Mistakes From The Past

Chapter 21

"Saan ka nagpunta at bakit ngayon ka lang?" Bungad na tanong sa akin ni Roberto ng makapasok ako sa loob ng bahay. Nakasimangot ito at halatang hindi masaya.

I rolled my eyes before answering him. "Namalengke lang sir wala na po kasi tayong stock ng groceries."

"Bakit ngayon ka lang, I checked the CCTV and it says you leave early in the morning?" he asked looking at me intently.

Instead of answering him I just knitted my forehead and decided to walk passed him.

"Hindi pa tayo tapos!" mukhang hindi nito nagustuhan ang ginawa kong pag-ignora dito kaya naman ng saktong natapat ako sa pwesto nito ay pinigilan ako nito gamit ang mahigpit na pagkapit sa aking braso.

"Aw!" daing ko at saka winagwag ang pagkakakapit nito sa braso ko.

"San ka pupunta sa tingin mo?" Galit nitong tanong at mas hinigpitan ang pagkakawahak sa akin na parang gusto na nitong baliin ang kamay ko.

"Sa kusina aayusin yung mga pinamili ko. Pwede ba bitawan mo yung kamay ko at nasasaktan ako!" Singhal ko dito pero imbes na maawa ito sa akin ay tumalim ang tingin nito at walang pasabi na hinila ako nito papunta sa sofa and the next thing I knew my top and pants was off and he is thrusting inside me brutally.

I felt violated and humiliated dahil sa ginagawa niya.  The pain I am feeling right now is excruciating and overwhelming that I might lose my consciousness anytime.

 Magkakasunod na tumulo ang luha ko at mahigpit akong kumapit sa balikat nito. I felt myself bleeding out dahil sa ginagawa niya.

"Sino yung sumundo sayo kaninang madaling araw?" Galit na tanong nito habang mabilis at malakas na gumagalaw sa ibabaw ko.

I snipped but I remain silent because I don't want him to know I am hurting I don't want him to witness how weak I am pero in the end hindi ko pa din napigilan ang mapahikbi dahil sa sakit.

Pagkarinig sa hikbi ko ay napahinto ito at tumingin sa akin na punong-puno ng pagsisisi.

"R-Ramona." Tawag nito sa akin at umalis sa ibabaw ko pero nanatili lang akong umiiyak.

"I'm sorry..." He apologize while looking at me dearly. I looked at him but I can't see him clearly because of the tears that started to blur my vision and then everything went black.

_____

Roberto point of view

It's been an hour since I bring her to Villaganas General Hospital at sa loob ng isang oras na iyon ay wala akong ibang ginawa kundi ang magpabalik-balik ng lakad habang tahimik na nagdarasal.

What happened earlier scared the hell out of me. When I saw her lost consciousness and there's a lot of blood in her thighs pakiramdam ko papanawan din ako ng ulirat dahil sa takot at kaba na baka may mangyaring masama sa kanya.

"Mind telling me what the hell happened to her?!" Napahinto ako sa paglalakad ng isang malamig na boses ang narinig ko sa hindi kalayuan sa akin.

Napatingin ako sa pinagmulan ng boses at nakita ko si Ruth Villaganas ang kaibigan ko na siyang nagmamay-ari ng hospital at isa ding obgynecologist.

I looked at her and ask how she was. "How is she? How's Christelle?"

She looked mad and annoyed pero bilang doctor ay sinagot pa din nito ang tanong ko. "She's fine there's nothing serious happen to her, she just lost consciousness because of the pain." 

"A-And the b-blood?" Kinakabahang tanong ko. She rolled her eyes at me and out of nowhere binatukan nalang ako nito bigla na parang bata.

"You hurt her, ang sabi mo sa akin ay you are trying to win her back ang saya mo pa nga nung nalaman mo na bumalik na siya diba. Tapos ngayon ganyan ang gagawin mo sa kanya? Anong klaseng tao ka?" Hiyang-hiya ako ngayon sa mga pinagsasasabi ni Ruth kaya hindi ako makatingin ng diretso dito.