She become a passive villainess-not(trans)

One way or another

     One Way or Another

      မင္းသားနွင့္ေတာ္ဝင္မိန္းမပ်ိဳကိုတဲြၿပီး ေတြ႕လာၿပီးေနာက္ အိုင္းရစ္ဟာ အိမ္ေတာ္ကိုျပန္သြားၿပီး သူမအခန္းထဲကိုဝင္သြားၿပီး  ေဒါသတႀကီးျဖင့္ လက္ဖက္ရည္စားပဲြေပၚက ပစၥည္းေတြအကုန္လံုးကို တြန္းခ်ဖ်က္စီးလိုက္တယ္။
         ဒီမေကာင္းဆိုးဝါးမ
     သူမလက္ကို စားပဲြစြန္းမွာေထာက္ရင္း က်ယ္ေလာင္စြာေအာ္ဟစ္လိုက္တယ္။မွန္ထဲကေနတဆင့္ ျမင္ေနရတဲ့ သူမရဲ႕တျခားသူေတြမျမင္တဲ့ သူမပံုရိပ္ကို ၾကည့္ရင္း အံ့ႀကိတ္လိုက္မိတယ္။
         "အရာအားလံုးငါ့အပိုင္ျဖစ္ရမွာ။သူမအရာေတြအားလံုး ငါ့အပိုင္ျဖစ္ရမွာ။ငါ့အပိုင္ေတြ"
     သူမက ေအာ္ဟစ္လိုက္ၿပီး မွန္ကို ရုိက္ခဲြလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ သူမလက္ကို ထိခိုက္သြားခဲ့တယ္။
      သူမရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အေစခံမေလးဟာ သူမသခင္မေလး ဒဏ္ရာကို ျမန္ျမန္စည္းေပးနိုင္ဖို႔ရာအတြက္ အိုင္းရစ္အနားကို ေၾကာက္ရံြ႕စြာျဖင့္ သြားလိုက္တယ္။ဒါေပမယ့္ ေအဒီရာရဲ႕ ေျပာစကားမ်ားေၾကာင့္ စိတ္အလြန္တိုေနတဲ့ အိုင္းရစ္ဟာ ထိုသူမေလးကို တြန္းထုတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ေအဒီရာက သူမေနရာကို ေသခ်ာသိေအာင္ သူမကို ေျပာသြားတာက သူမမ်က္နွာကို ျဖတ္ရုိက္လိုက္သလို ခံစားရတယ္။
           'သူမက ခုထိ ခ်စ္စိတ္ျပင္းျပေနဆဲပဲ။သူမ ဘာျဖစ္ခဲ့တာလဲ။ၿပီးေတာ့ ဒလယ္ဗားရစ္ကေရာ ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ။သူ ေအဒီရာကို လိုခ်င္ေနခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးလား။အားးးသူမက ငါ့ကို တကယ္ စိတ္အေနွာင့္အယွက္ေပးတာပဲ။'
      အိုင္းရစ္ဟာ ေတြးလိုက္ရင္းက စားပဲြကို လက္သီးနဲ႔ထုလိုက္တာေၾကာင့္ သူမဒဏ္ရာဟာ ပိုဆိုးသြားတယ္။
      သူမအျပဳအမူေၾကာင့္ အေစခံမေလးဟာလည္း တုန္သြားတယ္။
           "ဒါက အစပဲရွိပါေသးတယ္ ေအဒီရာ။ငါ ဒီေန႔အတြက္ လက္စားေခ်ျပမယ္။တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္း မင္းသား ေကဆီမီရာက ငါ့အပိုင္ျဖစ္လာေစရမယ္"
       သူမက ကဲြေနတဲ့မွန္ကဲြစေတြထဲက သူမပံုရိပ္ကို ၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္တယ္။
           'သူမ ရူးသြားၿပီ'
      အေစခံမေလးဟာ သူမသခင္မေလးရဲ႕ သခင္မေလး ေအဒီရာအေပၚ အေၾကာင္းမဲ့ မုန္းတီးေနပံုကို ၾကည့္ၿပီး ေတြးလိုက္မိတယ္။
    .............
