Going back to see father
က်န္တဲ့ နွစ္ရက္စလံုးမွာေတာ့ ေအဒီရာဟာ ေက်ာင္းေတာ္မွာ အိုင္းရစ္ရဲ႕ ဖန္တီးမႈေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့ ျပႆနာေတြကို မသိဘဲ ပီတာနဲ႔ ဟြာတို႔ရဲ႕ဆိုင္မွာ ကူလုပ္ေပးရင္း အခ်ိန္ျဖဳန္းေနခဲ့တယ္။ဒါက အိုဝင္ကို ေပ်ာ္႐ႊင္ေစၿပီး စတီဖန္ကိုလည္း ဝမ္းေျမာက္ေစတယ္ ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဒီဆိုင္ကိုလာတာက သူမေလးကို ရွာဖို႔ အလြယ္ဆံုးနည္းပဲ။
"အရွင္မင္းသား ဒီကို ဘာလို႔ ထပ္ေရာက္လာရျပန္တာပါလဲ"ေအဒီရာဟာ သူမွာထားတာေတြကို ခ်ေပးရင္းက ေမးလိုက္တယ္။
ဒီလူက သူမကို စိတ္အေနွာက္အယွက္ေပးခဲ့ေသာ္လည္း သူမအေနနဲ႔ အၿငိဳးထားၿပီး ရုိင္းရုိင္းစိုင္းစိုင္းဆက္ဆံမယ္ဆိုရင္ က်င့္ဝတ္စည္းကမ္းေတြနဲ႔ ေနထိုင္သင္ယူလာခဲ့ေသာ သူမနာမည္ကို အရွက္ႀကီးႀကီးရေစလိမ့္မည္။ေနာက္ၿပီး သူမဒီလိုေခၚတာကလည္း သူေျပာခဲ့တာနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး စလိုတာရယ္ေရာ သူ႔နာမည္ေျပာင္အေနနဲ႔ေရာ အသားက်ေနခဲ့ၿပီျဖစ္တယ္။
"ဘာလဲ။ငါ ဒီကို စားဖို႔လာတာေပါ့။မင္းက ဘာလို ဒီလိုေမးရတာလဲ"သူက သူ ခဏတိုင္းလာေနတာကို အေရးမစိုက္ဟန္ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
ေအဒီရာဟာ သက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီး ထပ္ေမးလိုက္တယ္"ရွင့္မွာ ေက်ာင္းသြားစရာ မရွိဘူးလား"
"ငါ မင္းကို ေျပာခဲ့သားပဲ။ငါက တျခားနိုင္ငံမွာ ပညာသင္ၿပီး ျပန္လာတာလို႔။အဲဒီမွာ တစ္နွစ္ဆက္တိုက္တာင္ ေလ့လာသင္ယူခဲ့ရတာ။အနည္းဆံုးေတာ့ ငါ နားခ်ိန္ရသင့္တယ္မို႔လား။မဟုတ္ဘူးလား"သူက အလိုလိုက္ခံရတဲ့ ကေလးတေယာက္လို ၿငီးျငဴေျပာဆိုလာခဲ့တယ္။
"ဟုတ္ပါၿပီ။ဟုတ္ပါၿပီ."ေအဒီရာက ျဖတ္ေျပာလိုက္ၿပီး အဓိက က်တာကိုပဲ နားေထာင္လိုက္တယ္။
ဒါဆို သူက တကယ္ပဲ ပညာသင္ေက်ာင္းသားလား။သူက က တကယ္ပဲ ထက္ျမက္တဲ့သူ ဒါမွမဟုတ္ မ်ိဳးရုိးျမင့္သူ ျဖစ္ေလာက္တယ္။
သူက တကယ္ပဲ ဒုတိယမင္းသားေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးေနာ္။သူက ငါနဲ႔ ႐ြယ္တူေလာက္ပဲဆိုတာကို သိေပမယ့္ ငါသူ႔ကို တခါမွေတာ့ မေတြ႕ဖူးေသးဘူး။ငါၾကားတာကေတာ့ သူက ေအးစက္လွတဲ့ ပထမမင္းသားနဲ႔ ဆန္႔က်င္စြာ ေနေရာင္လို ေတာက္ပတက္ႂကြသူတဲ့။
စိမ္းျပာေရာင္မ်က္ဆံေတြရွိၿပီး အနက္ေရာင္ကိုမွ အဖ်ားမွာ ေငြေရာင္ေတြစပ္ထားသလို ဆံပင္ေတြရွိတဲ့သူကို ၾကည့္ရင္း ေအဒီရာဟာ ေတြးေနခဲ့တယ္။သူ႔မွာ သူမတို႔စေတြ႕တဲ့ ပံုစံမ်ိဳးသာမရွိခဲ့ရင္ သူဟာ မင္းသားဟု သူမ အႂကြင္းမဲ့ ယံုၾကည္မိမွာပင္။
ဟင္းးေကဆီေရာ ခုေန ေက်ာင္းမွာ ဘာေတြမ်ားလုပ္ေနမလဲသိခ်င္လိုက္တာ။နက္ျဖန္က နားရက္ေနာက္ဆံုးဆိုေတာ့ ငါလည္း ေက်ာင္းကို ျပန္ရေတာ့မွာဘဲ။
သူ႔ကို ၾကည့္ကာ သက္ျပင္းခ်ေနတာေၾကာင့္ စတီဖန္ဟာ သူ႔ကို ေအဒီရာက အကဲခတ္ေနသလို ခံစားလိုက္ရၿပီး အလ်န္အျမန္ေျပာလိုက္တယ္။
"မင္း ဘာပဲ ေတြးေနေန ငါက မင္းေတြးေနတာထက္ ဆယ္ဆပိုသာ ပိုေကာင္းတယ္"
"ကြၽန္မက!သိပ္ကာကြယ္တတ္လြန္းတာပဲ အရွင္မင္းသား။ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မနက္ျဖန္ကစၿပီး ရွင္ကြၽန္မကို ေတြ႕နိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ရွင္က ကြၽန္မကို အေနွာက္အယွက္ျဖစ္ေစဆံုးဆိုေပမယ့္ နႈတ္ဆက္စကားေျပာသင့္တယ္လို႔ ယူဆလို႔"
: "ဘာရယ္!ဘာလို႔လဲ?မင္း အေဝးကို သြားေတာ့မလို႔လား"သူက စြန္႔ပစ္ခံလိုက္ရတဲ့ေခြးကလို ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းစြာ ခက္ရင္းကို ဆုပ္ကိုင္ရင္းက ဝမ္းနည္းစြာေမးလာတယ္။
ဘာလဲဟ?
YOU ARE READING
She become a passive villainess-not(trans)
Historical FictionOriginal author-@HalloweenGodspell ပထဆံုး ဘာသာျပန္ျခင္းမို႔ အမွားပါရင္ နားလည္ေပးပါ ။ ဖတ္ရအဆင္မေျပျဖစ္ခဲ့ရင္ ယခုဘာသာျပန္သူရဲ႕ ညံ့ဖ်င္းမႈပါ။မူရင္းဝတၳဳက အလြန္ ဖတ္ေကာင္းပါတယ္။
