Chapter 32

14 0 0
                                    

"Would you mind telling me kung ano yung pinag-uusapan niyo ni Lastimosa?" Isa ito sa pinagtataka ko kanina pa lang ngayon lang ako nakahanap ng tyempo na magtanong.

"I told him to come here because I wanted to process my divorce paper." Napaupo ako dahil sa sinagot nito sa'kin pero kaagad din akong napabalik sa paghiga ng hilahin ako ni Roberto.

"Baby don't just get up, you're naked and I don't know how to control myself." Ani nito habang binabalot ng comforter ang katawan ko.

"Haha sorry." Nagpeace sign ako dito.

Katahimikan.....

"So how did it go?" Binasag ko ang katahimikan sa pamamagitan ng pagtatanong.

"Everything went well according to Christian. But there's a possibility na magbayad ako ng millions if ever na mag-demand si Amanda." Sagot nito habang pinaglalaruan ang dulo ng buhok ko.

"Millions? Isn't that too much?" I raised my head and asked him worriedly.

"That's how it goes wala pa dun yung possibility na hatiin ang properties namin." Thinking about it now parang hindi na katangap-tangap.

"Wala ba tayong options other that splitting properties and such?" I don't mind sharing my company and properties to him but it's his money we're talking about dugot'-pawis ang ipinuhunan niya para lang mapundar ang mga yon.

"There's no other options other than stay married to her. The thing that I don't want to continue anymore." He said at hinawakan ang ulo ko para muling ihiga sa dibdib nito.

As my ears touch his chest I can hear his hearbeat para itong musika sa pandinig ko dahil sa bilis at lakas. Napapangiti ako habang nakikinig sa tibok ng puso nito.

"Why are you smiling baby?" He ask habang tinititigan ako.

"I can hear your heartbeat." It's a dumb thing to say.

"What does my heartbeat say?" He ask I kinda expected na sasabihin niya yung 'duh malamang buhay pa ako' but knowing Roberto he's going to make sure na kikiligin ako sa sasabihin niya.

"Sabi ay Christelle... Christelle... Christelle... Hahaha" I am laughing my ass out. I can't imagine na magagawa kong sabihin iyon.

"Hahaha ang corny mo baby." Ani ni Roberto pero grabe ang pagtawa.

"Me? Corny? No way!" I exclaimed.

"Yes way!" Giit nito.

"Nooo!" giit ko pabalik.

"Yessss!" Ganting giit nito at nagsimulang kilitiin ako. "Ahhh!" Sigaw ko at pilit na umiiwas sa pangingiliti nito.

"S-Stopp!" Pinigilan ko ang kamay nito dahil hindi na ako makahinga ng maayos.

"Date tayo?" Ani nito ng tumigil sa pagkiliti sa'kin.

"Sure! We haven't been in a proper date before." Mukha namang napaisip ito sa sinabi ko.

"Yeah we haven't been. All we did before is go to school and go home." He said. I look at him and he has this longing look in his face it feels like he's remembering our good old days.

"Jollibee?" I ask and he laugh. "Hahaha definitely Jollibee."

"Aren't we too old for Jollibee?" Kumunot ang noo nito at napailing dahil sa itinanong ko.

After an hour....

"Two order of Chicken spaghetti with rice, two sundaes and two cheese burger, is there anything you wanted to add baby?" I tried to look at Roberto and he's busy looking at me in disbelief.

"What?" I eyed him.

"Nothing bakit ko ba nakalimutan na mayroon kang alagang halimaw sa tiyan mo." He muttered in amusement.

"Haha stop it, it's embarrassing." 

"Ang sweet niyo naman po." Sabay kaming napatingin sa crew na nasa cashier.

Ngumiti ako dito at nagpasalamat. "Thank you."

"Baby I want mango pie." Yumakap si Roberto sa'kin at saka bumulong.

"We want two order of mango pie and two large coke fries." Habang nagsasalita ako ay nagpa-punch naman yung kahera.

"Yun lang po ba mam?" Tanong nito without looking at us.

"Yes, thank you."

"Tawagin nalang po namin yung number niyo pag ready na yung order."

Pagkatapos namin mag-order ay nagpunta kami sa pinakamalapit na mesa at nagtitigan lang.

"San mo gustong pumunta after this?" Pagkuwa'y tanong ni Roberto.

Napaisip naman ako kung saan pwedeng pumunta. "How about we go out of town, like baler?" I suggested.

"That's a good idea. And also we need to go back to manila to manage our business." Bigla kong naalala yung company ko dahil sa sinabi ni Roberto.

"May hindi pa ako nasasabi sa'yo." Panimula ko na kinakabahan dahil hindi ko alam kung ano ang mararamdaman niya kapag nalaman ang tungkol sa company ko.

"That you are the owner of CRDL?" Nanlaki ang mga mata ko sa narinig.

"How do you know that?" I wanted to know the truth and the only way to find out is if I ask him.

"Ever since you showed up to my company inalam ko na lahat dun ko din nalaman na ikaw yung owner ng CRDL." Pagtatapos nito.

"I'm sorry." Paghingi ko ng tawad.

"Para saan?" Humawak ito sa kamay ko at bahagya nitong piniga iyon.

"For lying about my personality and about everything."

"Ako dapat yung mag-sorry para sa lahat ng pinagdaanan mo na wala ako." Natigil ang pag-dadrama namin ng may tray na binaba sa mesa namin. Sabay kaming napatingin at duon ay nakita namin yung isang crew na nakangiti sa'min.

Nagpasalamat lang kami at nagsimula ng kumain.

After an hour...

"Baler?" Roberto asked

"Baler!" Sagot ko

And off we go....

Mistakes From The Past Место, где живут истории. Откройте их для себя