            "မင္း ဘယ္လိုလုပ္ဖို႔ ေတြးထားလဲ"
      ေကဆီမီရာဟာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ စိတ္ေျပသြားၿပီျဖစ္တဲ့ သူ႔ၾကင္ယာေတာ္ကို ၿပံဳးလ်က္ေမးလိုက္တယ္။
            "ဟမ္?ကြၽန္မလည္း မသိေသးဘူး။ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မ သူဘာလို႔ ဒီလိုလုပ္တာလဲဆိုတာေတာ့ သိခ်င္တယ္။"
      ေအဒီရာဟာ သူမလက္ထဲက ေခ်ာကလက္ပူတင္းကို ေနာက္ဆံုးအစေလးထိ စားလိုက္ရင္းက ေျဖလိုက္တယ္။
      သူမတို႔ အခု အရင္ေန႔က အျဖစ္အပ်က္နွင့္ပတ္သတ္ၿပီး ေဆြးေႏြးေနၾကျခင္းျဖစ္တယ္။
      ေအဒီရာရဲ႕ စားခ်င္းစိတ္ကို ျမင္ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ ေကဆီမီရာဟာ သူ႔လက္ထဲက သူမထိရေသးတဲ့ မုန္႔ကိုပါ သူမကို ေပးလိုက္တယ္။
      ဘာလို႔မထိရေသးလဲဆိုေတာ့
      မင္းတို႔သိတဲ့အတိုင္းပဲ သူက ေအဒီရာနဲ႔အတူရွိေနရတာနဲ႔တင္ ေပ်ာ္ေနၿပီ။သူ႔အေနနဲ႔ သူ႔အာရုံေတြကို မုန္႔စားလိုက္ သူ႔ၾကင္ယာေတာ္ၾကည့္လိုက္နဲ႔ ခဲြေဝမေနခ်င္ဘူး။
      ေကဆီမီရာက သူ႔မုန္႔ကို ေပးတဲ့အခါမွာေတာ့ သူမဟာ ၿပံဳး႐ႊင္ေတာက္ပသြားတယ္။သူမက ေကဆီမီရာကို ခ်ိဳသာစြာ ေက်းဇူးတင္စကားဆိုလိုက္ၿပီး သူမရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္ေခ်ာကလက္ပူတင္းကို စားလိုက္တယ္။
     သူမရဲ႕အျပဳအမူေလးေၾကာင့္ ေကဆီမီရာ႕ရင္ထဲမွာ မုန္႔ကိုစားရတာထက္ပိုၿပီး ခ်ိဳျမသြားခဲ့ရတယ္။
            "ကိုယ္တို႔သူ႔ကို နိွပ္စက္စစ္ေမးၾကရင္ေရာ?"
           "နိုးးး ရွင္အဲ့လိုမလုပ္လိုက္နဲ႔"
      ေအဒီရာက သူ႔အႀကံကိုပယ္ခ်လိုက္ၿပီး သူမဦးေနွာက္ကို အလုပ္ေပးလိုက္တယ္။
            "သူက ဒီလိုလုပ္ဖို႔ အမိန္႔ေပးခံရတာလဲ မျဖစ္နိုင္ဘူးဟုတ္တယ္မို႔လား။ဒါဆိုရင္ေတာ့ ကြၽန္မ ၿပိဳင္ဘက္ေတြက ကြၽန္မက္ို ဖယ္ရွားဖို႔ စလႈပ္ရွားေနၾကၿပီေပါ့ေလ။ရွင္သိရဲ႕လား ဟမ္ ရွင့္ကိုႀကိဳက္ေနတဲ့ၿပိဳင္ဘက္ေတြအမ်ားႀကီးရွိတာ ကြၽန္မအတြက္ ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲလဲဆိုတာ။"
       သူမရဲအရွက္မဲ့စြာ ကြန္ပလိန္းတက္လာမႈေၾကာင့္ ေကဆီမီရာဟာ သူမကို မယံုၾကည္နိုင္ေသာမ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ ၾကည့္လာေလတယ္။
            'တကယ္ပါပဲ'
          မင္းထက္ကိုယ့္မွာ အမ်ားႀကီးပိုရွိေနတာ အခ်စ္ကေလးရဲ႕
           "မယံုၾကည္နိုင္စရာပဲ"
      ေကဆီမီရာဟာ တိုးတိုးေလး ေရ႐ြတ္လိုက္ေပမယ့္ ေအဒီရာက ၾကားသြားခဲ့တယ္။
