Mistakes From The Past

Chapter 17

"Okay ka lang ba, kanina ka pa tahimik?" puna ko sa pananahimik nito.

"Huwag mo akong alalahanin." napasimangot ako habang pinagmamasdan itong tahimik na ipinagpapatuloy ang pagkain.

"Hindi mo naman ako masisisi kaninang umaga ka pa tahimik." muli akong sumubo sa kinakain ko.

Nagbuntong hininga ito at narinig ko ang pagkalansing ng utensils na mukhang ibinaba nito. "nag-aalala lang ako kay Amanda ito yung unang beses na nagtalo kami ng ganito kalala." mababanaag ang labis na pag-aalala sa tinig nito.

"Kung gusto mo hanapin natin siya." suhestiyon ko napahinto ito at napatanga sa'kin na para bang tinubuan ako ng isang ulo pero kalaunan ay napangiti ito ng matamis.

"I will look for her. Pero hindi kita pwedeng isama pasensya ka na." nakaramdam ako ng lungkot ng marinig ko ang sinabi nito pero wala akong magawa kun'di ang tumango nalang.

Tumayo ako sa hapagkainan at binitbit ko na din ang pinagkainan ko sa sink bago tumalikod para pumunta sa kwarto ko.

"Ramona!" hindi ko pinansin ang pagtawag ni Roberto sa pangalan ko. Ipinagpatuloy ko ang paglalakad ko hanggang sa makapasok ako sa kwarto. Kaagad akong humiga sa kama at pinakiramdaman ang sarili.

"Anong nangyayari sa akin?" tanong ko sa sarili habang kinukwestiyon ang nararamdaman.

Napahinga ako ng malalim at pansamantala kong ipinikit ang mga mata ko para pakalmahin ang damdamin kong nagwawala.

"I'm sorry baby." bulong ni Roberto malapit sa punong tainga ko ramdam ko ang mahigpit nitong yakap sa katawan ko na para bang mawawala ako pag hindi niya ako hinawakan.

"Bakit ka nagso-sorry?" tanong ko habang nakapikit at pinapakiramdaman ang mainit nitong katawan. Pero kaagad napamulat ang mata ko ng gamapang ang kamay nito sa tiyan ko. Unti-unting nagtayuan ang balahibo ko sa katawan habang sinusundan ng mata ko ang paghimas na ginagawa ni Roberto sa sinapupunan ko.

"Ako dapat ang mag-sorry sa inyo dahil nag-aaway kayo ngayon ni Mam Amanda ng dahil sa akin. Siguro kung hindi ako dumating ay maayos kayong dalawa. Dapat siguro magpaalam na ako at maghanap nalang ng ibang trabaho."

Ngiting tagumpay ang sumilay sa labi ko ng yakapin ako ni Roberto ng mahigpit habang may ibinubulong. "Hindi mo ako iiwan Ramona mahal na mahal kita. Ikaw lang ang mamahalin ko at wala ng iba."

"Hulog na hulog ka na Roberto sisiguraduhin ko na lulugmok ka kasabay ng asawa mo." ani ng kabilang bahagi ng isip ko at saka ko ito niyakap ng mahigpit habang unti-unting tumatalim ang tingin ko sa ceiling.

"Baby..." nang-aakit na bulong nito kasabay ng pagdampi ng dila at labi nito sa pisngi ko, leeg at punong tainga.

"Ahm..." daing ko dahil sa kuryenteng nararamdaman ko sa katawan ko na nagmumula sa kaibuturan ng pagkababae ko.

"S-Sir." daing ko ng maramdaman ko ang daliri nitong humahagod sa bukana ng pagkababae ko.

"Roberto ang itawag mo sa akin Ramona." he teased me by licking my collarbone making me arched my back because of the tingling sensation.

"But I prefer you calling me sir when I am inside you." tuluyan ng napabuka ng malaki ang magkabilang hita ko ng pumasok ang daliri nito sa kaloob-looban ko.

"Oh God! Roberto!" Napahawak ako ng mahigpit sa balikat ni Roberto ng bumilis ang pagdaliri nito sa pagkababae ko.

"R-Roberto si Mam Amanda hanapin mo na." Ani ko but he just grunted in annoyance bago tumayo pero bago tuluyang umalis ay nagawa pa rin nitong panginigin ang katawan ko dahil sa sumabog na orgasmo.