Mistakes From The Past

Chapter 55

Pagdilat palang ng mata ko kinabukasan ay so Roberto na kaagad ang hinanap ko pero naalala ko yung nangyari kagabi kaya bigla akong nalungkot at nainis sa sarili ko.

"Dang Christelle tapos na yung mood swings mo diba!?" Halos ingudngod ko yung sarili ko dahil sa katangahan ko.

Dahil wala namang magagawa ang pagmumukmok ko bumangon nalang ako at nagdesisyon na pumunta sa kusina para kumain pero pagkabukas ko ng pinto.

My heart clenched and I felt a fang of guilt.

Nilapitan ko kaagad si Roberto at umupo ako para magpantay ang mga mukha namin para malaya ko itong mapagmasdan and seeing him like this so messed up and wasted, I can't help but felt terrible about myself.

Hindi ko na kayang titigan siya kaya naman nagdesisyon na akong gisingin ito.

"R-Ro-B-Ba! Aish!" I messed up my hair out of frustration.

"Seriously Christelle just call his damn name!" Galit na utos ng kabilang bahagi ng isip ko.

And in that instant something bright pop into my head.

I slowly lean into him and give him the most passionate kiss I'd ever give.

He stirred slowly waking up.

Nang makita ko na nakadilat na ang mga mata nito ay titigil na sana ako sa paghalik pero hinawakan nito ang likod ng ulo ko at tinugon ang mga halik so sa mas malalim na paraan.

Kapwa habol namin ang hininga ng maghiwalay kami mula sa malalim na halikan.

"I-I'm starving." Unti-unti ng kumakalma ang paghinga ko kaya naman nakapagsalita na ako ng maayos.

"I need a shower first." Ngumisi ito ng alanganin sa'kin.

"Shower later please?"

Magkakasunod itong tumango kahit na mukhang gustong-gusto na nitong maligo. Inalalayan ako ni Roberto na makatayo at sabay na kaming nagpunta sa kusina kung saan naabutan namin ang kasambahay namin na nagluluto ng almusal.

Nakalimutan ko palang sabihin na may katulong na kami dahil ayaw ni Mommy na nagkikikilos pa ako, mag 8 months na nga pala yung tiyan ko kaya sobrang laki na niya. At yung tungkol sa tinitirahan namin ngayon nandito kami sa family house nila Roberto pero hindi naman namin kasama yung parents niya dahil sila naman ang lumipat sa bahay ni Roberto sa subdivision.

Tahimik ang pagsisimula namin ng agahan ni Roberto, walang gustong magsalita kaya naman nilunok ko na ang pride ko para humingi ng paumanhin.

Ibinaba ko ang kubyertos na hawak ko at bago ako magsalita ay humika muna ako ng malalim.

"Baby, I'm sorry if I act that way last night, I felt terrible and horrible sana ay mapatawad mo ako."

Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksiyon ni Roberto. What I act and did was terrible and it's understandable if he's mad at me.

Ibinaba ni Roberto ang kubyertos na hawak niya at saka ako pinakatitigan.

"I'm sorry if I didn't told you about Glacier but I promise you from today onwards that you're the only girl I love except ofcourse kapag nagkaroon na tayo ng anak na babae."

"Roberto!" I can't believe he said that.

"What!?" He's making fun of me I'm pretty sure of that.

Sinimangutan ko ito pero bigla akong may naalala.

"Sino ang kainuman mo kagabi?" I know he was drunk last night kase pagkakita ko sa'kanya kaninang umaga para siyang nakainom na ewan.

"Lucas" balewalang sagot nito at ipinagpatuloy ang pagkain.

"Lucas!? You called Lucas? Where is he?" Hindi makapaniwalang tanong ko.

"Another guest room sleeping, I don't know what to do kaya tinawagan ko siya." Umiling-iling ako at ipinagpatuloy ang pagkain.

After eating breakfast for 30 minutes bumalik na kami sa kwarto dahil kanina pa kamot ng kamot itong kasama ko panay na ang reklamo na hindi daw siya sanay ng hindi naliligo kaya huwag ko na daw siya ulit dededmahin ng ganun dahil baka mapuno daw siya ng galis.

Napapairap nalang ako sa kawalan sa pagrereklamo nito.

Nang makarating kami sa kwarto at hindi pa din ito tumitigil sa pagrereklamo ay hinila ko na ito sa banyo at walang pasabi na itinutok sa shower, dahil sa sensor ang shower nila Roberto ay kaagad ng bumagsak ang tubig pagkatapat palang namin dito.

Tumingin ako kay Roberto at nakita ko itong titig na titig sa'kin.

"I love you so much my wife."

"I love you too my husband."

Saying I love you to my loved ones is the most amazing thing I have ever felt it's like there's million butterflies inside my stomach and my chest.

"You're the most beautiful woman, I've laid my eyes on."

Roberto lean on me and planted a long and passionate kiss in my lips.

At sa ilalim ng shower natagpuan ko ang sarili ko na paulit-ulit na inaangkin ni Roberto.

Pagkatapos naming maligo ay binuhat ako ni Roberto at walang pasabi na inihiga sa kama bago dire-diretsong pinasukan.

"Ow!" Daing ko ng maramdaman ko ang sarap at konting sakit ng pagpasok nito.

"Are you okay baby?" Pansamantala itong huminto sa pag-galaw sa ibabaw ko para tanungin ang nararamdaman ko.

"I'm good a little bit sore but I can manage."

Kahit sino makakaramdam ng sakit kung pang-apat na beses ka ng inaangkin sa loob lang ng tatlong oras.

Pagkarinig sa sinabi ko ay nagpatuloy ito sa pag-angkin sa'kin.

After an hour

"Pwede ko ba malaman kung saan tayo pupunta?"

Kanina pa kase kami nasa daan eh wala naman itong sinasabi kung saan kami pupunta.

"We're meeting my friends."

Pagkarinig sa salitang friend ay gusto ko na kaagad sumimangot pero dahil sa excitement na naririnig ko sa boses ni Roberto ay napipigilan ko ang sarili ko.

"I'm lucky to meet them!" Puno ng sarkasmong usal ko.

Natawa si Roberto sa pagiging sarcastic ko.

"Are you serious about meeting them?" Sabi ko magtitimpi ako pero iba talaga ang isang Christelle Ramona hindi marunong magtimpi.

"Why? What's wrong with De Vera and Vozta?" Nagtatakang tanong ni Roberto pero sa kalsada nakatingin.

"ARE WE MEETING THOSE TWO!?" hindi ko na napigilan ang sarili ko na huwag sumigaw kase naman nakakasuka gaw talaga ang bagay na sinabi nito.

"Hey! Don't shout, De Vera and Vozta are nice."

I rolled my eyes.

"Yeah they're nice but they're childish and they get into my nerves!"

I'm not overreacting or exaggerating but I still remember the first meeting I held with them and it's horrible.

"Why? What did they do!?" Kaagad na sumeryoso ng tono ng boses ni Roberto na sa pakiwari ko'y hindi nagustuhan ang sinabi ko.

"They told me I am masungit!" I exclaimed and Robert start laughing.

"What the heck are you laughing!?" Wala naman nakakatuwa sa sinabi ko kaya hindi ko alam kung ano ang tinatawa-tawa nitong tao na ito.

"Kase naman baby, masungit ka naman talaga." Sagot nito at muli na namang tumawa this time mas malakas pa.

"Roberto!"

"Baby, huwag ka masyadong nagagalit at baka pumangit ang anak natin."

"AHHHH!" sigaw ko nalang to let out my anger.

Napatigil sa pag-ngisi si Roberto at namutla.

"Shit!"