YAZLIK

27.BÖLÜM

  Bora’nın desteği ile ameliyata girdim. Birden o karanlık yer bana tanıdık gelmişti. Önümde kocaman bir deniz vardı. denizde sürüklenen şişmiş bir çuval. O ne çuvalı olabilirdi ki? O an aklıma geldi. bundan önce buraya geldiğimde bütün her şeyi toplamış atmıştım bu oydu. Gidiyordu iyice. Gitmesindi. Ben ailemi istiyordum. Korkuyordum herkesten ve her şeyden. Unutmak hiç güzel değildi artık. Hiç hoşuma gitmemişti. Koşarak denize girdim. Çuvalın peşine takıldım ve yüzmeye başladım ama bir türlü ulaşamıyordum.
   Denizin ortasında bir kolye bana doğru gelmekteydi işte o an yine bir anı canlandı aklımda. Bora’nın bana doğum günü hediyesi. O beni geçekten çok seviyormuş. Sonra biraz daha ilerleyince Çınar’ın bana hediye ettiği siyah şapka. Onda çok beğendiğim için başıma takmış ve, “Al bakalım abisinin güzeli.” Demişti. Çınar, sanki benim kanımdan gibiydi. Sonra ilkokul, ortaokul, o cadı hocalar, ilk reglim, annem ve lise. Tam o anda hepsi o kadar yoğun gelmişti ki üst üste. Diğerlerinden kaçmaya başladım bu sefer. Çuvaldan çıkanlar peşime takılmıştı dalga ile.
      Kumsala indiğimde hepsi üzerime geliyordu ve tam o sırada deniz kayboldu. Karanlık yavaş yavaş gitti ve gözlerim açılmaya başladı.

    Gözlerimi açtığımda karşımda Bora vardı ve saçlarımı okşuyordu. Onu görmem ile birlikte, “Bora.” Dedim kısık çıkan sesim ile.

Bora:
“Buradayım.”

“Hiç gitmedin değil mi?”

Bora ilk tereddütte kaldı, “Gitmedim, gitmedim güzelim.”

Sonra yavaşça yerimden doğruldum.

Bora:
“Nasıl hissediyorsun?”

“Ağrım yok, iyiyim. Bora bir şey oldu, anlatmam lazım.”

Çınar:
“Hadi abisinin güzeli beni hatırladın değil mi artık? Harap oldum burada ya.”

“Hatırladım abilerin güzeli. Siyah hediye ettiğin şapkayı, derste attığın kağıtları, sınavda yalvarmalarını hatırladım.”

   Alnıma bir öpücük kondurdu. Bora’nın biraz suratı düştü.

Bora:
“Peki, beni nasıl hatırladın?”

“Seni hayatımda koca bir yer kaplıyormuşsun meğer. Bana hediye ettiğin kolye, lunapark, çıkma teklifin, markette eğlendiğimiz, çikolatalı makarna yatışması yaptığımız günler ama onun dışında bir şey yok. hala her şey eksik. Çınar’ı seni ve annemi hatırladım. Birde babamı…”
  Küçük yutkundum.

Kızlardan biri yanıma geldi, “Yani biz hala yokuz.”

“Üzgünüm. Hepsi ile boğuşamadım.”

Bora:
“Nasıl yani?”

“Bundan önce, ilk gözlerimi açmadan önce aklımda kesit kesit şeyler var. Bir kere gözümü açtığımda karşımda bu kızı gördüm, sonra bir hemşire. Sonra bir karanlık. O karanlıkta her şeyi toplamış bir çuvala denize atıyordum ağlayarak. Bu kolyeyi, şapkayı falan vs. sonra bir anda neden ağladığımı sorguluyordum? Sonra hiçbir şey yoktu aklımda. Denizin dalgaları çuvalı alıp götürüyordu. Bu ameliyatta da yine ilk önce bir karanlık sonra yine deni kenarı. Çuval benden uzaklaşıyordu ve ben unutmayı çok dilediğimi hatırladım. Unutmayı sevmedim, sizler benim için başka bir şey ifade ediyormuşsunuz meğer. Sonra çuvala doğru yüzmeye başladım. Derken çuval açıldı ve her şey üzerime gelmeye başladı. Sonrada gözlerimi açtım zaten.”

“Oğlum oha. Bu ne lan? Bu nasıl hatırlamak? Seni aklında deniz mi var? Tövbe estağfurullah.” Dedi diğer erkek. Sanırım adı Emre idi? Öyle miydi?

   Bora bana hızlıca sarıldı. Bende kollarımı ona bağladım.

Bora:
“Bundan sonra hatırlayacakların hiç hoş değil Lara’m. Kalbini paramparça yaptığım, senin de beni üzdüğün şeylerle dolu. En güzellerini hatırlamışsın. Benimde en sevdiklerimi. Sana şimdiden her şey için özür dilerim güzelim ama söz veriyorum, hepsini düzelteceğim. Tek dileğim bana şimdi güvendiğin gibi güvenmen.”

“Sana gözüm kapalı güveniyorum Bora. Sen benim geçmişim ve geleceğimsin.”
  Ellerini yanaklarıma koydu. Alnını alnıma yasladı. O sırada herkes odadan çıkmıştı. Bora alnımdan öptü. Sonra da gözlerimin içine baktı. Bora’nın boynuna ellerimi doladım ve kendime çektim. İşte tam o anda birbiri ile buluşmuştu dudaklarımız. Aslında bir günde bu kadar çok şeyi hatırlamama büyük bir başarı. Başımda bundan dolayı büyük bir ağrı vardı ama nedense. Bora beni öpünce o bile geçmişti.
    Dudaklarıma iyice kapaklanan Bora ile ellerimi ona  iyice sardım. Bu hissi özlemiştim. İşte tam o anda aklımda çok ağır bir sızı yayıldı. Aklıma yanımda bir oğlanla olduğum gece kulübünde Bora’nın başka bir kızla öpüşmesini hatırladım. İşte her şeyin büyüsü o an kaçmıştı.
*****

   Bora yok öyle beleşten öpücük falan. Karşılıksız kalmayacak. Sen daha çekeceksin oğlum! Jfjfjf

Selamlar herkese.
Nasılsınız?
Bölüm nasıldı?
Kitap hakkında ne düşünüyorsunuz?