YAZLIK

3. BÖLÜM

  Gece endişeyle bana baktı. Başına neler gelecek biliyor tabi.

Bora:
“Sen ne zaman geldin Lara?”

“Şimdi gelirken ayağım takıldı. Özür dilerim, yenisini alırım.”

Bora:
“Gerek yok. Geç otur istersen, sakince konuşalım.”
  Öküz!
  Gece’ ye karşı gülümsedim.

“Ben Gece ile barışmaya geldim. Biraz fazla kızdım biliyorum ama şimdi sakinim. Hadi gel Gece eve gidelim.”
Gece Çınar’ın elini tuttu.

Gece:
“Evde mi döveceksin beni?”
Nasıl da tanıyor arkadaşını?

“Gece saçmalama. Hadi gel bak Kayla ile seni bekliyoruz. Hem film gecesi yaparız.”
  
  Bora ile göz göze geldiğimde yüzünde bir burukluk fark ettim. Yutkundu, gözlerini benden kaçırdı. Aklıma işte o zaman dank etti yine anılar.

2 sene önce

“Bora hadi film izleyeceğiz, mısırları bir türlü patlatamadın.”
   Salona elindeki mısırla geldi.
Bora:
“Geldim güzelim. Sen seçebildin mi filmi?”
Elimdeki kumandayı koltuğun üzerine koydum.
“Bulamadım, o yüzden seni bekledim.”
Bora elindeki mısır tabağını koyup yanıma oturdu.
Bora:
“Korku filmi izleyelim mi?”
Gözlerimi devirdim, “Korkup sarılayım diye mi?”
Bora:
“Ona gerek yok ki böyle de sarılırım.” Diyerek kollarını açtı. Hemen dibine sokuldum. Kokusunu içime çektim. O da saçlarımdan öptü. Yanımdaki kumandayı aldı.
Bora:
“O zaman korku filmi izliyoruz.”
“Ya hayır.” Diyerek kumandayı almak için uzandım. Elini havaya kaldırıp benden uzaklaştırdı.
  Ben almak için çaba sarf ederken kapı çaldı. İkimizde o yöne döndük. Üstünden kalkıp kapıya yöneldim. İçeriye bizimkiler girdi.
Emre:
“Oo, yenge. Bizsiz film gecesi he. Ayıp oluyor ama insan hiç çağırmaz mı?”
Bora sinirle konuştu, “Sizi çağırmak isteyen kim?”
Bende arkalarından salona döndüm.
Gece:
“Aa, ayıp oluyor enişte. Bak aranızı Kayla ile biz yapmıştık hatırlatırım.”

Bora sırıttı, “Baldız, ben alacağımı almışım. Gerisi beni takmaz.”
  Bora’nın yanına oturacakken Gece ile Kayla kolumdan çekiştirip yanına oturttular. Bora şaşkınlıkla yayıldığı yerden dikleşti.

Kayla:
“Bizde geri almasını biliriz ama enişte.” Diyerek meydan okudu. Ben ise sadece izliyordum.

   Bora kolumdan tutup kendine çekti ve bana sarıldı. Bende kollarımı ona doladım.

Bora:
“Şaka yaptım baldız, oluyor mu hiç böyle?”

Çınar:
“Amanda şunlara bakın. Süt dökmüş kediye döndün hemen Bora bey, hayırdır?”
  Hepimiz gülmeye başladık. Oturup güzel bir komedi filmi izledik. Yine güzel bir gece bitirmiştik.

  Bütün güzel gecelerden biri… Belki de bir daha asla olmayacak gecelerden…
Bunu hatırlarken Bora’ya takılı kalmıştı gözlerim. O da bana bakıyordu. Aynı anda gidiyorduk sanki eskilere. Adı eskiler olmuştu artık. Ne acı vericiydi…

   O sırada Gece konuşmaya başladı, “Hadi hep birlikte izleyelim.”

“Ne?” dedim şaşkın gözlerle.

Çınar:
“Çok iyi fikir uzun zamandır hiçbir şey izlemiyoruz.”
 
  Bana bakıyordu hala Bora. İzin bekliyordu benden. Ne kadar doğru, ne kadar yanlış tartamıyordum. Tam iki haftadır uzaktım ondan. Biz ayrılmıştık, bu doğru değildi. Hayır demekte ayıp olurdu. O sırada iç sesim konuştu işte, “Sanki gelmesini istemiyorsun da ayıp olur diyorsun.” Sen çok biliyorsun!