She become a passive villainess-not(trans)

Happy wife happy life

    Happy wife Happy life

       ေအဒီရာ မုန္႔ေတြအကုန္လံုး စားေနတာကို ေကဆီမီရာဟာ ခ်စ္ခင္ျမတ္နိုးမႈအေပါင္းတို႔ျဖင့္ၾကည့္ရႈၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ သူတို႔ဟာ နန္းေတာ္ကိုျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။
      သူက သူတို႔အခုသြားေတြ႕မည့္သူဟာ သူမအေပၚ အႏၲရယ္ေပးလာနိုင္ေၾကာင္း သတိေပးလိုက္တဲ့အခါမွာ သူမက ေခါင္းၿငိမ့္ျပခဲ့တယ္။
     အိုင္းရစ္ရဲ႕တဖက္သတ္ဆန္တဲ့ တိုက္ခိုက္မႈေတြနဲ႔စာရင္ တျခားရန္သူက အမ်ားႀကီး ျခားနားမသြားနိုင္ပါဘူးေလ။
         "ရွင္က ကြၽန္မနဲ႔အတူရွိေနေပးမွာဘဲဟာ။ဒါဆို ကြၽန္မဘာကိုမွ မေၾကာက္ပါဘူး။ဘယ္သူကမ်ား ရွင္နဲ႔ကြၽန္မအေပၚ စိန္ေခၚရဲရတာလဲလို႔ ကြၽန္မတကယ္ပဲ သိခ်င္မိတယ္"
     ေကဆီမီရာဟာ သူမရဲ႕ ခ်ယ္ရီေရာင္နႈတ္ခမ္းပါးေလးကို ထိေတြ႕လိုစိတ္ တဖြားဖြားျဖစ္ေပၚလာေပမယ့္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားလိုက္ရတယ္။အရာရာတိုင္းမွာ အခ်ိန္မွန္ေနရာမွန္ဆိုတာရွိၿပီးသားမို႔လား။ၿပီးေတာ့ ဒီလိုလုပ္တာက စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔ ဆန္က်င္ေနသည္။
     ၿပီးေတာ့ အေရးႀကီးဆံုးအေနနဲ႔က သူအေနနဲ႔ သူက ေအဒီရာ႕ရဲ႕နွလံုးသားထဲ ဘယ္ေနရာမွာရွိတယ္ဆိုတာ သူမသိဘူး။
     သူတို႔ ေစ့စပ္ခဲ့ၾကတယ္။ဒါေပမယ့္ ဒါက သူလိုခ်င္ခဲ့လို႔ေလ။သူတို႔ပိုရင္းနီးခဲ့ၾကတယ္။သူ ေဟဇယ့္အေဖျဖစ္ခဲ့တယ္။ဒါကလည္း သူလိုခ်င္ခဲ့လို႔ပဲ။သူမဘဝရဲ႕ ေန႔ရက္တိုင္း အစိတ္အပိုင္းတိုင္းမွာ သူပါဝင္ခဲ့တယ္။ဒါကလည္း သူအလိုရွိခဲ့လို႔ပဲ။
      ဒါေပမယ့္ ေအဒီရာက ဘာအလိုရွိခဲ့လဲ။
     အခ်ိန္တိုင္းမွာ သူကပဲ သူ႔နည္းလမ္းေတြနဲ႔ သံုးခဲ့ရတာ။သူမ သဝန္တိုတာကိုျမင္ရဖို႔ သခင္မေလးလက္တီဖိုလီရာ လိုသလို ရင္းနီးဟန္ေနခဲ့တာ။
     ဒါေပမယ့္ ဒါက ေအဒီရာရဲ႕စိတ္အမွန္ဘဲလား။သူကပဲ သူ႔ကိုယ္သူ အရူးလုပ္မိေနတာလား။ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေအဒီရာက သူမကို အစကတည္းက သေဘာက်ဟန္မွ မျပခဲ့တာ။
    ထိုသူမက သူ႔ကိုကပ္လာလို႔ သူမေလး စိတ္တိုတာလား။ဒါမွမဟုတ္ ထိုသူမေလးကိုပဲ စိတ္တိုေနတာလား။
    ေအဒီရာနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ကိစၥတိုင္းရဲ႕ ရလဒ္ေတြမွာ သူယံုၾကည္ခ်က္မရွိရဲဘူး။သူ႔အေနနဲ႔ ဒီလွပထက္ျမက္လွတဲ့ နတ္ဘုရားမရဲ႕စိတ္ကို မဖတ္နိုင္သလို နားမလည္ဘူး။
     သူမက သူ႔ရဲ႕ႀကိဳတင္စီမံကိန္းေတြနဲ႔လုပ္ရပ္ေတြမွာ မေသခ်ာမေရရာေတြျဖစ္ေနခဲ့တယ္။သူမေလးက သူ႔ရဲ႕ ပ်င္းစရာေကာင္းတဲ့ကမၻာမွာ ပံုမွန္မဟုတ္တဲ့ အလင္းလံုးေလးလိုပဲ။
         "ေအဒီရာ___"
         "အိုးးးအရွင္မင္းသား ၊သခင္မေလးေအဒီရာ အရွင္တို႔အတူရွိေနျပန္တာပဲ။အရွင္သိလား တခါတေလ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး အရွင္မင္းသားဟာ အရင္ဘဝက ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္တဲ့သူမ်ားျဖစ္ခဲ့တာလားလို႔ သိခ်င္မိတယ္။"
     သူ႔ရဲ႕စကားဟာ ရုတ္တရက္နႈတ္ဆက္လာတဲ့ ဝိလီယမ္ေၾကာင့္ ရပ္တန္႔သြားခဲ့ရတယ္။
    သူက မင္းသားတစ္ပါးျဖစ္ေနေသးတယ္ေနာ္ ဝီလီယမ္။
    ပံုမွန္လိုပါပဲ ေကဆီမီရာရဲ႕ ေရာင္ဝါဟာ ရုတ္ခ်ည္းေအးစက္သြားတယ္။
    ဝီလီယမ္ဟာ သူ႔အေနနဲ႔ သူ႔အေတြးကိုထုတ္ေျပာ စေနာက္လိုက္ေပမယ့္ ရယ္ျခင္း ၿပံဳးျခင္းဆိုတဲ့တံု႔ျပန္မႈမ်ိဳးရွိမလာပါဘဲ သူရရွိလိုက္တာက ေအးစက္စက္အၾကည့္တခုသာ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။
     ေအဒီရာဟာ ဝိလီယမ္ဘက္ကို လွည့္လိုက္ၿပီး အရုိအေသျပဳကာ နႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။
         "ေကာင္းေသာေန႔ေလးပါ သခင္ေလး ဘလက္ဝုစ္"
         "အသင္တို႔နွစ္ေယာက္ ဘယ္သြားၾကမလိုပါလိမ့္"
     သူက ေမးလာခဲ့တယ္။
         "အမ္....ကြၽန္မတို႔ တစ္စံုတေယာက္ကိုစစ္ေမးစရာရွိလို႔ပါ"
     ေအဒီရာဟာ ေကဆီမီရာရဲ႕အမူအရာကို အကဲခတ္လိုက္ၿပီး အမွန္အတိုင္းပဲ ေျဖလိုက္တယ္။ဒီလူဟာ ေကဆီမီရာရဲ႕လူျဖစ္ၿပီး သူကမွ သူ႔ကိုယံုၾကည္တယ္ဆိုလ်င္သူမအေနနဲ႔ မယံုၾကည္နိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိေပ။
         "အသင္ ဘာေျပာစရာရွိလို႔ပါလဲ"
         "ဘာမွ မရွိပါဘူး။ကြၽန္ေတာ္က အသင္တို႔နွစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လို႔ လာနႈတ္ဆက္တာပါ"
          "ထြက္သြားေတာ့"
     ေကဆီမီရာက ေအးစက္စြာေျပာလိုက္ၿပီး အေရထူလွတဲ့ ငတံုးေကာင္ကို စိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္။
