင္​့တယ္​ သိရဲ႕လား။အထူးသျဖင္​့ ရွင္​ေပ်ာ္​႐ႊင္​ေနခ်ိန္​မွာေပါ့"
    သူ႔အမူအရာေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႕ဖူးလို႔ ငါကံေကာင္​းတယ္​ ေတြးရေတာ့မလားပဲ။
    သူမ သူ႔ကို ဆံုးမေနတာကို သူက ၾကည္​့ေနခဲ့တယ္​။သူမက မင္​းသားတေယာက္​ကို ဆူေနတာပဲျဖစ္​ျဖစ္​ အျပစ္​တင္​ေနတာပဲျဖစ္​ျဖစ္​ သု႔အတြက္​ အေရးမႀကီးေလဘူး။သူမရဲ႕ အသံကို နားေထာင္​ရတာနဲ႔တင္​ သူ႔ကို စိတ္​ေပ်ာ္​႐ႊင္​ေစတယ္​။သူမရဲ႕ တည္​ရွိမွာတခုတည္​းကတင္​ သူ႔ပို ေပ်ာ္​႐ႊင္​ေစနိုင္​တယ္​။
     "ဒါေပမယ္​့ ကိုယ္​က မင္​းနဲ႔ရွိမွပဲ ေပ်ွာ္​႐ႊင္​တာကိုး"
  ေက်းဇူးျပဳၿပီး ရွင္​ စကားလံုးအရွည္​ၿပီးေတြနဲ႔ မဆဲြေဆာင္​ပါနဲလား။
   ေအဒီရာဟာ သူ႔ရဲ႕စကားေၾကာင္​့ ရွက္​သြားၿပီး တျခားဘက္​လွည္​့ကာ လည္​ေခ်ာင္​းရွင္​းလိုက္​တယ္​။
     "ဘယ္​.....ဘယ္​လိုပဲေနေန ...မနက္​ျဖန္​....ကြၽန္​မတို႔ ေတာအုပ္​ထဲကို သြားရမယ္​..ၿပီး...ၿပီးေတာ့......."
   သူက သူမရဲ႕ ေတာင္​စဥ္​ေရမရ ေျပာေနတဲ့စကားေတြရယ္​ သူမရဲ႕ နီရဲတြတ္​ေနတဲ့ နား႐ြက္​ေတြကိုၾကည္​့ၿပီး တခိခိရယ္​လိုက္​တယ္​။
     ခ်စ္​စရာေလးပဲ
    
Unicode
       ကြီးမားကျယ်​ပြန့်​တဲ့ နော့စ်​တောအုပ်​ကြီးဘေးမှာရှိနေတဲ့ တက္ကသိုလ်​ပိုင်​ခြံမြေတခုကို ရောက်​တဲ့အခါမှာတော့ အားလုံးဟာ အနားယူဖို့ရာနှင့်​အထုတ်​တွေဖြေဖို့ရာအတွက်​သတ်​မှတ်​ထားတဲ့ အခန်းကိုယ်​စီကို သွားကြရတယ်​။
      ဒီနေ့တစ်​ရက်​လုံးဟာ သူ့တုိ့ ကိုယ်​ပိုင်​အချိန်​ဖြစ်​သည်​။
    အခန်းတစ်​ခန်းမှာ လူနှစ်​ယောက်​သုံးယောက်​စီ ခွဲနေကြရမှာဖြစ်​တယ်​။အေဒီရာဟာ အတိုဆုံးတုတ်​ချောင်းကို မဲနှိုက်​မိတဲ့အတွက်​သူမ အတူမနေချင်​ဆုံးသော အိုင်းရစ်​နဲ့ အခန်းအတူကျလေတယ်​။