         "အဲဒါ တကယ္ပဲ။တစ္စံုတစ္ေယာက္က ကြၽန္မကို ကြၽန္မေနရာနဲ႔အဆင္အတန္းေတြကို ဂရုမစိုက္ဘဲ တိုက္ခိုက္လာမွာစိုးလို႔ ကြၽန္မမွာေျခလွမ္းအၿမဲ ျပင္ထားရတာ။ကြၽန္မက ဘာမွျပန္မတိုက္ခိုက္တတ္တဲ့ ႏူးညံ့တဲ့မိန္းမသား မဟုတ္လား"
       စတီဖန္သာ ေအဒီရာေျပာတာကို ၾကားရင္ ေသြးအန္မိမွာပင္။
      ဘာတဲ့ မတိုက္ခိုက္တတ္ဘူးတဲ့လား။ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အရွက္မဲ့တာလဲ မိန္းကေလးရဲ႕။
      ေကဆီမီရာဟာ သက္ျပင္းပဲ ခ်နိုင္ေတာ့တယ္။သူက ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ႔ရဲ႕မ်ားျပားလွတဲ့ ၿပိဳင္ဘက္ေတြကို အသာထားၿပီး အခုေျဖရွင္းရမယ့္ ကိစၥကိုပဲ အရင္ေျဖရွင္းဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
      ဒါေပမယ့္ အဲဒီေျဖရွင္းမယ့္အခ်ိန္က သူမေလးရဲ႕ လြတ္လြတ္လပ္လပ္စားေသာက္ေနတာကို ၾကည့္ၿပီးခ်ိန္မွျဖစ္တယ္။
     ဒါက လႈိ႕ဝွက္ခ်က္တခုပဲ။သူ႔အေနနဲ႔ အခုေတာ့ လက္တီဖိုလီရာကို လစ္လ်ဴရႈနိုင္ဖို႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္ ေအာင္ျမင္သြားခဲ့ပီ ျဖစ္တယ္။
      ............
          "သခင္ေလး"
    အိုင္းရစ္ဟာ လီယြန္ကို မ်က္နွာခ်င္းဆိုက္ေတြ႕တဲ့ခါ သူမမ်က္နွာကနာက်င္ေနရၿပီး ဝမ္းနည္ေနဟန္ျဖင့္ နႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။
         "သခင္မေလးလက္တီဖိုလီရာ ဘာမ်ားျဖစ္လို႔ပါလဲ"
         "အမ္းးးးဘာမွမျဖစ္ပါဘူး သခင္ေလး"
     သူမကညာေျပာလိုက္ၿပီး သူမလက္က ဒဏ္ရာကို ျမင္ေအာင္ သူမဒဏ္ရာရထားေသာ လက္နဲ႔မ်က္ရည္တို႔ကို သုတ္လိုက္တယ္။
         "သခင္မေလး လက္က ဘာျဖစ္တာလဲ။ဘယ္သူ လုပ္တာလဲ"
          "သခင္ေလး ဒါက ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး!ကြၽန္....ကြၽန္...ကြၽန္မလက္ဖက္ရည္ခြက္တိုက္မိၿပီး မေတာ္တဆ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထိမိသြားခဲ့တာပါ"
      သူမရဲ႕ ထစ္ထစ္အအေျပာလာမႈေၾကာင့္ လီယြန္ဟာ ပိုၿပီး သိခ်င္မ်ားကာ သံသယျဖစ္လာခဲ့တယ္။
            "လိမ္ေနတာ။အသင္ ကြၽန္ေတာ္ကို ေျပာလို႔ရပါတယ္။ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အရွင္မင္းသားအတူတင္ျပ_____"
            "မလုပ္နဲ႔။သခင္ေလး အရွင္မင္းသားကို သြားေျပာလို႔မရဘူး။သခင္ေလး သူ႔ကို လံုးဝ ေျပာလို႔မရဘူး"
      လီယြန္စကားမဆံုးခင္မွာဘဲ သူမက အျမန္ျဖတ္ေျပာလိုက္တယ္။
             "ဒါ...မျဖစ္နိုင္တာ...သခင္မေလး ေအဒီရာလား.."