         "ဘာလို႔လဲ။ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးက အရွင္တို႔စစ္ေမးတာအတြက္ အကူအညီေပးနိုင္ပါတယ္။ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးက စစ္ေမးနည္းေတြ အမ်ားႀကီးကို သိတယ္။ဒီနယ္ပယ္မွာဆို ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးက ဆရာတဆူပဲဟာ အရွင္တို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကိုသာ သံုးမယ္ဆိုရင္ သိခ်င္တဲ့အခ်က္အလက္ေတြကို တစ္မိနစ္အတြင္း ရေအာင္လုပ္နိုင္ပါတယ္"
     ဝီလီယမ္ဟာ ေအဒီရာကို ဦးတည္ၿပီး သူ႔ဂုဏ္ပုဒ္ေတြကို ႂကြားဝါေျပာဆိုလိုက္တယ္။
     တံုးအ မပါးနပ္စြာဘဲ သူက ဒီလိုေျပာရင္ သူမလက္ခံလိမ့္မယ္လို႔ ေတြးလိုက္တယ္။
      "အခုလို ေျပာတဲ့အတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ သခင္ေလး ဘလက္ဝုစ္။"
      ေအဒီရာက ဝိလီယမ္ကို ေျပာလိုက္ၿပီး ေကာင္ေလးနွစ္ေယာက္ကို ၿပံဳးျပလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ နွစ္ေယာက္စလံုးက သူမလက္ခံလိုက္တယ္ဟု ယူဆလိုက္ၾကတယ္။တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဆူပုတ္သြားခဲ့ၿပီး တစ္ေယာက္ကေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွားသြားခဲ့တယ္။
          "ဒါေပမယ္ ကြၽန္မတို႔သံုးေယာက္လံုးပူးသြားၿပီး အဲ့လူကို သံသယျဖစ္ေစၿပီး သတိေပးသလိုျဖစ္သြားမွာစိုးရိမ္မိတယ္။ကြၽန္မနဲ႔အရွင္မင္းသား နွစ္ေယာက္တည္းနဲ႔အဆင္ေျပပါတယ္။ေနာက္ၿပီး ကြၽန္မတို႔နွစ္ေယာက္က အၿမဲတမ္းတပူးတဲြတဲြျဖစ္ေနတတ္တာ အားလံုးလည္းသိၿပီးသားဆိုေတာ့ ကြၽန္မတို႔နွစ္ေယာက္ပဲသြားရင္ သံသယမရွိေတာ့ဘူးေလ"
     ေကဆီမီရာဟာ ေအဒီရာေၾကာင့္ ဝိလီယမ္အႀကံကို ျငင္းဆန္လိုက္တဲ့စကားေၾကာင့္ ၿပံဳးေပ်ာ္သြားၿပီး သူ႔ေဘးက အေရာင္အဝါေတြကလည္း ေႏြးေထြးသြားခဲ့တယ္။ဝီလီယမ္ကေတာ့ အလိုလိုက္ခံရတဲ့ ကေလးတေယာက္လို ဆူပုပ္သြားတယ္။သူက ေပ်ာ္႐ႊင္စရာရွာေဖြခ်င္ရုံေလးပါ။သူက သူတတ္နိုင္သေလာက္ သူ႔အရွင္တို႔အတြက္ နွိပ္စက္___အဲေလ ကူညီေပးခ်င္ရုံပါ။
      ဒါေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ သူ႔မွာ မင္းသားနဲ႔မင္းသားရဲ႕ညာလက္လက္ရုံးကို ပယ္လိုက္ရင္ သူ႔အစြမ္းအင္းအားကိုမွီတဲ့သူမရွိေတာ့ ပ်င္းၿပီး သူစမ္းသပ္ဖို႔တစံုတစ္ေယာက္ကို လိုခ်င္ေနခဲ့တာ။