      "ဟယ်​လို !မင်္ဂလာနေ့လည်​ခင်းပါ သခင်​မလေး ဆလယ်​ဗားရစ်​။ကျွန်​မက အိုင်းရစ်​အေမယ်​ရီလစ်​စ်​ကယ်​မီရာ လက်​တီဖိုလီရာပါ။အသင်​နဲ့ တွေ့ရတဲ့အတွက်​၀မ်းသာပါတယ်​။"အိုင်းရစ်​က ပြတင်းပေါက်​နားမှာ ထိုင်​ပြီး လီဖာ ထုတ်ပိုးပေးလိုက်​တဲ့ လက်​ဖက်​ရည်​ကို သောက်​နေတဲ့ အေဒီရာကို မြင်​မြင်​ခြင်းမှာဘဲ နှုတ်​ဆက်​အရုိအသေပြုလာတယ်​။
      "ဟယ်​လို ငါက အေဒီရာပါ။အသင့်​ကို တွေ့ရတာလည်း ၀မ်းသာပါတယ်​။"သူမက တုံးတိတိဖြေလိုက်​တယ်​။
     အေဒီရာက ပြုံးပြဖို့ ကြိုးစားလိုက်​သော်​လည်း အဲ့အပြုံးက ကို့ယို့ကားယားဖြစ်​ပြီး အေးစက်​စက်​နိုင်​လွန်းတယ်​။ဒါကြောင့်​သူမက ဟိုဟိုသည်​သည်​နဲ့ ကော်​ဖီခွက်​ကို မြှောက်​လိုက်​ပြီး သူမမျက်​နှာကို မမြင်​နိုင်​အောင်​လုပ်​လိုက်​တယ်​။
     "ကျွန်​မ သင်​နဲ့ အခန်းမျှသုံးခွင့်​ရတာ သိပ်​ကံကောင်းတာပါပဲ သခင်​မလေး အေဒီရာ။အသင်​က တော်​၀င်​မိန်းကလေးတွေအားလုံးရဲ့ စံပြပဲ။ကျွန်​မကတော့ မစစ်​ပေမယ့်​ပေါ့"သူမက စကားတွေ အဆက်​မပြတ်​ပြောလာပြီး အဆုံးမှာတော့ ဝမ်းနည်းနေတဲ့ အသံပေါက်​နေလေတယ်​။
    သူမနဲ့ ဘာဆိုဘာမှ မပြောချင်​လေဘူး။အေဒီရာဟာ တိတ်​တိ်​တ်​လေးပဲနေလိုက်​တယ်​။သူမက ထိုသူမလေးနဲ့ သူငယ်​ချင်းမလုပ်​ချင်​သလို ပြဿနာလည်း မရှာလိုလေဘူး။
    "မြင့်​မြတ်​တဲ့ အသိုင်းအဝိုင်းတွေဟာ အပြင်​ကကြည့်​ရင်​ခမ်းနားကြီးကြယ်​ပြီး ညဏ်​ထက်​မြက်​ကာ နူညံ့သိမ့်​မွေ့တယ်​လို့ ထင်​ရပေမယ့်​လို့ တကယ်​နေကြည့်​တဲ့ အခါမှာတော့ ဒီလို အသိုင်းအ၀ိုင်းကြားမှာ နေဖို့ခက်​ခဲတယ်​ဆိုတာ ကျွန်​မသိလာရတယ်​။"
     "Hey သခင်​မလေးအေဒီရာ သင်​ဘယ်​လိုလုပ်​ခဲ့တာလဲ။ကျွန်​မအသင့်​လို ကျက်​သရေရှိအောင်​ဘယ်​လို လုပ်​ရမလဲ။"သူမ သူမရဲ့ ပယင်းရောင်​တောက်​ပနေတဲ့ မျက်​လုံးတွေနဲ့ မေးလာတယ်​။ဒါက အေဒီရာကို အခန်းထဲကနေ ထွက်​သွားစေချင်​ဖို့ရာ ပိုမို အညးဖြည့်​နေသလိုပါဘဲ။သူမက ထိုသူမလေးနဲ့ နီးရာ မည့်​သည့်​နေရာမှာမှ နေလိုစိတ်​ရှိမနေချေဘူး။
