YAZLIK

37. BÖLÜM

Annem sinirle eline bıçağı aldı, “Çık git buradan. O sözü yıllar önce tutacaktın. Çık Berk!”

“Anne ne yapıyorsun?”

Annem:
“Kızlar Lara’yı alın ve içeri girin.”

Berk:
“La-Lara mı?”
  Adamın bakışları beni bulunca gözleri çok tanıdık geldi. yeşil gözler… Olabilir miydi ki? Altı yaşında beni bırakıp giden zeytin gözlü babam olabilir miydi?

Annem:
“Çık buradan!” diyerek adama saldırdı ve sandalyeyi alıp adama attı. küçük çaplı bir çığlık attım. Kayla ve Gece annemi tuttu.

Atlas:
“Sedef abla ne yapıyorsun?”

Berk, Berk. Babamın ismiydi bu! Benim babam… yıllar sonra?

Berk:
“Lütfen sizi bulmuşken Sedef, izin ver.”

“Sizi bulmuşken mi? Bir dakika. Lütfen herkes sakin olabilir mi? En başta da anne sen. Oturup konuşalım. Artık her şeyi anlatın.”

Annem:
“Evet Lara! Yıllardır merak ettiğin baban! Seni ondan her seferinde uzaklaştırdığım baban! Ben bu adam ile aynı ortamda solumam, siz hasret giderin!” diyerek bahçeden çıktı. Arkasından koşturduğum sırada Berk bey, yani babam, kolumdan tuttu.

Babam:
“inatçılık konusunda hep annene çekmişsindir. Boşuna koşma bence, Lara’m.”

   Yıllar sonra aynı gözlerden, aynı adamdan, aynı kelimeyi duymak çok garip hissettirmişti. Ben bunları düşünürken babamın gözleri dolmuştu.

Babam:
“Sarılabilir miyim?” Nazikçe sorduğu soru ile kalakalmıştım. Başımı yavaşça evet diye salladım ve hiç beklemeden, sanki bu anı gözlüyormuş gibi sımsıkı sarıldı. İçime giren sıcaklık ile bende ellerimi sırtına koydum. Sonradan babamın ağlamaya başladığını gördüm. Bu sefer kalbim sızlamıştı. Babamın ağlaması ile benimde gözlerim dolmuştu. İkimizde tek kelime etmeden sarıldığımızda her şeyden önce bu yaşıma kadar ettiğim bütün doğum günü dileklerime değmişti. Tüm doğum günü dileklerim gerçekleşmişti.
***

Sedef’den

  Lara peşimden seslenmişti ama ben arkama bile bakmadan çıkıp gitmiştim. Çünkü hiçbir şekilde beceremiyordum onun için ağlamadan durmayı. Sevmediğini yüzüme vurduğu günden beri onun için hala atan kalbim, onun için ağlıyordu.

12 sene önce

  Lara’yı uyutup aşağı indiğim sırada koltukta oturmuş Berk’i gördüm. Çok ciddi duruyordu. Beni fark etmemişti bile. Arkadan gelip gözlerini kapattığımda yerinden sıçradı. Hafif kıkırdadım, “Hmm, acaba ben kimim Berk bey?” dediğimde hiçbir şekilde sessizliğini bozmadı. Cevap vermedi, gülmedi, dalga geçmedi. Genelde yaptığı hiçbir şeyi yapmadı.

  Ellerimi çekip karşısına geçtim. Ellerimi belime koydum.
“Ooo, bugün ciddiyiz beyefendi. Hayırdır?” bana dönüp baktığında daha sabah bana aşkla bakan adam şimdi yabancı gözlerle bana bakıyordu.
  Önüne çöküp ellerimi dizine koydum, “Berk neyin var?” dedim endişe ile. Bu halleri çok garipti.

Berk:
“Sedef… Sana bir şey söylemem gerek.”
  Ellerim tutup bana baktı.

“Söyle sevgilim, bir şey mi oldu?”

Berk:
“Boşanmamız gerek.”
  Duyduğum şey ile kulaklarıma inanamadım. Donup kaldım öylece.

“N-ne? Boşanmak mı? Da-dalga mı geçiyorsun Berk?”

Berk:
“Hayır Sedef. Ayrılmamız gerek, çünkü ben çok büyük bir hata yaptım.”

“Ne hatası Berk?Ne-yin hatası? Neyden bahsediyorsun sen?”

Berk:
“Sedef… ben seni aldattım.”

  Duyduğum şey ile Berk’ten ellerimi çektim. Hızla doğruldum ve her şeyin bir kabus olması için dua ettim. Berk’te benim gibi ayaklandı.

Berk:
“Seni asla aldatmak istemedim. Ama şimdi, başka bir kadından… oğlum olacak ve ben… Cidden özür dilerim Sedef-

  Daha fazla konuşmasına izin vermeden dolan gözlerim ile Berk’e bir tokat yapıştırdım.

“Hata mı? Özür mü? Bunun özrü hatası mı olur Berk?! Hani seviyordun sen beni? Hani üzmezdin? Ne oldu? Ne yaptım ben sana? Nasıl bu kadar iğrenç bir insan oldun? Benim sevdiğim adama ne oldu?”

Berk:
“Senle iki ay önceki kavgamızda oldu her şey.”

“Sus yeter! Sakın konuşma! Severek evlendim ben seninle! Nasıl sevdiğin kadına bunu yaparsın?”

Berk:
“Sedef…”

“Bundan sonra Sedef yok senin için, Lara yok! iki ay önceki kavgamızda demiştin ya hani altı senemize yazık diye. Evet, çok haklısın! Altı senemize yazık! En çokta yukarıda ‘babam gelmeden uyumam’ diyen kızıma yazık! Böyle rezil, şerefsiz bir babası olduğu için! Boşanalım Berk! Bir daha bizi görmemen şartı ile boşanalım!”

  Berk dediğim şey ile donup kalmıştı. Tekrardan merdivenlerden yukarı çıktım. Berk anın şokunu atlatıp yukarı çıktığı sırada odayı arkamdan kapatıp kitledim. Lara bizim yatağımızda uyuyordu. Uyanmaması için ağzımı kapatarak ağlamaya başladım. Kapıyı kafama yaslamış ardı arkası kesilmeden ağlıyordum.

O günden sonra Lara’nın tek desteği ben oldum. Berk’ten uzaklaştırabildiğim kadar uzaklaştırdım. Onu  böyle adamlardan korumak istedim hep. Şimdi karşıma tekrar gelmesi ile kalbim tekrardan sızlamıştı. Onca sene sonra, tekrar…
  İşin garip yani kalbimin hala onu salak gibi sevmesiydi.
*****
  Sedef'in yarasını öğrendik. Berk Lara'nın babasıymış. Sedef çok güçlü bir kadın gerçekten.
Sizce bu olay Lara'yı nasıl etkileyecek?

Bölüm gidişatı nasıl?

Bende olaysız hikaye olmaz. Daha mutlu günlere çoook var.