      အိုးးးးဟိုေက်ာက္တံုးလိုငတံုးေကာင္ရွိေသးတာပဲ။ဒါေပမယ့္ သူနဲ႔ငါနဲ႔က အၿမဲသေရပဲက်ေနတာဆိုေတာ့ ေပ်ာ္ဖို႔မေကာင္းဘူး။
          "ဒါဆို ကြၽန္မတို႔သြားလိုက္ပါဦးမယ္ သခင္ေလး ဘလက္ဝုစ္"
     ေအဒီရာက အရုိအေသေပးေျပာလိုက္ၿပီး သူမလက္ကို ေကဆီမီရာ႕လက္ေမာင္းမွာ ခ်ိတ္လိုက္ကာ သြားဖို႔လုပ္လိုက္တယ္။
         "အိုးးးးသခင္မေလးေအဒီရာ"
     ဝီလီယမ္က ေခၚလိုက္တာေၾကာင့္ ေအဒီရာဟာ အေမးမ်က္ဝန္းတို႔နဲ႔ၾကည့္လိုက္တယ္။
         "အခုကစၿပီး ဝီလီယမ္လို႔ပဲ ေခၚပါလား"
      သူက အၿပံဳးတပြင့္နဲ႔အတူ မ်က္စိတဖက္မွိတ္ျပရင္းက ေျပာလာခဲ့တယ္။
      ေကဆီမီရာကေတာ့ ဒီေကာင္ရဲ႕မ်က္လံုးေတြကို ေဖာက္ထုတ္ပစ္ခ်င္စိတ္ မနည္းထိန္းထားရေလတယ္။
          "ဒါဆို အသင္လည္း ေအဒီရာလို႔ပဲေခၚနိုင္ပါတယ္ ဝီလီယမ္"
     ေအဒီရာဟာ ဝီလီယမ္ရဲ႕႐ႊတ္ေနာက္ေနာက္ေျပာဆိုလာမႈအေပၚမွာ ရယ္လိုက္ၿပီး သူမအၾကည့္ေတြကို လႈိ႕ဝွက္ဆန္းက်ယ္ကာ တည္ၾကည္ေလးနက္ၿပီး ဆဲြေဆာင္မႈရွိတဲ့အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႔ၾကည့္ၿပီး သူ႔ကို ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
     ေအဒီရာရဲ႕လွပၿပီး ဆန္းက်ယ္လြန္းတဲ့အၾကည့္ေတြေၾကာင့္ ဝီလီယမ္ဟာ ရွက္ေသြးျဖာသြားခဲ့တယ္။သူအခုေတာ့ သူ႔ရဲ႕မင္းသားဟာ မရူးသြပ္ရုံတမယ္ ေနတိုင္း သဝန္တိုေနရသလဲဆိုတာ နားလည္သြားၿပီ။
     ဘယ္ပုရိသကမွ ဒီလွပဆန္းက်ယ္ေတာက္ပလြန္းတဲ့ အၾကည့္ေတြထဲကေန လြတ္ေျမာက္နိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။
     သူ႔ရဲ႕နီရဲေနတဲ့မ်က္နွာကို ဖံုးကြယ္ဖို႔ရာအတြက္ သူ႔မ်က္နွာကို လဲႊလိုက္မိတဲ့အခါမွာေတာ့ ေအးစက္ၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္ေနတဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔ရင္ဆိုင္လိုက္ရတယ္။သူဟာ တံေတြးတခ်က္ၿမိဳခ်လိုက္မိၿပီး မ်က္နွာတို႔ကလည္း ျဖဴစုတ္လာကာ တိုက္ရုိက္ထိုမင္းသားရဲ႕မ်က္လံုးေတြကို တိုက္ရုိက္မၾကည့္မိေစဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္တယ္။
        ကြၽန္ေတာ္ မေခၚတာက ကြၽန္ေတာ္ကို ပိုၿပီးအသက္ရွည္ေစလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္ သခင္မေလးေအဒီရာ
     ...........