     သူမ ထိုသို့နေတိုင်းမှာ သူမပခုံးပေါ်မှာ အရင်​ဘ၀က သူမပစ်​လိုက်​တဲ့ မြှားဒဏ်​ရာကြောင့်​နာကျင်​ရခြင်းက ပြန်​ပေါ်လာသလို ခံစားနေရတယ်​။
    "သခင်​မလေး လက်​တီဖိုလီရာ ကျွန်​မကို မေးနေစရာတောင်​လိုမယ်​မထင်​ဘူး။သင်​က တော်​၀င်​အမူအကျင့်​တွေနဲ့ ပတ်​သတ်​ပြီး ကာင်းကောင်း သင်​ယူပြီးပြီထင်​တာပါပဲ။ဟုတ်​တယ်​မဟုတ်​လား။အဲ့လိုမှ မဟုတ်​ရင်​အသင့်​ရဲ့ သက်​ပြည့်​မှာ သက်​ပြည့်​အခမ်းအနားပွဲကို တက်​ဖို့ရာအတွက်​အမတ်​လက်​တီဖိုလီရာက ခွင့်​ပြုပါ့မလဲ"
      အိုင်းရစ်​ရဲ့ အမူအရာဟာ လျှပ်​တပြတ်​ပြောင်းသွားပြီး သူမက အလျှင်​အမြန်​ဘဲ ဖုံအုပ်​နိုင်​လိုက်​တယ်​။ဒါပေမယ့်​အေဒီရာရဲ့ စူးရှတဲ့ အကြည့်​တွေကတော့ ဒါကို မြင်​လေတယ်​။နောက်​တော့ အိုင်းရစ်​က ထွက်​ခါစ နေ၀န်းတွေလို တောက်​ပနေတဲ့ အပြုံးတွေနဲ့ ပြောလာပြန်​တယ်​။
     "သေချာတာပေါ့ သခင်​မလေးအေဒီရာ။အဖေက တော်​အမူအကျင့်​လေ့လာသင်​ယူခြင်းနဲ့ ပတ်​သတ်​ပြီးသိပ်​ကို စည်းကမ်းတင်းကျပ်​ထားတာ။ဟ...ဟ။အဲ့အချိန်​တုန်းကဆိုရင်​ပြည့်​နှက်​နေတဲ့ အချိန်​ဇယားတွေကြောင့်​ကျွန်​မလည်​နေကျ နေရာတွေကိုတောင်​မသွားနိုင်​ခဲ့ဘူး။အာ  သင်​သိလား  သခင်​မလေး အေဒီရာ--------"
     "နောက်​တခု ကိုယ့်​ထက်​မြင့်​တဲ့သူတွေကို သူတို့နာမည်​တွေတပ်​ပြီး ခေါ်တာက ရိုင်းပြရာ သဘောရောက်​တယ်​ဆိုတာလည်း သင်​သိပြီးသားလို့ ထင်​တယ်​"သူမက တတ်​နိုင်​သမျှ နူးညံ့စွာ မေးလိုက်​တယ်​။အေဒီရာက မောက်​မာပြီး  နိုင်​လိုမင်းထက်​ပြုမူနေတဲ့ ပုံစံ ဖြစ်​မနေချင်​လေဘူး။
    "ဟုတ်​...ဟုတ်​ကဲ့"အိုင်းရစ်​က စကားအဖြတ်​ခံလိုက်​ရခြင်းနဲ့အတူ အရှက်​ရသလို ခံစားလိုက်​ရပြီး ပြန်​ဖြေလာတယ်​။
    "သင်​က တော်​၀င်​တစ်​ယောက်​အနေနဲ့ ငယ်​ငယ်​ကတည်းက မကြီးပြင်းခဲ့ရတာကို ငါနားလည်​ပါတယ်​။ဒါပေမယ့်​တခြားသူတွေကို ခေါ်ဆိုတဲ့နေရာမှာတော့ ဂရုစိုက်​ဖို့ ငါမှာချင်​တယ်​။လူတိုင်းက ငါ့လို သက်​ညှာကြင်​နာနေမှာ မဟုတ်​ဘူးလေ"ဒီတခါမှာတော့ သုမက ချိုသာစွာပြုံးပြီးပြောလိုက်​တယ်​။
