YAZLIK

31. BÖLÜM

  Bora’ya hatırlayıp hatırlamadığımı söylemekte çekiniyordum. Bunu şimdilik saklamalıyım diye düşündüm.

Bora:
“Sevgilim, iyi misin?”
  Elimi tutması bir yandan canımı yakıyor, içimi kemiriyordu. O beni gerçekten seviyor muydu?

“İ-iyiyim.”

Emre:
“Ne hatırladın? Bizleri hatırladın mı? Beni mesela.”

“Ha-hayır. Hiçbir şey hatırlamadım.”

Gece:
“Ama hiç öyle durmuyorsun Lara.”

“Yok bir şey, cidden. Hadi artık gidelim.” Diyerek kalktım ve yavaş adımlarla arabaya doğru yürüdüm. Arkamdan Bora gelip kapımı açtım. Ön koltuğa oturup oturmamak konusunda bile gidip geliyordum. Daha fazla yerimde durmadan arabaya bindim. Kapıyı kapatıp arabanın önünden dolaştı ve yanıma geldi Bora. Arabayı çalıştırırken dönüp bana baktı ama ben aklımdaki deli sorular ile dümdüz yola bakıyordum. Kaşlarımın çatık olduğunun bile farkında değildim.
   Bora arabayı sürmeye başladığında ikimizden de tık çıkmıyordu. Moralim bozulmuştu. ben Bora ile eskileri hatırlamıştım. Ya şimdi? Biz Bora ile ayrıldıysak neden bana böyle davranıyordu? Bu kadar iyi ve aşık davranamazdı. Bu çok saçmaydı. Biz ayrıldıysak ayrılma sebebimiz neydi peki? Ya da ben ilk gözlerimi açmadan öne her şeyi unutmamı sağlayan olay neydi?

Bora:
“Güzelim.” Diye seslendiğinde kendime geldim.

“Hı?”

Bora:
“İyi misin? Eğer değilsen hastaneye gidebiliriz.”

“İyi değilim Bora. Hastaneye gidelim.”
   Dediğim şey ile Bora dönüp bana baktı. Hastaneye gitmeliydim çünkü doktora danışmam gereken şeyler vardı.
Bora:
“Neyin var perim? Bir şey hatırlamadığına emin misin?”

“Hayır, hayır. Doktora birkaç soru soracağım şu ameliyat ile ilgili. Birde ne zaman tam olarak hatırlayacağımı öğrenmek istiyorum. Aklımı bulandıran ve beni rahatsız eden şeyler var.”

Bora:
“Peki, gidelim o zaman.” Diyerek arabayı hastaneye sürmeye başladı. Ben ise başımı koltuğa dayayıp düşünmeye başladım. Allah’ım delirecektim. Bora’nın beni zorla sevmesi gibi bir düşünce içimi paramparça ediyordu.

   Hastaneye geldiğimizde bana bakan doktorun odasına girdik. Bora’nın ilk girmesini istemedim ama ısrar edince bir şey diyemedim.

Doktor:
“Evet. Neyiniz vardı Lara hanım?”

“Doktor bey, ben sık sık bir şeyler hatırlamaya başladım. Bunlar bazen art arda geldiği için kendini kaybedecek gibi oluyorum. Başım çatlıyor ve ağrıların ardı arkası kesilmiyor. Şu bir hafta içerisinde bile çok şey hatırladım. Kafam hala çok bulanık ve… arkadaşlarımın anlatmadığı şeyler de var.”

Doktor:
“Sizi üzen olayları öğrendiğinizde ya da bu hafıza kaybını yaşadığınız olayı öğrenmeniz büyük bir risk taşıyor Lara kızım. Arkadaşların ile bu konuyu konuşmuştuk. Öğrendiğiniz şeyler bir anlık gerçekleşeceği için bu size büyük bir zarar verebilir. Kalbinizden daha yeni ameliyat oldunuz ve bu yaranıza büyük bir hasar bırakmakla kalmaz tekrar açılmasına bile sebep olabilir. Kendinizin de hatırlamanız tabi ki de yine riskli. İlaçlarınızı içtiğinizde etki ediyor mu?”

“Hayır. Bu sabah bir şeyler hatırladım ama ilacı içtikten sonra ağrılar daha da şiddetlendi.”

Doktor:
“Peki bu ağrıların ardından yine bir şey hatırladınız mı?”

   Bora dikkatlice beni dinliyordu. Söylemek ve söylememek arasında gidip gelirken söylememeyi tercih ettim.

“Hayır.”

Doktor kıllanmış olacak ki bir daha sordu, “Emin misiniz?”

“Evet.”

  O sırada Bora’nın telefonu çaldı ve dışarı çıkmak zorunda kaldı.

“Doktor bey. Bora’nın duymasını ve endişelenmesini istemiyordum ama evet, gördüm.” Diyerek aniden itiraf ettim. Aklımı kemiren sorulardan kurtulmak istiyordum.

“Ben ve Bora deniz kenarında kavga ediyorduk. Bana ayrılmaktan, Ahenk’ten falan bahsediyordu ve bağırıyordu ama her şey yarımdı yani onun daha devamı vardı ama ben görmedim.”

Doktor:
“Anlıyorum. Sanırım yavaş yavaş şu bir ayı hatırlamaya başlıyorsunuz. Aniden hepsini hatırlamanız size zarar verebilir. Elinizden geldiğince bunları düşünmemeye çalışın ve ilaçlarınızı için.”

  İşte tam o sırada içeri Bora girdi.

“Teşekkürler doktor bey. Tavsiyelerinize uyacağım.”

Bora:
“Ne oldu ben gittikten sonra?”

  Bora ile koridorda yürüyorduk.

“Bir şey olmadı. İlaçlarımı içip geçmişi hatırlama çabalarını biraz gevşetmem gerektiğini söyledi. Hepsini bir anda hatırlamam bana zarar verebilirmiş.”

  Bora ilk birkaç saniye bakıştıktan sonra bana hızla kollarını sardı ve iyice kendisine çekti. Ellerimi ona bağlayıp bende sarıldığımda içimde bir burukluk vardı.

*****