     ေကဆီမီရာဟာ ေအဒီရာကို သု႔ရုံးခန္းထဲေခၚသြားၿပီး ဆိုဖာေပၚမွာ ထိုင္ေစလိုက္တယ္။သူကေတာ့ သဘာဝတက်ပဲ သူ႔အပိုင္ေနရာတခုလို သူမေဘးနားမွာ ထိုင္လိုက္တယ္။
          "ေအဒီရာ ေက်းဇူးျပဳၿပီး တျခားသူေတြကို ၿပံဳးမျပပါနဲ႔လား"
     သူက ရုတ္တရက္ စိတ္ေကာက္ၿပီး အလိုမက်ဟန္နဲ႔ ေမးလာခဲ့တယ္။ဒါေပမယ့္  ဒီလိုပံုစံက သူ႔ေခ်ာေမာမႈကို ေလ်ာ့က်မသြားေစဘဲ အႏၲရယ္မ်ားတဲ့ နတ္ဆိုူးတေကာင္ပံုစံျဖစ္ေနခဲ့တယ္။
          "ဒါဆိုရင္ သူတို႔က ကြၽန္မကိုပိုမုန္းသြားမွာေပါ့။ကြၽန္မမွာ နဂိုကတည္းက ျပႆနာျဖစ္ေစနိုင္တဲ့ တည့္တံ့လြန္းတဲ့ မ်က္နွာက ရွိေနၿပီ။ဒါကို ရွင္က ၿပံဳးမျပေစခ်င္ဘူး။ဒါဆို သူတို႔က ကြၽန္မကို အိမ္ေရွ႕ၾကင္ယာေတာ္အေနနဲ႔ ဘယ္နွစ္သက္ပါေတာ့မလဲ"
      ေအဒီရာဟာ အလိုလိုက္ခံရတဲာကေလးလို တမ်ိဳး လႊမ္းမိုးနိုင္စြမ္းရွိတဲ့ ဘုရင္မတစ္ေယာက္လို  ခါးေထာက္ကာ ေကဆီမီရာကို တရစပ္ေျပာလိုက္တယ္။
      ေျပာတာ ၾကားဖူးသလိုဆို
      ေပ်ာ္႐ႊင္ေနတဲ့မိန္းမက   ေပ်ာ္႐ႊင္ရတဲ့ဘဝတဲ့
          "သူလာမယ္လို႔ ထင္လားဟင္"
       သူမက ရုတ္တရက္ စိုးရိမ္မႈေတြနဲ႔ ႏူးညံ့စြာ ေမးလာခဲ့တယ္။
      သူမအေနနဲ႔ ဒီလူဟာ သူမအေပၚခုလိုလုပ္ရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကို နားမလည္ေလဘူး။သူမအရင္ဘဝတုန္းက ဒီလူက ဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး။သူက အင္ပါယာအတြက္အေရးပါတဲ့သူတေယာက္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။
      ဒါဆို ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ
     သူမ ဒီအေၾကာင္းကို ေတြးေတာ ေနစဥ္မွာဘဲ တံခါးေခါက္သံက သူမအေတြးေတြကို ေနွာင့္ယွက္လိုက္တယ္။
          "ဝင္လာခဲ့ပါ"
           "အရွင္မင္းသား ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးကို ေခၚတယ္ဆိုလို႔ပါ"
     ထိုလူဟာ သင့္ေတာ္တဲ့ေနရာအေနအထားကေန သူတို႔နွစ္ေယာက္ကို ဒူတဖက္ေထာက္အရုိအေသေပးလိုက္တယ္။
            "အင္းးးငါမင္းကို ေမးစရာရွိေနတယ္"
      ထိုလူက ရႈပ္ေထြးစြာ ေမာ့ၾကည့္လာတယ္။
      သူ႔ကို မင္းသားက ေမးစရာရွိလို႔ ေခၚခိုင္းသျဖင့္ သူေရာက္လာခဲ့တာ။မင္းသား အခုေမးတဲ့အသံမွာလည္း အရင္ မေတာ္တဆျဖစ္တဲ့ေန႔ကလို လူသတ္ခ်င္စိတ္ေတြ ပါဝင္ေနျပန္တယ္။
             "ေမးလိုရာေမးပါ အရွင္မင္းသား။ဒီနိမ့္က်တဲ့အမႈထမ္းက အရွင္တို႔ စိတ္ေက်နပ္ေစမယ့္ အေျဖေပးနိုင္ဖို႔ အေကာင္းဆံုးႀကိဳးစားပါ့မယ္"
            "ဟုတ္ၿပီ။ငါ့လက္ေအာက္မွာ အမႈထမ္းေနေသာ အာလ္ေရအိုနာ၏ေမြးစားသား လီယြန္ေရအိုနာ ငါ့ကို အခုအေျဖတခုေပးပါ။အသင္ ဘာေၾကာင့္ ငါ့ကာကြယ္မႈအတြင္းက ေအဒီရာကို ေဆးခတ္ရသလဲ"
     **********
      Unicode