     သူမက ထိုသူမလေးကို လုံးဝသဘောမကျဘူး ဆိုရင်​တောင်​သူမထောက်​ပြနိင်​တဲ့ အမှားတခုအတွက်​ဒုက္ခရောက်​မှာကိုတော့ ကြည့်​မနေချင်​ပေ။ပြီးတော့ သူမက တော်​၀င်​မိန်းကလေးတွေရဲ့ စံပြမဟုတ်​လား။အာ့ကြောင့်​အခန်းဖော်​ဖြစ်​နေသည်​ကိုတောင်​မှ သခင်​မလေး အေဒီရာဟာ သူမအခန်းဖော်​ရဲ့ အမှညးကို ပြင်​ဆင်​မပေးဘူးဆိုပြီး နာမည်​အပျက်​မခံနိုင်​ပေ။
     ငါသူမကို ထောင်​ချောက်​ဆင်​ချင်​တာ မဟုတ်​ကြောင်း ငါကြိမ်​ဆိုနိုင်​ပါတယ်​။
    သူမ ဂါဝန်​အနားစကို ကျစ်​နေအောင်​ဆုပ်​ကိုင်​ထားရင်းကပဲ အိုင်းရစ်​က ပြုံးပြပြီး နာခံစွာ ခေါင်းငြိမ့်​လိုက်​တယ်​။
     သင်​က တကယ်​မလွယ်​ဘူးပဲ huh  အေဒီရာ?
  သူမ ခေါင်းငြိမ့်​ပြတာကို တွေ့ပြီးတဲ့ နောက်​မှာတော့ အေဒီရညဟာ ပြတင်းပေါက်​ဘက်​ကိုပဲ ထပ်​မံ မျက်​နှာမူလိုက်​တယ်​။အဲ့အချိန်​မှာဘဲ သုမမျက်​၀န်းထဲမှာ တာဝန်​ကျဆရာနဲ့ စကားပြောနေတဲ့ ငွေဖြူရောင်​ဆံပင်​တွေကို တွေ့လိုက်​ရတယ်​။
    သူမက ဒီကိုမရောက်​ခင်​ရထာလုံးထဲမှာ သူနဲ့ စကားပြောခဲ့တာတွေကို တွေးမိပြီး ပြုံးလိုက်​မိတယ်​။
---------
    "ဒါနဲ့ ကေဆီ ရှင်​က ဘာလို့ ကျွန်​မတို့နဲ့အတူ ဖြစ်​နေရတာလဲ။ရှင်​က ကျွန်​မတို့ထပ်​တစ်​နှစ်​ကြီးတယ်​လေ။ပြီးတော့ ကျောင်းကောင်​စီမှာလည်း အလုပ်​တွေ ရှိသေးတယ်​မို့လား"
    "ကိုယ်​အကုန်​လုပ်​ပြီးသွားပြီ"
     "ဒါဆို ရှင်​က အလုပ်​တွေကို ကြိုပြီးပြီးအောင်​လုပ်​ထားခဲ့တာပေါ့လေ။ကျွန်​မကို အဖော်​ပြုပေးနိုက်​ဖို့အတွက်​လေ။"
    "အင်း"
  ကေဆီက ထရီတန်​နဲ့ပတ်​သတ်​လာရင်​ထိုမျှထိဖြစ်​မှန်း သူမ မထင်​ထားခဲ့ဘူး။
    "ရှင်​က ထရီတန်​နဲ့ ပတ်​သတ်​ပြီး ဂရုမစိုက်​ဘူးထင်​နေတာ။ရှင်​က ဒီကိစ္စနဲ့ ပတ်​သတ်​ပြီး စိတ်​ထဲမထားဘူးထင်​နေတာ။တကယ်​တော့ ရှင့်​စိတ်​ထဲမှာ ကြိုပြီး အကြံအစည်​တွေ ထုတ်​ထားတာပဲ။ခုမှ ပေါ်လာတော့တာပဲ huh?"