     လီယြန္က သူမကိုေမးလိုက္တယ္။သူ႔အေနနဲ႔ ဒီသနားစကားေကာင္းေသာ သခင္မေလးကို အနိုင္က်င့္တဲ့ မင္းသားၾကင္ယာေတာ္ကို ပိုၿပီးမုန္းလာတယ္။အခုေတာ့ သူမက တျခားသခင္မေလးတေယာက္ကို အနာတရျဖစ္ေစတဲ့အထိ ျဖစ္လာခဲ့ၿပီ။
        အိုင္းရစ္ဟာ သူ႔စကားေၾကာင့္ ေတာင့္တင္းသြားၿပီး တစံုတေယာက္ကိုေၾကာက္႐ြံ႕သြားသလို ဟန္ေဆာင္လိုက္တယ္။
        အိုင္းရစ္ရဲ႕အမူအရာေၾကာင့္ လီယြန္ဟာ သူမွန္တယ္လို႔ ယူဆလိုက္တယ္။သူ႔အေနနဲ႔ သခင္မေလးတေယာက္က တျခားသခင္မေလးတေယာက္ကို သဝန္တိုတာေၾကာင့္ ဒီလိုမ်ိဳးေတြ လုပ္ခဲ့တာဆိုတာ မယံုၾကည္နိုင္ခဲ့ဘူး။
           "မင္းအေနနဲ႔ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို အေပၚယံၾကည့္ၿပီး မဆံုးျဖတ္သင့္ဘူးဆိုတာ တကယ္မွန္တာပဲ။အျပင္လွေပမယ့္ အတြင္းပုပ္ေနနိုင္တာပဲ"
       သူက ေရ႐ြတ္လိုက္ၿပီး မ်က္ရည္ေတြသုပ္ေနေသာ သခင္မေလးကို အႀကံေပးလိုက္တယ္။
           "အသင္ ကြၽန္ေတာ္ကို ကူေပးဖို႔လိုတယ္ သခင္မေလး လက္တီဖိုလီရာ ။အရွင္မင္းသားအေနနဲ႔ သိပ္ေနာက္မက်ခင္ သခင္မေလးေအဒီရာရဲ႕ပံုစံအမွန္ကို သိဖို႔လိုအပ္တယ္။အသင္သူ႔ကို ေျပာျပရမယ္"
          "ဒါေပမယ့္ သူက ကြၽန္မကို မယံုၾကည္ေလာက္ဘူး သခင္ေလး ေရအိုနာ။သူက ေသေသခ်ာခ်ာ မေတြးနိုင္ေအာင္ သခင္မေလး ေအဒီရာရဲ႕ စကားေတြကို ယံုၾကည္ေနတာ။သူက သူမကို သံသယမရွိဘဲ သူ႔ဘက္မွာပဲ ေနလိမ့္မယ္"
      သူမက ေျပာရင္း မ်က္ရည္တို႔က်လာတယ္။
            "သခင္ေလးကပဲ ကြၽန္မကို ယံုၾကည္မယ့္ (ငတံုး)တစ္ေယာက္တည္းေသာသူပဲ။ကြၽန္မကို ကူညီပါ"
      လီယြန္က သူ႔လက္ကို ေျမႇာက္လိုက္ၿပီး ငိုေနတဲ့သခင္မေလးေက်ာကို ပုတ္ေပးလိုေပမယ့္ မလုပ္ေတာ့ဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။သူ႔အေနနဲ႔ သူမေလးကို သနားေသာ္လည္း သူတို႔က လက္မထပ္ရေသးေသာ ေယာက်္ားပ်ိဳနွင့္ မိန္းမပ်ိဳမဟုတ္လား။အဲ့လိုပံုစံကိုသာ သူမ်ားေတြျမင္သြားခဲ့ရင္ ဒီသခင္မေလးဘဲ ဒုကၡေရာက္သြားနိုင္တယ္။
      လီယြန္ဟာ ငိုေနေသာ သခင္မေလးကို ၾကည့္ရင္း သူ႔ေခါင္းထဲမွာ ရႈပ္ေထြးေနခဲ့တယ္။
          "ဒါ အဆင္ေျပသြားမွာပါ သခင္မေလး။မင္းသားက သူ႔ၾကင္ယာေတာ္ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကို ဖံုးကြယ္ဖို႔လုပ္မယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ သခင္မေလးရဲ႕တရားမ်ွတမႈအတြက္ တျခားနည္းလမ္းရွာေပးပါ့မယ္"
            "ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ သခင္ေလးေရအိုနာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
           မ်က္ရည္အနည္းငယ္နဲ႔ ရွင္က ၿပိဳက်သြားတယ္။ဘယ္ေလာက္ျပည့္စံုလိုက္လဲ
***********
       
Unicode