14. BÖLÜM

1.4K 36 0
                                    

 
   Gözümü kamaştıran beyaz bir ışıkla açtım gözlerimi. Allah’ım öldüm mü yoksa? Ben daha Bora ile evlenip üç çocuk yapıp, bir köpek alıp, bahçeli evimizde hayat sürmeyi planlıyordum.
   Aa, yok ölmemişim. Bizimkiler var. Elimi tutan… Yaa. Bora bu. Elimi tutmuş ve uyuyakalmış. Tekrardan etrafa göz gezdirdiğimde koltukta Gece ve Çınar’ın uyuduğunu, diğer tarafta da Emre’nin bacağında Kayla’nın yattığını gördüm. Saat kaçtı ki? Ne zamandan beri buradaydım? Gözlerimi tavana dikip yutkundum. Kalbim artık ağrımıyordu. Bora’nın acıttığı yerler hariç…
    İçeri doktor ve annem girdiğinde Bora başını kaldırdı. İlk bana baktı. Endişe ile elini yanağıma götürdü.

Bora:
“Lara, güzelim. İyi misin?”
   Çok korkmuş görünüyordu. Cevap vermeden anneme dönüp baktım. Ona kızgındım, çok kızgındım. Bugüne kadar söylediği her söze kızgındım. Haklı yanları vardı ama bana bu kadar yüklenmesi gerekmiyordu.

   Annemin gözlerini okudum. Merak etme der gibi bakıyor ve gülümsüyordu. O sırada doktor bey konuştu.

Doktor:
“Lara hanım. Ameliyatı öne almamız gerekiyor ama bundan önce size sormam gereken birkaç soru var.”

“Buyurun.” Sesim kısık çıkmıştı.

Doktor:
“İlaçlarınızı bayılmadan önce ne zaman içtiniz?”

“Sabah kahvaltısı sonrasında bir ilacım vardı. onu içtim. Denize gittiğimde ilaç saatimin geldiğini fark etmedim.”

Doktor:
“En önemlisi olanı içmediniz yani?”

   Başımı evet anlamında salladım.

Bizimkilerde uyanmış, pür dikkat dediklerimi dinliyorlardı.

Doktor:
“Peki, her gün düzenli olarak içiyor muydunuz?”

“Ağrı hissettiğim zamanlar içmeye özen gösteriyordum ama saati saatine içtiğim söylenemez.”

Doktor:
“Anladım. Peki, bayılma sebebiniz neydi? Yani ani bir şekilde mi oldu?”

“Hayır. Ben o sırada çok stresli ve üzgündüm. Bora ile… kavga ediyordum. Daha sonra göğsüme hiç olmadığı kadar büyük bir ağrı bastırdı. Nefes alamadım ve gözlerim karardı.”

Doktor:
“Hastalığınızın ilerlemesi için davetiye çıkarmışsınız. Sizi muayene ettim, birkaç test sonucunu beklemeliyiz. Sonrasında ise ameliyatı biraz öne çekmemiz gerek.”

   Annem ile doktor çıktığında Bora ile göz göze geldim.  Çok üzgün gözüküyordu. Yüzü solmuştu, korkmuştu, endişeliydi…

Çınar:
“Lara, daha iyi misin?”

“İyiyim.”

Emre:
“Neden bize söylemedin?”

“Üzülmenizi istemedim.”

Kayla:
“Bize de ilk anlatmamıştı. Bora ile ayrıldıktan sonra onu görmek için gittiğimizde yine böyle baygın bulmuştuk onu ve o zaman öğrenmiştik hastalığını.” Dediği şey ile hızla ona dönüp baktım. Bunu söylemesine gerek yoktu.

  Bora Çınar’a dönüp bakınca Çınar elini Gece’nin omzuna koydu. Dışarı çıkmak için Emre’ye kaş göz yaptı.  Hepsi odadan çıkınca Bora ile baş başa kaldık.
  İlk sessiz kaldık ve bu sessizliği bozan Bora oldu.

Bora:
“Daha iyi misin?”
  Bu dediği komiğime gitmişti dolan gözlerim ile acı dolu bir gülüş takındım.

“Olacağım.”

Bora:
“Neden bana söylemedin?”

“Son zamanlarda beni dinlemiyordun Bora. Aklın çok başka yerlerdeydi. Doğru düzgün konuşamıyorduk. Ben sınavlardan, sende yeni üniversitenle ilgileniyordun. Hastalığımı öğrendiğimde üzülmeni istemedim ve anlatmadım.”

Bora elimi iki eli ile tuttu. İyice yaklaştı.

Bora:
“Özür dilerim, çok özür dilerim. Senden her şey için, dinlemediğim için ve diğer her şey için çok özür dilerim.”

“Bu özürler hiçbir şeyi düzeltmiyor Bora. Benim kalbim senin kırıkların ile doldu. Çok batıyor, canım yanıyor. Biliyorum, bende senin kalbini çok kırdım. Seni çok üzdüm ama senin üzüldüğün zamanlarda bende seni gibiydim. Ağlamadığım tek bir gece yoktu. Senden ayrılmam koca bir işkenceydi.”

Bora kaşlarını çattı, “Annem sana ne dedi?”

“Boş ver Bora. Umurumda değil. Annen ile aran açılsın istemiyorum.”

Bora:
“Benim yüzümden her şey. Nasıl affettireceğim kendime? Nasıl eskisi gibi olacağız?”

“Olamayacağız.” Dedim gönlümden kopan bir parça ile. İstemsizce elimi elinden çektim. Gözleri ilk geri çektiğim elime baktı, sonra bana. Gözlerinde bir kırgınlık belirdi. Kaşları hafif seyreldi. Hiçbir şey diyemedi.

Bora:
“Sen iyi ol meleğim.” Diyebildi titreyen sesi ile. Sonra başını öne eğdi ve kapıdan hızla çıkıp gitti. Gözlerimi kapattığım anda  yanaklarımdan süzüldü gözyaşları.

*****
   Amaaa Bora çok üzüldüü. Sizce bundan sonra olaylar nasıl gelişecek? Lara'nın hastalığı nasıl ilerleyecek? Bölüm nasıldı? Sonra görüşürükk.

YAZLIKWo Geschichten leben. Entdecke jetzt