    အေဒီရာဟာ သူ့အမူအရာကို လေ့လာရင်း စနောက်​လိုက်​တယ်​။သူမက သူရှက်​သွားရင်​ဖြစ်​လာတတ်​တဲ့ ပါးပြင်​နီနီတွေကို တွေ့ချင်​မိတယ်​။
    ဒါပေမယ့်​ကံမကောင်းစွာဘဲ ကေဆီဟာ လွယ်​လွယ်​နဲ့ စိတ်​ယ်ိုင်​မသွားဘဲ ပြန်​ဖြေလာခဲ့တယ်​။
    "ကိုယ်​မကြံစည်​ပါဘူး"
     "ဒါပေါ့ ရှင်​မကြံစည်​ဘူးပေါ့။ဒါကြေညင့်​ရှင့်​အလုပ်​တွေကို ကြိုလုပ်​ထားတာတောင်​ရထာလုံးတခုကို အချိန်​မှီ မစီစဉ်​နိုင်​ဘဲ ကျွန်​မနဲ့အတူ စီးနေရတာပေါ့လေ။အင်းပေါ့ ရှင်​မကြံစည်​ပါဘူးပေါ့လေ။"
   ဒီတခါမှာတော့ သူမက ပစ်​မှတ်​ကိုထိသွားခဲ့လေပြီ။သူ့ရဲ့ ပြောင်းလဲသွားတဲ့ အမူအရာကြောင့်​သူမ ရယ်​လိုက်​မိတယ်​။
---------------
     "ဒါနဲ့ ကျွန်​မ သွားလိုက်​ပါဦးမယ်​သခင်​မလေး လက်​တီဖိုလီရာ။ကျွန်​မမှာ လုပ်​စရာအနည်းငယ်​ရှိနေလို့ပါ"သူမက ပြောလိုက်​ပြီး ထိုသူမလေးကို ဖြတ်​လာစဉ်​မှာ ခေါင်းတချက်​ငြိမ့်​ကာ နှုတ်​ဆက်​ခဲ့ပြီး အခန်းထဲက ထွက်​လာလိုက်​တယ်​။
    အခန်းထဲမှာ တစ်​ယောက်​တည်းကျန်​ခဲ့တဲ့ အိုက်းရစ်​ကတော့ အေဒီရာထွက်​သွားရာ တံခါးပေါက်​ဆီကို အံကြိတ်​ကာကြည့်​လိုက်​တယ်​။
    "ရှင်​က မင်းသားရဲ့ ကြင်​ယာတော်​ဖြစ်​နေတာကြောင့်​ပဲ........ဘယ်​လိုပဲနေနေ ဒါက သိပ်​ကြာမှာ မဟုတ်​ပါဘူး"သူမက တိုးတိုးလေးရေရွတ်​လိုက်​တယ်​။
    အေဒီရာဘက်​မှာတော့ သူမအခန်းထဲက ထွက်​လာပြီးချိန်​မှာတောင်​ကေဆီမီရာဟာ ဆရာနဲ့ စကားပြောနေဆဲဆိုတာကို တွေ့လိုက်​ရတယ်​။သူပြောတဲ့စကားတိုင်းမှာ ဆရာက ရယ်​မောနေခဲ့တယ်​။
        အေဒီရာဟာ ကေဆီရဲ့ အမူအရာကို ကြည့်​ကာ ပြုံးပြီး သက်​ပြင်းချလိုက်​မိတယ်​။
   အနည်းဆုံးတော့ ရှင်​သိတဲ့ သူတွေနဲ့ စကားပြောတဲ့ခါ ပြုံးပြသင့်​တယ်​ဆိုတာ ရှင်​သိသင့်​တယ်​။
     သူမက တွေးလိုက်​ပြီး သူ့ကို မနှောက်​ယှက်​လိုတာကြောင့်​တခြာလမ်းကို သွားဖို့ လုပ်​လိုက်​တဲ့အခါမှာတော့ သူက သူမကို မြင်​သွားပြီး သူတို့ မျက်​လုံးခြင်းဆုံမိသွားတယ်​။သူမက ပြုံးပြီး နှုတ်​ဆက်​တဲ့အနေနဲ့ လက်​ဝှေ့ယမ်းပြလိုက်​တယ်​။
     ကေဆီမီရာဟာ ဆရာ့ကို စကားအနည်းငယ်​ပြောပြီး ဦးညွှတ်​နှုတ်​ဆက်​ကာ သူမဆီကို လျှောက်​လာတယ်​။
    "ကျွန်​မ နှောင့်​ယှက်​သလိုဖြစ်​သွားလား။ဒါနဲ့ ပတ်​သ်တ်​ပြီးတောင်းပန်​ပါတယ်​။ပရော်​ဖက်​ဆာဟော်​ကင်းကိုတော့ အားနာစရာပဲ။"
     "မဖြစ်​ပါဘူး"
     "ရှင်​တို့ ဘာအကြောင်းတွေများ ပြောနေကြတာလဲ။ရှင်​လို ရေခဲတုံးကြီးနဲ့ ပြောနေတာတောင်​သူ့ပုံစံက ပျော်​ရွှင်​နေပုံရတယ်​။တခါတလေကျ ရှင်​အမူအရာတစ်​ချက်​မပြောင်းဘဲ တခြားသူတွေ ရှင့်​စကားကို နားထောင်​လာနိုက်​အောင်​ဘယ်​လိုများပြောနိုင်​လဲ သိချင်​မိတယ်​"
    "အနည်းဆုံးတော့ ရှင်​ပျော်​စရာတွေ ပြောတဲ့အခါ ရှင်​အြုံးသင့်​တယ်​သိရဲ့လား။အထူးသဖြင့်​ရှင်​ပျော်​ရွှင်​နေချိန်​မှာပေါ့"
    သူ့အမူအရာတွေ အများကြီးတွေ့ဖူးလို့ ငါကံကောင်းတယ်​တွေးရတော့မလားပဲ။
    သူမ သူ့ကို ဆုံးမနေတာကို သူက ကြည့်​နေခဲ့တယ်​။သူမက မင်းသားတယောက်​ကို ဆူနေတာပဲဖြစ်​ဖြစ်​အပြစ်​တင်​နေတာပဲဖြစ်​ဖြစ်​သု့အတွက်​အရေးမကြီးလေဘူး။သူမရဲ့ အသံကို နားထောင်​ရတာနဲ့တင်​သူ့ကို စိတ်​ပျော်​ရွှင်​စေတယ်​။သူမရဲ့ တည်​ရှိမှာတခုတည်းကတင်​သူ့ပို ပျော်​ရွှင်​စေနိုင်​တယ်​။
     "ဒါပေမယ့်​ကိုယ်​က မင်းနဲ့ရှိမှပဲ ပျှော်​ရွှင်​တာကိုး"
  ကျေးဇူးပြုပြီး ရှင်​စကားလုံးအရှည်​ပြီးတွေနဲ့ မဆွဲဆောင်​ပါနဲလား။
   အေဒီရာဟာ သူ့ရဲ့စကားကြောင့်​ရှက်​သွားပြီး တခြားဘက်​လှည့်​ကာ လည်​ချောင်းရှင်းလိုက်​တယ်​။
     "ဘယ်​.....ဘယ်​လိုပဲနေနေ ...မနက်​ဖြန်​....ကျွန်​မတို့ တောအုပ်​ထဲကို သွားရမယ်​..ပြီး...ပြီးတော့......."
   သူက သူမရဲ့ တောင်​စဉ်​ရေမရ ပြောနေတဲ့စကားတွေရယ်​သူမရဲ့ နီရဲတွတ်​နေတဲ့ နားရွက်​တွေကိုကြည့်​ပြီး တခိခိရယ်​လိုက်​တယ်​။
     ချစ်​စရာလေးပဲ